Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών
Μόνιμο URI για αυτήν την κοινότηταhttps://beta-pandemos.panteion.gr/handle/123456789/10
Νέα
Αυτή είναι η κοινότητα από το παλιό σύστημα με ID:cid:12
Περιηγούμαι
Πλοήγηση Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών ανά Τίτλο
Τώρα δείχνει 1 - 20 από 1363
- Αποτελέσματα ανά σελίδα
- Επιλογές ταξινόμησης
Τεκμήριο 11η Σεπτεμβρίου και οι επιπτώσεις στη διεθνή ασφάλεια(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Κατσαπρίνη, Ελένη Δ.; Κοππά, Μαριλένα; Γκόφας, Ανδρέας; Παπασωτηρίου, Χαράλαμπος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών ΣπουδώνΗ παρούσα ανάλυση επιχειρεί να μελετήσει σε βάθος το φαινόμενο της τρομοκρατίας σε όλες του τις πτυχές, από τις απαρχές εμφάνισής της μέχρι τις μέρες μας, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο επηρέασε και εξακολουθεί να επηρεάζει τη διεθνή ασφάλεια. Το βασικό μας ερώτημα, το οποίο θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε είναι το εάν η τρομοκρατία οδηγεί τα κράτη σε διακρατική συνεργασία ή σε μεμονωμένες πρακτικές. Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από τις ενέργειες των κρατών, αντλούμενα από το σύνολο των τρομοκρατικών δραστηριοτήτων, θα επιχειρήσουμε να δώσουμε απάντηση στο ερώτημά μας. Σκοπός της εργασίας δεν είναι απλώς να αναδείξει την τρομοκρατία ως μια απειλή για τη διεθνή ασφάλεια, αλλά να μελετήσει την εξέλιξή της διαχρονικά, καθώς και το πώς επηρέασε τις πολιτικές των κρατών σε τέτοιο σημείο, ώστε να καταστεί ως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της διεθνούς πολιτικής. Το χτύπημα της 11/9 έδρασε καταλυτικά προς αυτήν την κατεύθυνση, γι’ αυτό και δίνεται τόση βαρύτητα στη μελέτη μας.Τεκμήριο 1864: τα Επτάνησα στη γειτονιά τους. Το χρονικό της δεύτερης ελληνικής διαδοχής(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2020) Κανελλόπουλος, Νικόλαος Π.; Παπασωτηρίου, Χαράλαμπος; Κολιόπουλος, Κωνσταντίνος Ι., 1971-; Υφαντής, Κώστας; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών ΣπουδώνΣκοπός του παρόντος πονήματος είναι η ανάλυση της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα (1864). Βάσει του χρονικού της προσάρτησης, η έμφαση δίνεται στους συσχετισμούς, όπως αυτοί διαμορφώνονται από την διεθνή διπλωματία, η οποία διεξάγεται σε τρεις άξονες: την Ιόνιο Πολιτεία, την Ευρώπη και την Ελλάδα. Υπό αυτό το πρίσμα, ο ευρωπαϊκός χαρακτήρας του ζητήματος, αναδεικνύεται από μία δέσμη ερωτημάτων, των οποίων η καταγραφή, εκτός από αξιολογικό κριτήριο της εργασίας, συνιστά ερευνητική πυξίδα για την κατανόηση και αιτιολόγησή τους. Ποια η κοινωνική φυσιογνωμία των νήσων και σε ποιο πολιτικό πλαίσιο εντάσσεται; Πώς, από κοινού με το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, διεκδικούν διακαώς την επίσημη επιβεβαίωση του εθνικού δεσμού τους μόνο διά της Ένωσης; Πώς εξηγείται η πολιτική των ισχυρών κρατών της εποχής, βάσει των γεωπολιτικών συμφερόντων τους και με τί τρόπο επηρεάζεται από τις επεκτατικές βλέψεις του ελληνικού θρόνου; Ποιες είναι επομένως οι συνθήκες που συντελούν εκείνη την περίοδο, στην «δεύτερη ελληνική διαδοχή», όπως χαρακτηριστικά αποδίδεται με όρους της νομικής επιστήμης, αλλά κυρίως την συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Άπαντα τα ερωτήματα επιβεβαιώνουν την πολύπλοκη φύση του ζητήματος, ακριβώς λόγω της αλληλεξάρτησης των παραγόντων που το προσδιορίζουν ως διακύβευμα ισορροπίας ισχύος στη Γηραιά Ήπειρο. Στόχος της εργασία αυτής, μία σαφής και σφαιρική απάντηση σε κάθε μία από αυτές τις προβληματικές, οι οποίες σταδιακά, συνθέτουν τον απώτερο ερευνητικό στόχο: την αποσαφήνιση του χαρακτήρα της προσάρτησης. Τί είναι τελικά η Ένωση; Διπλωματικός θρίαμβος της Ελλάδας ή απλά γενναιόδωρη παραχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας, ως της ύστατης ξένης κατοχής στο Ιόνιο;Τεκμήριο 1993-2017. Είκοσι τέσσερα χρόνια λειτουργίας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία: η ειρήνευση και συμφιλίωση στην περιοχή ως διαρκές ζητούμενο(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2017) Τούφα, Ελισάβετ Γ.; Μαρούδα, Μαρία-Ντανιέλλα; Περράκης, Στέλιος Ε., 1948-; Τσόλκα, Όλγα Β.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών ΣπουδώνΗ 31η Δεκεμβρίου 2017 σηματοδοτεί την ολοκλήρωση των εργασιών του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία (ΔΠΔΓ), το οποίο ιδρύθηκε ως εξαναγκαστικό μέτρο του κεφαλαίου VII του Χάρτη ΟΗΕ, αποτελώντας έτσι μια ιδιότυπη απάντηση της διεθνούς κοινότητας στα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά την περίοδο των πολέμων στην περιοχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Κατά τη διάρκεια των είκοσι τεσσάρων χρόνων λειτουργίας του εργάστηκε με γνώμονα την τιμωρία των ενόχων, την αποτροπή τέλεσης νέων εγκλημάτων, την αποκατάσταση της ειρήνης και τη συμφιλίωση των λαών της περιοχής. Με την παρούσα εργασία επιχειρείται μια συνολική αποτίμηση του έργου του δικαστηρίου, ενώ διερευνάται ειδικότερα η εν τέλει συμβολή του στην ουσιαστική επίτευξη του απώτερου στόχου της σταθερής ειρήνης και συμφιλίωσης. Προς το σκοπό αυτό, στο πρώτο μέρος της εργασίας παρουσιάζεται η πολύτιμη κληρονομιά του ΔΠΔΓ μέσα από τα επιτεύγματά του, ενώ στο δεύτερο μέρος εξετάζεται η στάση των κρατών και των λαών της πρώην Γιουγκοσλαβίας απέναντι στο δικαστήριο, αλλά και το γενικότερο κλίμα της συμβίωσης των διαφορετικών εθνικών ομάδων. Συμπερασματικά, διαπιστώνεται ότι το ΔΠΔΓ, αντιμετωπίζοντας με ευρηματικότητα τις προκλήσεις, κατόρθωσε να αφήσει ως παρακαταθήκη ένα πλούσιο ιστορικό και νομολογιακό αρχείο, ενώ πέτυχε σε σημαντικό βαθμό την δημοκρατικοποίηση και την ισχυροποίηση του δικαίου στα κράτη που προέκυψαν από τη διάσπαση. Δυστυχώς, παρά τη θετική του επιρροή στην περιοχή, ο δύσκολος για έναν αμιγώς δικαστικό μηχανισμό, σκοπός της συμφιλίωσης δεν θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι επετεύχθη, όπως καταδεικνύεται από την αδυναμία εγκαθίδρυσης μιας κοινά αποδεκτής αλήθειας που θα οδηγούσε στην καθολική αποδοχή του δικαστηρίου ως κομιστή δικαιοσύνης, αλλά και την σε μεγάλο βαθμό έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας μεταξύ των εθνικών ομάδων. Εντούτοις και δεδομένου ότι η συμφιλίωση απαιτεί χρόνο, θα μπορούσε κανείς να πει ότι το ΔΠΔΓ εν τέλει, έθεσε τις βάσεις, ενώ η ολοκλήρωση του οικοδομήματος της συμφιλίωσης επαφίεται στους ίδιους τους λαούς της πρώην Γιουγκοσλαβίας.Τεκμήριο A dynamic OLI paradigm: complementarities and substitutabilities between ownership and locatio factors in outward FDI(2016) Γιακούλας, Δημήτριος; Κοτταρίδη, Κωνσταντίνα; Μανωλόπουλος, ΔημήτριοςΤεκμήριο A National Security Strategy for Jordan(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2011) Ghanma, Andromachi; Evriviades, MariosThe purpose of this study is to try and define a general frame within which a viable national security strategy can be formed for this small country. It is located in a much unsettled region; it holds center stage in the world political map; is considered to be of extreme significance in providing essential raw materials, being a pivotal spot that attracts world attention, especially under the changing pattern of state-to-state relations. In light of the newly formed international environment, national security has become complicated, ambiguous, and commonly incomprehensible.Τεκμήριο Abuse of dominance : the microsoft litigations: a comparative analysis(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2008-06) Fasoulis, Konstantinos; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών ΣπουδώνΤεκμήριο Agenda 2030 για την βιώσιμη ανάπτυξη. Οι πολιτικές και οι δράσεις για το κλίμα (Στόχος 13) και ο ρόλος της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) στην Ελλάδα(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2021) Στρατηγάκου, Ζηνοβία Δ.; Δημαδάμα, Ζέφη; Τσάλτας, Γρηγόρης Ι., 1950-; Τσάλτας, Χαράλαμπος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών ΣπουδώνΗ παρούσα μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία (Μ.Δ.Ε.) στόχο έχει να παρουσιάσει την Αgenda 2030, την έννοια της Βιώσιμης Ανάπτυξης και τους 17 Στόχους της Βιώσιμης Ανάπτυξης (Σ.Β.Α.). Ωστόσο, επικεντρώνεται στον Στόχο 13: «Δράση για το κλίμα» και παρουσιάζει την διασύνδεση του με την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα. Στο πρώτο κεφάλαιο αναλύεται εν συντομία η πορεία από τους Α.Σ.Χ. στην Agenda 2030, η έννοια της Βιώσιμης Ανάπτυξης (Β.Α.) και οι 17 Σ.Β.Α. Στο δεύτερο κεφάλαιο, αναλύεται ο στόχος 13: «Δράση για το κλίμα», παρουσιάζονται οι λόγοι που επιλέχθηκε να μελετηθεί ο συγκεκριμένος στόχος έναντι των υπόλοιπων ΣΒΑ. Περιγράφονται οι παράγοντες που οδήγησαν στην άμεση ανάγκη υλοποίησης δράσεων για το κλίμα και οι επιδιώξεις του στόχου αυτού. Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται η διασύνδεση του στόχου 13 με την εκπαίδευση. Παρουσιάζονται τρόποι με τους οποίους μπορεί η εκπαίδευση να συμβάλλει θετικά στην επίτευξή του και αναφέρονται ενδεικτικά κάποια προγράμματα τα οποία απευθύνονται σε μαθητές Δ.Ε. και συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και των συνεπειών της. Τέλος αναλύεται ο σημαντικός ρόλος των μαθητών αλλά και του σχολείου στην επιτυχή υλοποίησή τους. Στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζονται διαγραμματικά και αναλύονται τα αποτελέσματα μιας ποιοτικής έρευνας που διεξήχθη ηλεκτρονικά σε εκπαιδευτικούς Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Αττικής, όλων των ειδικοτήτων σχετικά με τις δράσεις που έχουν υλοποιήσει για κάποιον από τους ΣΒΑ και ειδικά για το Στόχο 13: «Δράσεις για το κλίμα» τα τελευταία 5 χρόνια, αλλά και την τρέχουσα χρονιά. Τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου αναλύονται και σε συνδυασμό με δευτερογενές υλικό, επιστημονική βιβλιογραφία και αρθρογραφία καταλήγουμε σε συμπεράσματα για τον σημαντικό ρόλο της εκπαίδευσης στην υλοποίηση δράσεων για την κλιματική αλλαγή και των συνεπειών της, αποτυπώνοντας ταυτόχρονα τα κίνητρα, τα εμπόδια, υλοποίησης τέτοιων δράσεων στο χώρο της ΔΕ, από την πλευρά των εκπαιδευτικών, τη διασύνδεση τους με την επιχειρηματικότητα, την καινοτομία, τους φορείς, τις κυβερνήσεις και την κοινωνία των πολιτών. Τέλος, αναλύεται πως οι ΣΒΑ θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για την ομαλή και ισότιμη επανεκκίνηση των οικονομιών και κοινωνιών στην μετά Covid εποχή.Τεκμήριο Al-Qaeda VS ISIS: 9/11–Χαλιφάτο(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2019) Αρτσέτου, Μαρία Ι.; Παπασωτηρίου, Χαράλαμπος; Γκόφας, Ανδρέας; Χειλά, Ειρήνη; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών ΣπουδώνΣτη σύγχρονη εποχή ανάμεσα στους σημαντικότερους δρώντες που επηρεάζουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό το παγκόσμιο γίγνεσθαι κατατάσσονται οι τζιχαντιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις, οι οποίες αποτελούν προϊόντα της ισλαμικής τρομοκρατίας που αναδύθηκε τη δεκαετία του 1980.Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να αναλύσει και να συγκρίνει τις δύο σημαντικότερες τρομοκρατικές οργανώσεις που άλλαξαν ριζικά την παγκόσμια ιστορία, την Al-Qaeda και το ISIS. Συγκεκριμένα, η εργασία θα καλύψει τόσο την ιστορική και οργανωτική διάσταση της κάθε οργάνωσης ξεχωριστά, όσο και το επιχειρησιακό τους επίπεδο, του οποίου αντικείμενο εξέτασης είναι η 9/11 της Al-Qaeda και το Χαλιφάτο του ISIS. Για την εξυπηρέτηση αυτού του σκοπού ακολουθήθηκε η μεθοδολογία της ποιοτικής έρευνας, με την συλλογή και την ανάλυση τεκμηρίων. Η εξέλιξη των δύο οργανώσεων μας δείχνει πως πρόκειται για δύο διαφορετικές ομάδες, πέραν των κοινών σημείων που μοιράζονται. Τα αποτελέσματα των δράσεων τους εκτός από ανθρώπινες απώλειες και υλικές ζημιές, αναδιαμόρφωσαν το πλαίσιο της διεθνούς ασφάλειας και δημιούργησαν νέες προκλήσεις που ταλανίζουν έως σήμερα το παγκόσμιο κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Παρά τις όποιες επιτυχίες στην αντιμετώπιση και περιθωριοποίηση των τρομοκρατικών οργανώσεων, η εξάλειψή τους δεν προβλέπεται εφικτή, εξαιτίας της βαριάς ιδεολογικής κληρονομιάς που έχουν αφήσει στις επόμενες γενιές.Τεκμήριο Audiatur et altera pars: η αρχή της ισότητας των όπλων στις διεθνείς ποινικές διαδικασίες(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2021) Σαμαράς, Νικόλαος Κ.; Τσόλκα, Όλγα Β.; Μαρούδα, Μαρία-Ντανιέλλα; Λίβος, Νικόλαος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών ΣπουδώνΗ ιδέα πίσω από την ισότητα των δικονομικών όπλων μπορεί να εντοπιστεί πολλούς αιώνες πίσω και σε διάφορες μορφές, κρυμμένη πίσω από άλλες έννοιες. Μία από τις πιο αρχαίες έννοιες αντικατοπτρίζεται στις λατινικές παροιμίες libra justa justitiam servat και audiatur et alter pars. Η ανάγκη για δικαιοσύνη και για το θρίαμβο της αλήθειας θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή μόνο εάν ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζεται με ελάχιστα επίπεδα ισότητας έναντι των ισχυρών κρατικών αρχών. Η ισορροπία είναι ο στόχος του σύμπαντος και το ίδιο ισχύει και για τα δικαστικά συστήματα. Ανεξάρτητα από τον τύπο τους, ο κατηγορούμενος, ως το άτομο στο προσκήνιο, χρειάζεται όλα τα μέσα για να προετοιμάσει την υπόθεσή του με τον πιο αποτελεσματικό και ανεμπόδιστο τρόπο, καθώς διακυβεύονται οι προσωπικές του ελευθερίες. Το νομικό πλαίσιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υποχρεώνει τα δικαστήρια, μέσω πολυάριθμων θεσμών και διατάξεων, να μην αντιμετωπίζουν τον κατηγορούμενο σε μειονεκτική θέση έναντι της Εισαγγελίας. Αλλά όταν η θεωρία ενσωματώνεται στην πράξη, η νομολογία δείχνει ότι προκύπτουν δυσκολίες, καθώς συγκρούονται διαφορετικές δυναμικές από διαφορετικούς παράγοντες. Τα κράτη, τα θύματα, η δημόσια τάξη, οι πολιτικές ατζέντες και τα αποδεικτικά στοιχεία είναι μερικές από τις δυναμικές που έχουν αντίκτυπο στις διαδικασίες, μετατρέποντας το δικαστήριο σε μια αρένα όπου τα αντίθετα συμφέροντα εμπλέκονται σε μια νομική σύγκρουση.Τεκμήριο Clausewitz-ιανή και Ελληνορθόδοξη προσέγγιση του πολέμου: συγκριτική ανάλυση και ενδεχόμενη σύνθεση(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2016) Χανιώτης, Αλέξανδρος Κ.; Κολιόπουλος, Κωνσταντίνος Ι., 1971-; Παπασωτηρίου, Χαράλαμπος; Παπασωτηρίου, Χαράλαμπος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών ΣπουδώνΗ ιστορία της ανθρωπότητας διαμορφώνεται από γραμμικές και κυκλικές εξελίξεις. Το «φαινόμενο του πολέμου» αποτελεί μια μορφή κυκλικής εξέλιξης της ανθρωπότητας που συνδυάζεται με την γραμμικότητα της εξέλιξης της τεχνολογίας και των συναφών με τον πόλεμο επιστημών. Το φαινόμενο αυτό, στην αυγή του 21ου αιώνα της μεταψυχροπολεμικής Διεθνούς κατάστασης ασφαλείας, προσέλαβε ασύμμετρη μορφή, τόσο χαοτική και ανεξέλεγκτη, που απειλεί τον άνθρωπο με τον αυτοαφανισμό του. Προκύπτει λοιπόν πρόδηλα, ως αδήριτη, η αναγκαιότητα για επίτευξη ειρηνικής σύμπραξης των λαών, για συνεργατική επίλυση των διαφορών τους, καθώς και για μια παγκόσμια προσπάθεια «ηθικής μεταστροφής του πολέμου», όταν οι ανθρώπινες αντιπαραθέσεις καταλήγουν στη σύγκρουση. Η παρούσα διπλωματική εργασία, προτάσσει μια επιστημονική μεθοδολογική επιχειρηματολογία περιπτωσιολογικών αναφορών, στην προσπάθειά της, να υποστηρίξει τη θεωρία της ύπαρξης της «Ελληνορθόδοξης προσέγγισης του πολέμου» ως μιας αυθύπαρκτης και διακριτής θεώρησης περί πολέμου, η οποία αυτοπροσδιορίζεται και ετεροπροσδιορίζεται από τις αντίστοιχες θεωρίες, με βάση τα χριστοκεντρικά - ειρηνόφιλα - ηθικά - πατριωτικά - αξιακά και πολεμοθεωρητικά χαρακτηριστικά της. Σε μια συγκριτική ανάλυση που ακολουθεί μεταξύ της «Clausewitz-ιανής» και της «Ελληνορθόδοξης προσέγγισης», επιχειρείται να προβληθεί η μεταξύ τους διαφορετικότητα, που συνίσταται, τόσο στα ανωτέρω χαρακτηριστικά αυτοπροσδιορισμού της «Ελληνορθόδοξης προσέγγισης», όσο και στην «Ελληνορθόδοξη Τριάδα». Η τελευταία, συγκριτικά με την αντίστοιχη «Clausewitz – ιανή», προβάλλει ως επιτακτική, την αναγκαιότητα της προώθησης και υιοθέτησης από την παγκόσμια κοινότητα, μιας «διεθνούς κοινωνίας», ετεροπροσδιορισμένων και αυτόνομων κατά το Βεστφαλιανό μοντέλο συνεργατικών κρατών, στην οποία, οι διαφορές μεταξύ τους, θα επιλύονται με τη χρήση της «ήπιας ισχύος» και στη χείριστη κατάληξη αντιπαράθεσής τους, με τη μορφή της «ηθικά εστιασμένης σκληρής ισχύος» σε όλα τα επίπεδα πολέμου (πολιτικό – στρατηγικό – επιχειρησιακό – τακτικό – επίπεδο μαχητή). Τέλος, σε μια συνθετική σύγκλιση που ακολουθεί, προτάσσεται ο ισχυρισμός του συντάκτη σύμφωνα με τον οποίο, η τυχόν υιοθέτηση από την παγκόσμια κοινότητα μιας νέας προσέγγισης του πολέμου βασισμένης στην «ειρηνοφιλία», στην «ηθική - δικαιϊκή πρακτική» και στην «Ελληνορθόδοξη Τριάδα», θα συνέβαλε, στο να βρεθεί αυτή, ένα βήμα κοντύτερα στην «πολυπόθητη παγκόσμια ειρήνη». Η «Ελληνορθόδοξη προσέγγιση του πολέμου» θα μπορούσε να αποτελέσει τον «καταλύτη και τον οδηγό» προς την επίτευξή της.Τεκμήριο Decision support systems, σύγχρονα συστήματα υποστήριξης λήψης αποφάσεων: μια συγκριτική μελέτη(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2022) Παπουτσής, Γεώργιος Ν.; Λιαρόπουλος, Ανδρέας Ν.; Κολιόπουλος, Κωνσταντίνος, 1971-; Στασινόπουλος, Γιώργος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών ΣπουδώνΗ παρούσα διατριβή πραγματεύεται τα συστήματα υποστήριξης λήξης αποφάσεων (ΣΥΛΑ) γενικά. Ο λόγος για την ανάπτυξη του θέματος, πέραν του προφανούς, είναι η έρευνα προκειμένου να αναλυθεί κάτι που καλούμαστε να κάνουμε από μικρά παιδιά, να πάρουμε αποφάσεις. Η λήψη αποφάσεων είναι μια καθημερινή ανθρώπινη δραστηριότητα, καθώς όλοι μας ανεξάρτητα από την ηλικία, το επάγγελμα, το μορφωτικό επίπεδο καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις. Στις αποφάσεις αυτές σημαντικό ρόλο διαδραματίζει ένα πλέγμα παραγόντων που εξαρτάται από το ποιος λαμβάνει την απόφαση, πρόσωπο ή οργανισμός, ο βαθμός δέσμευσης με το προϊόν της απόφασης (μακροχρόνια – βραχυχρόνια δέσμευση, πχ. αγορά οικίας ή επιλογή προϊόντος σε υπερκατάστημα), το κόστος της απόφασης, θρησκευτικοί ή ιδεολογικοί παράγοντες κλπ. Η απόφαση, μπορεί να είναι προϊόν λογικής συνεκτίμησης παραγόντων ή παρορμητική, λόγω ενθουσιασμού ή λόγω άλλων παραγόντων που δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Έτσι, η διατριβή ξεκινά με τη διασαφήνιση του ζητήματος απόφαση και λήπτης απόφασης. Αναλύει στη συνέχεια τις αποφάσεις αυτές που βασίζονται στην ανθρώπινη λογική και ειδικότερα τους έξι τύπους λογικής που σχετίζονται με τη λογική λήψη αποφάσεων, ταξινομεί τις αποφάσεις και παρουσιάζει τα 6 βήματα, που αποτελούν έναν κύκλο λήψης απόφασης και αναλύει τη διαδικασία στρατηγικής λήψης αποφάσεων αλλά και τις επιμέρους θεωρίες. Στη συνέχεια παρουσιάζει την αρχιτεκτονική, τα χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες των ΣΥΛΑ, τα ταξινομεί και παρουσιάζει τις μεταβλητές που επηρεάζουν τη λειτουργίας τους , για να φτάσει στις Ένοπλες Δυνάμεις τη διαδικασία λήψης απόφασης και τη χρησιμοποίηση των έξυπνων συστημάτων λήψης αποφάσεων και τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης. Τέλος, καταλήγει με την πρόκληση που αντιμετωπίζουμε σήμερα, η οποία δεν είναι η ενδυνάμωση της τεχνητής νοημοσύνης, καθώς αυτή έχει δρομολογηθεί ανεπιστρεπτί. Η πρόκληση είναι η δημιουργία του ρυθμιστικού πλαισίου που θα οδηγήσει με ασφάλεια και όραμα την ανθρωπότητα σε δρόμους που έχει πάει μόνο η φαντασία μας.Τεκμήριο ECB vs FED(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2012) Σταμούλη, Σταυρούλα; Παπάζογλου, Χρήστος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών ΣπουδώνThis paper provides a systematic comparison of the institutional structure, policy framework and operational procedures of the Eurosystem and the US Federal Reserve. The institutional features of these monetary authorities reflect differences in their main goals and their monetary policy implementation and can provide a partial explanation for their divergent behavior during the recent financial crisis. However as the crisis intensifies, the ECB seems to increasingly adapt the Fed’s practices (quantitative easing) in the interest of financial stability. Finally we examine the challenges of the ECB stemming from the imbalances within the Eurozone and its internal disputes, some of which are beyond the scope of its jurisdiction and require drastic changes in the architecture of the European Monetary Union.Τεκμήριο EEAS (European External Action Services). Υπηρεσία Εξωτερικών Δράσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Ρόλος του «Ευρωστρατού». Θεσμικές Διαστάσεις και Πρακτικές Εφαρμογές. Η Περίπτωση του Μάλι(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Αντωνόπουλος, Αλέξανδρος Ι.; Περράκης, Στέλιος Ε., 1948-; Μαρούδα, Μαρία-Ντανιέλλα; Ραπτόπουλος, Βαγγέλης, 1959-; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών ΣπουδώνΗ ιδέα της δημιουργίας του θεσμού της EEAS (European External Action Service), ξεκίνησε από τη συνθήκη του Μάαστριχτ και πήρε σάρκα και οστά με τη συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία σηματοδότησε την ίδρυσή της. Η δομή της αποτελεί προϊόν συνεχούς αναθεώρησης και προσαρμογής των λειτουργιών της, σύμφωνα με την εξέλιξη των περιφερειακών και παγκόσμιων τάσεων. Στο εσωτερικό της, η διαδικασία λήψης αποφάσεων και ο μηχανισμός χρηματοδότησης των πολιτικό-στρατιωτικών αποστολών που υποστηρίζει, αποτελούν ένα λαβύρινθο που χρήζει αποκρυπτογράφησης. Σκοπός των αποστολών της είναι η οικοδόμηση ικανοτήτων (capacity building), των κρατών της περιοχής ενδιαφέροντος και η εκπαίδευση των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας των χωρών υποδοχής, για την εξασφάλιση της ειρήνης και την αντιμετώπιση των υβριδικών απειλών. Παράλληλα με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση, υπήρχε πάντοτε ο στόχος της οργάνωσης κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας. Οι κίνδυνοι όμως στη γειτονιά της Ευρώπης αποτελούν μια καλή δικαιολογία, ώστε να περάσει η ΕΕ από την πολιτική κοινής άμυνας και ασφάλειας στη δημιουργία μόνιμης και ανεξάρτητης στρατιωτικής δομής, η οποία πρέπει βέβαια να ακολουθεί τους κανόνες διεθνούς δικαίου. Θα πρέπει να καθοριστεί η νομική υπόσταση μιας κοινής στρατιωτικής δύναμης, δεδομένης της αναγκαστικής μετάβασης από την εθνική κυριαρχία σε μερικώς κοινή διακυβέρνηση. Οι αποστολές της ΕΕΑΣ στο Κέρας της Αφρικής και στην Υποσαχάρια Αφρική, είναι ο καθρέφτης των δυνατοτήτων και των επιδιώξεων της ΕΕ στη μαύρη ήπειρο, όπου απαιτείται μεγάλη προσπάθεια για την εδραίωση της δημοκρατίας, τη σωστή και ισχυρή διακυβέρνησης των χωρών της και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στο τελευταίο μέρος της εργασίας αναλύεται η επιχείρηση SERVAL, των γαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων στο Μάλι το 2013, από το αρχικό mandate μέχρι σήμερα, όπου η κατάσταση στη χώρα δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον.Τεκμήριο Françafrique: παρουσία και δραστηριότητα της Γαλλιας στη Δυτ. Αφρική κατά τη μεταποικιοκρατική περίοδο (1960-2007)(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2022) Ράπτης, Χαράλαμπος Θ.; Λάβδας, Κώστας Α., 1964-; Χαράλαμπος, Παπασωτηρίου; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών; Καραγιαννοπούλου, ΧαράΗ παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να ανατέμει την παρουσία και δραστηριότητα της Γαλλίας στην (υπο-σαχάρια) Δυτική και Ισημερινή Αφρική κατά την περίοδο μετά την παροχή της ανεξαρτησίας στις πρώην αποικίες της, όπως αποτυπώθηκε με την πολιτική ή/και σύστημα της "Françafrique". Η πολιτική της "Françafrique" καθόρισε την ειδική σχέση της παλαιάς μητρόπολης με τα νέα κράτη της Αφρικής που αναδύθηκαν στο διεθνές σύστημα στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Μέσα από μια ιστορική αναδρομή επιχειρείται να φωτιστεί το ιδιαίτερο φαινόμενο της «επίμονης παρουσίας» μιας παλαιάς αποικιακής δύναμης στην πάλαι ποτέ σφαίρα επιρροής της εστιάζοντας σε σημαντικές ημερομηνίες-σταθμούς, στους Γάλλους και Αφρικανούς δρώντες στο σύστημα αυτό, στα δίκτυα και τις διαπροσωπικές σχέσεις που αναπτύχτηκαν διαχρονικά. Η μελέτη της εξέλιξης του φαινομένου της "Françafrique" αφικνείται έως τις αρχές του 21ου αι. (2007) – με το τέλος της προεδρίας Σιράκ – οπότε και ολοκληρώνεται η αποχώρηση της παλαιάς γενιάς πολιτικών ηγετών στη Γαλλία που είχαν έμπρακτα στηρίξει και υλοποιήσει την «αφρικανική πολιτική» της Γαλλίας στο β’ μισό του 20ου αι. Περαιτέρω, η παρούσα διπλωματική φιλοξενεί μια απόπειρα εξήγησης του φαινομένου της "Françafrique" από διεθνολογικής σκοπιάς, με βάση τη ρεαλιστική προσέγγιση, και συγκεκριμένα το σχήμα του νεοκλασικού ρεαλισμού. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιχειρείται να εξηγηθεί η πολιτική της "Françafrique" και στα δύο επίπεδα ανάλυσης, το μακρο- (του διεθνούς συστήματος) και το μικρο-(του κυρίαρχου κράτους), συνυπολογίζοντας παραμέτρους και μεταβλητές που εντοπίζονται και στα δύο επίπεδα, με σκοπό την πληρότητα – στο μέτρο του εφικτού – της ερμηνείας του φαινομένου. Τα όποια συμπεράσματα δε συνιστούν δικαίωση ή καταδίκη της συγκεκριμένης πολιτικής – άλλωστε τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους – αλλά εκ των υστέρων ερμηνευτική αποτίμηση / διαπιστώσεις με όχημα τη ρεαλιστική προσέγγιση, χωρίς να επιδιώκεται παράλληλα να αποτελέσουν προβλέψεις για το μέλλον στο ολοένα περιδινούμενο πολιτικό τοπίο της υπο-σαχάριας Αφρικής.Τεκμήριο Freedom of expression under article 10 of the ECHR : a basic tool for the European legal order(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2012) Κονιδάρη, Μαγδαληνή; Περράκης, Στέλιος Ε.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών ΣπουδώνΤεκμήριο Frontex και η εξέλιξη των συνοριακών ελέγχων στην Ευρωπαϊκή Ένωση: μια προσέγγιση υπό το πρίσμα της κουλτούρας(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2019) Σαραντάκη, Αντωνία-Μαρία Η.; Χρυσοχόου, Δημήτρης Ν., 1970-; Συρίγος, Άγγελος Μ., 1966-; Τσόλκα, Όλγα Β.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών ΣπουδώνΤο 2005 ξεκίνησε την επιχειρησιακή του δράση στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τον έλεγχο των συνόρων, Frontex. Έκτοτε έχει εξελιχθεί σε κεντρική συνιστώσα του καθεστώτος ελέγχου των συνόρων στην ΕΕ, καθοδηγώντας ευρωπαϊκές και εθνικές δράσεις για τη διαχείριση της παράτυπης μετανάστευσης. Με αδιάκοπη παρουσία στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και ουσιώδεις ενισχύσεις στο καταστατικό του, όπως ο μετασχηματισμός του σε Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή και Ακτοφυλακή εν μέσω της μεταναστευτικής κρίσης του 2015, ο Frontex συνιστά έναν από τους πιο αμφιλεγόμενους οργανισμούς της ΕΕ. Ωστόσο, δεν αποτελεί μονάχα έναν ευρωπαϊκό οργανισμό, όπως συνήθως διατείνεται η ακαδημαϊκή βιβλιογραφία. Αντιθέτως, είναι ένας βασικός δρών, που διαμορφώνει τόσο τα σύνορα όσο και τους συνοριακούς ελέγχους στην Ευρώπη. Διερευνώντας τον ρόλο του στους συνοριακούς ελέγχους, η παρούσα διατριβή εισάγει στην ανάλυση την έννοια της κουλτούρας. Μέσω της θεωρίας του κοινωνικού κονστρουκτιβισμού, προκρίνει το αναλυτικό πλαίσιο που αναπτύχθηκε από τον Ruben Zaiotti για τις «κουλτούρες του ελέγχου των συνόρων». Αυτή η επιλογή προσφέρει ένα καινούργιο πρίσμα για τη διερεύνηση του Frontex μέσα από ιδεατά και διυποκειμενικά στοιχεία. Πληρώνοντας ένα κενό στη βιβλιογραφία, που αφορά στην παράλειψη αναγνώρισης της ύπαρξης και λειτουργίας μιας κοινότητας πολιτικής για τον έλεγχο των συνόρων, η διατριβή εξετάζει τον Frontex ως δρώντα των συνοριακών ελέγχων και μέλος μιας κοινότητας δημόσιας πολιτικής. Το κεντρικό ερευνητικό ερώτημα είναι «πώς ο Frontex επηρεάζει την κουλτούρα για τον έλεγχο των συνόρων;» Η απάντηση δίνεται μέσα από μια ποιοτική μεθοδολογία, η οποία απαρτίζεται από ανάλυση εγγράφων και θεσμικού λόγου, ημιδομημένες συνεντεύξεις με εθνικούς συνοριοφύλακες και αξιωματούχους του Frontex, ιχνηλάτηση διεργασιών, περιπτωσιολογική συγκριτική ανάλυση του ελληνικού χερσαίου συνόρου στον Έβρο και του ιταλικού θαλάσσιου συνόρου στη Lampedusa και επιτόπια ανάλυση με έρευνα πεδίου στα δύο αυτά σύνορα. Η διατριβή υποστηρίζει ότι ο Frontex διαμορφώνει τους συνοριακούς ελέγχους στην ΕΕ μέσα από την προώθηση μιας νέας κουλτούρας, που αποτελεί, πλέον, τη νέα κυρίαρχη κουλτούρα για τον έλεγχο των συνόρων στην Ευρώπη, καθώς έχει διαδεχθεί το καθεστώς που οριζόταν από τη Schengen. Συγκεκριμένα, η κουλτούρα αυτή συγκροτείται από μια νέα κοινότητα για τον έλεγχο των συνόρων που προωθεί θεωρήσεις και πρακτικές ελέγχου, που δεν απαντώνται μόνον στον Frontex, αλλά και στα σύνορα. Συνεπώς, έχει συντελεστεί μια εξέλιξη από το παράδειγμα των συνοριακών ελέγχων της Schengen σε ένα νέο πρότυπο. Μέσω της διενέργειας πρωτογενούς έρευνας και ανάλυσης, η διατριβή απεικονίζει μια νέα πραγματικότητα στα σύνορα και μια διαφορετική λειτουργία του Frontex, η οποία υπερβαίνει τις τεχνοκρατικές του αρμοδιότητες. Η διατριβή συνεισφέρει στη συζήτηση για την αντιμετώπιση της παράτυπης μετανάστευσης σε επίπεδο ΕΕ αλλά και τη φύση των συνοριακών ελέγχων υπό το διαμορφωθέν περιβάλλον πόλωσης, που κυριαρχείται από τους προβληματισμούς που γεννά το φαινόμενο της παράτυπης μετανάστευσης.Τεκμήριο Games that Regimes Play with Observed Terrorist Activity: Underreporting Bias as Signal Jamming(Panteion University, 2011) Tsakiridis, Evripidis; Gofas, AndreasΤεκμήριο H Bundesbank ως πρότυπο για τη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2016) Μουτσουγιάννης, Βασίλης-Βύρων Γ.; Γκόρτσος, Χρήστος Β.; Χατζηεμμανουήλ, Χρήστος; Λιβαδά, Χριστίνα; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών ΣπουδώνΗ εμπειρία της πρόσφατης χρηματοπιστωτικής κρίσης (2007-2009), η οποία ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και μεταδόθηκε με μεγάλη ταχύτητα στις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες, προκάλεσε σοβαρούς κραδασμούς στις οικονομίες των κρατών αυτών, έπειτα από τις τεράστιες ζημιές που επήλθαν εξαιτίας της αποσταθεροποίησης της δομής και των θεμελίων του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Λόγω της μεγάλης αλληλεξάρτησης των οικονομιών των κρατών ανά τον κόσμο, οι συνέπειες της κρίσης των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων και της μετέπειτα κατάρρευσης της Lehman Brothers, είχαν άμεσο αντίκτυπο και στις οικονομίες των ευρωπαϊκών κρατών. Το μέγεθος και η έκταση της πρωτοφανούς αυτής κρίσης ανάγκασε τις κυβερνήσεις και τις νομισματικές αρχές των κρατών αυτών να λάβουν πρωτόγνωρα μέτρα προκειμένου να περιοριστούν οι δυσμενείς συνέπειες που απειλούσαν με κατάρρευση το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό οικοδόμημα. Μεταξύ άλλων, απόρροια της εν λόγω κρίσης, υπήρξε και η ανάδειξη της σημαντικότητας των επιλογών της νομισματικής πολιτικής που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αλλά και της εν γένει λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών για τις οικονομίες των κρατών της ευρωζώνης. Η ΕΚΤ που από τη σύσταση της «ακολουθεί» πιστά το πρότυπο της, τη Deutsche Bundesbank, καλείται να αποδείξει ότι θα επιτελέσει το ίδιο αποτελεσματικό και επιτυχημένο έργο που είχε να επιδείξει η προκάτοχος της ως νομισματική αρχή. Με την παρούσα εργασία επιδιώκεται μια συνολική συγκριτική ανάλυση της Bundesbank και του Ευρωσυστήματος, καταδεικνύοντας παράλληλα την μεγάλη επιρροή που άσκησε η γερμανική κεντρική τράπεζα στην ΕΚΤ. Σκοπός της εργασίας είναι να αναδειχθεί ο καθοριστικός ρόλος που διαδραμάτισαν για την ΕΚΤ οι αρχές της ανεξαρτησίας της κεντρικής τράπεζας και της σταθερότητας των τιμών, όπως αυτές υιοθετήθηκαν κατά το «πρότυπο Bundesbank», αλλά και η συμβολή τους στην πορεία του ΕΣΚΤ. Αφού προηγηθεί μια σύντομη ιστορική παρουσίαση των λόγων που οδήγησαν τους ευρωπαίους ηγέτες στην υιοθέτηση του γερμανικού προτύπου ως βάση δημιουργίας της ΕΚΤ, στο πρώτο μέρος αυτής της εργασίας, γίνεται μια επισκόπηση των βασικών θεσμικών χαρακτηριστικών της Bundesbank, πριν την ένταξη της στο ΕΣΚΤ το 1999, που οδήγησαν στη διαμόρφωση των βασικών δομικών χαρακτηριστικών της ΕΚΤ. Κατά την παρουσίαση της δομής και των λειτουργιών των δύο κεντρικών τραπεζών, καταδεικνύονται οι ομοιότητες τους καθώς η πληθώρα των στοιχείων που έχει ενστερνιστεί το ΕΣΚΤ από την Bundesbank. Στο δεύτερο μέρος, αναλύονται οι κατευθυντήριες γραμμές και ο πρωταρχικός στόχος της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ. Επιπλέον, γίνεται παραλληλισμός με την αντίστοιχη πολίτικη που ακολούθησε η γερμανική κεντρική τράπεζα πριν την ένταξη της στο ενιαίο νόμισμα. Επίσης, καταγράφεται η στρατηγική της νομισματικής πολιτικής στη ζώνη του ευρώ στην οποία είναι έκδηλη η μονεταριστική προσέγγιση, ενώ εξηγούνται επίσης και τα βασικά νομισματικά «εργαλεία» τόσο της ΕΚΤ όσο και της Bundesbank με βασικό προσανατολισμό τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών. Στη συνέχεια, το τρίτο μέρος είναι αφιερωμένο στην ανάδειξη της σημασίας της ανεξάρτητης λειτουργίας της κεντρικής τράπεζας από την πολιτική εξουσία. Διασαφηνίζονται, επίσης, οι όροι της ανεξαρτησίας αλλά και τα αντίβαρα της λογοδοσίας και της διαφάνειας που εμπεριέχονται στο νομικό καθεστώς της Bundesbank και της ΕΚΤ ενώ διερευνάτε και η βαρύνουσα σημασία τους για τη λειτουργία και την άσκηση της νομισματικής πολιτικής των δύο κεντρικών τραπεζών. Τέλος, στο τέταρτο μέρος σημειώνονται τα βασικά συμπεράσματα από την μελέτη της σχετικής βιβλιογραφίας και αρθρογραφίας. Η παρούσα διπλωματική εργασία θα ολοκληρωθεί με μια κριτική επισκόπηση, όπου σημειώνεται η ύπαρξη αντικρουόμενων συμφερόντων στους κόλπους του ΕΣΚΤ που ορισμένες φορές εμποδίζουν την έγκαιρη λήψη αποφάσεων, δημιουργώντας αντικειμενικές δυσκολίες στην συνέχιση της επιτυχημένης νομισματικής πορείας της Bundesbank από την ΕΚΤ. Κλείνοντας επισημαίνεται η ανάγκη, πέρα από τη νομισματική και οικονομική σύγκλιση, να επέλθει και η σταδιακή πολιτική ενοποίηση στον ευρωπαϊκό χώρο.Τεκμήριο H oικονομική κρίση και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: προκλήσεις και ο ρόλος των διεθνών και των ευρωπαϊκών θεσμών(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2017) Πλιάτσικα, Κωνσταντίνα Θ.; Περράκης, Στέλιος Ε.; Μαρούδα, Μαρία-Ντανιέλλα; Ταγαράς, Χάρης Ν.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών ΣπουδώνΤο 2017, μετράμε πλέον 9 χρόνια οικονομικής κρίσης τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και διεθνές επίπεδο. Όντας πολύπλευρου χαρακτήρα, οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης, αγγίζουν αναπόφευκτα και τον χώρο του διεθνούς δικαίου και συγκεκριμένα του δικαίου της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η βασική υπόθεση εργασίας της παρούσης διπλωματικής, θα μπορούσε να συνοψιστεί στα ακόλουθα ερωτήματα: Πώς η οικονομική κρίση επηρεάζει την απόλαυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Με ποιόν τρόπο είναι δυνατό να διαφυλαχθεί ένα (ελάχιστο) επίπεδο προστασίας τους σε περιόδους οικονομικής κρίσης και μέτρων λιτότητας; Ποια θα μπορούσε να είναι η συμβολή των διεθνών και κυρίως των ευρωπαϊκών θεσμών σε αυτή την προσπάθεια; Η παρούσα εργασία δομείται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος της εργασίας, κατόπιν μιας σύντομης παρουσίασης της φύσης και των μέτρων λιτότητας, παρουσιάζονται οι επιπτώσεις της κρίσης στα ατομικά, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά δικαιώματα καθώς και στις ευάλωτες και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, όπως οι μετανάστες και οι αιτούντες άσυλο, οι Ρομά, οι γυναίκες, τα παιδιά και οι νέοι, οι ηλικιωμένοι αλλά και η κοινωνική ομάδα των ομοφυλόφιλων ή διεμφυλικών ατόμων (LGBTI). Στο δεύτερο μέρος της εργασίας παρουσιάζεται η συμβολή των διεθνών και ευρωπαϊκών θεσμών στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε περιόδους οικονομικής κρίσης, ο ρόλος των κρατών καθώς και των ανεξάρτητων δομών προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (NHRS), όπως ο συνήγορος του πολίτη, ή οι εθνικές επιτροπές δικαιωμάτων του ανθρώπου. Βάση των ευρημάτων που παρουσιάζονται στο πρώτο μέρος της εργασίας, oι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης είναι υπαρκτές και ιδιαίτερα σοβαρές. Η οικονομική κρίση γεννά προκλήσεις για το σύνολο του φάσματος των δικαιωμάτων του ανθρώπου και κυρίως το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, το δικαίωμα σε ένα επαρκές επίπεδο ζωής και στην κοινωνική ασφάλιση, όπως επίσης και την πρόσβαση στην δικαιοσύνη, την ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα συμμετοχής, διαφάνειας και λογοδοσίας. Οι επιπτώσεις της λιτότητας είναι επίσης δυσανάλογες στην φύση τους καθώς βάρυναν περισσότερο τις ευπαθείς και ομάδες, επιβαρύνοντας προϋπάρχοντα μοτίβα διακρίσεων. Για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων αυτών είναι απαραίτητη η ανάληψη δράσης σε όλα τα επίπεδα, τόσο στο επίπεδο των διεθνών και των ευρωπαϊκών θεσμών, σε επίπεδο κρατών όσο και σε επίπεδο των ανεξάρτητων δομών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.Τεκμήριο H έννοια της φιλίας και της εχθρότητας στο έργο του Hans Morgenthau «Eπιστήμη και Πολιτική της Ισχύος»: μία κριτική προσέγγιση(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2019) Ρεμπούτσικα, Χριστίνα Π.; Ευαγγελόπουλος, Γιώργος Λ.; Χειλά, Ειρήνη; Ζιώγας, Χρήστος Δ.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών ΣπουδώTo έργο του Hans Morgenthau, Επιστήμη και Πολιτική της Ισχύος (Scientific Man vs. Power Politics), θεωρείται σήμερα ώς ένα από τα κλασικότερα δοκίμια τόσο της θεωρίας των Διεθνών Σχέσεων όσο και της φιλοσοφίας εν γένει. Ωστόσο, μόνο πρόσφατα απέσπασε την αναγνώριση των μεταγενέστερων έργων του, όπως Η Πολιτική μεταξύ των Εθνών (Politics among Nations) που τον καθιέρωσε ως έναν από τους κορυφαίους διεθνολόγους της μεταπολεμικής εποχής. Αυτό που διακρίνει το έργο του Morgenthau Επιστήμη και Πολιτική της Ισχύος, είναι ότι αποκλίνει απο το επικρατούν κλίμα της εποχής του, του εμπειρισμού και του ορθολογισμού, που παρέβλεπε τις συναισθηματικές εμπλοκές του υποκειμένου ως εξωγενείς στην κοινωνική διαδικασία. Σε αυτό το έργο, ο Morgenthau θέτει το υποκείμενο και τα πάθη, τις ιδέες, τις εμπειρίες και τα συναισθήματα τα οποίο αυτό φέρει, ως βασικό παράγοντα ερμηνείας της διαμόρφωσης της κοινωνικής πραγματικότητας και κατ’επέκταση του Πολιτικού. Η παρούσα μελέτη αφορμάται από τη σημασία που αποδίδει ο Morgenthau στο υποκείμενο και στην ικανότητα του να παράξει τόσο σχέσεις αγάπης όσο και εχθρότητας, ώστε να αναδείξει τηΦιλία ως ένα υπαρξιακό μέγεθος αντίστοιχο της Εχθρότητας με μετασχηματιστικές ιδιότητες. Ο Morgenthau απορρίπτει την ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι ικανός μέσω της επιστήμης να δημιουργήσει εργαλεία που θα εξορθολογήσουν την ανθρώπινη δράση και θα προσφέρουν καθολικές λύσεις στα προβλήματα της ανθρωπότητας. Έτσι, στοχάζεται για να καταδείξει τη συνθετότητα της ανθρώπινης φύσης που οδηγεί στην αέναη πάλη μεταξύ της αγάπης και της ισχύος. Γεγονός που προσφέρει ένα γόνιμο έδαφος τόσο για τη μελέτη της ανθρώπινης φύσης, της κατασκευής των ταυτοτήτων, του Εαυτού και του Άλλου που διαμορφώνουν την κοινωνική πραγματικότητα, όσο, συνακόλουθα, και για την επανεξέταση της διεθνούς φιλίας όχι ως ένα ουτοπικό ιδανικό αλλά ως μία έκφανση της ανθρώπινης διάδρασης και κατά συνέπεια των συλλογικών οντοτήτων που αυτή δημιουργεί.