Ακαδημαϊκό αποθετήριο
Μόνιμο URI για αυτήν την κοινότηταhttps://beta-pandemos.panteion.gr/handle/123456789/1
Νέα
Αυτή είναι η κοινότητα από το παλιό σύστημα με ID:cid:16
Περιηγούμαι
Πλοήγηση Ακαδημαϊκό αποθετήριο ανά Θέμα ""laiki" music, popular music, athenian musical scene, hegemonic examples, power structures and relationships"
Τώρα δείχνει 1 - 1 από 1
- Αποτελέσματα ανά σελίδα
- Επιλογές ταξινόμησης
Τεκμήριο Όψεις της λαϊκότητας στην αθηναϊκή μουσική σκηνή(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2017) Δασκαλάκη, Ειρήνη Σ.; Τσοκανή, Χαρίκλεια; Παπαπαύλου, Μαρία; Παραδείση, Μαρία; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και ΠολιτισμούΗ μελέτη εστιάζει στο παρόν της «λαϊκής» μουσικής στην αθηναϊκή μουσική σκηνή, το οποίο κατανοεί μέσα από το παρελθόν του, έχει δε εθνομουσικολογική-ανθρωπολογική προοπτική, σύμφωνα με την οποία η μουσική εξετάζεται ως κουλτούρα και στην κουλτούρα, δηλαδή ως πολιτισμικό μόρφωμα και κοινωνική σχέση και διερευνώνται ζητήματα πολιτικής οικονομίας της μουσικής. Σε αυτή την αναλυτική προοπτική μελετήθηκαν οι εννοιολογήσεις της λαϊκότητας που αντιστοιχούν σε κατηγορίες της μουσικής στο πεδίο της αθηναϊκής σκηνής, καθώς και οι ευρύτερες συμβολικές, κοινωνικές και πολιτικές διαδικασίες στη βάση των οποίων αξιολογούνται και ταξινομούνται οι «λαϊκές» μουσικές πρακτικές. Για αυτή την προσέγγιση χρειάστηκε να ανιχνευτεί το δομικό υπόστρωμα των «λαϊκών» μουσικών πρακτικών, διαδικασία που πραγματοποιήθηκε με εμπειρική και ιστορική έρευνα. Η συλλογή εμπειρικών δεδομένων έγινε με συνεντεύξεις και συζητήσεις, οι οποίες ανέδειξαν τρέχουσες απόψεις, αισθητικές ιδεολογίες, απορρίψεις, κ.λπ. (τις «φωνές» του πεδίου), η ανάλυση των οποίων έφερε στην επιφάνεια υποκείμενες δομές που σχετίζονται με τις εννοιολογήσεις και πρακτικές της «λαϊκής» μουσικής στην σκηνή της Αθήνας. Τέτοιες δομές εμφανίζονται με τη μορφή παλαιότερων κανονιστικών παραδειγμάτων, τα οποία προέκυψαν από αγώνες για ηγεμονία και διακινούνται στο πεδίο υποστηριζόμενα από δίκτυα και θεσμούς, επιδρώντας τόσο στη διαμόρφωση των μουσικών πρακτικών, όσο και στη δημιουργία συλλογικών και ατομικών πολιτισμικών ταυτοτήτων. Η δομημένη τοπική διάσταση, που εκφράζεται στα παλαιότερα ηγεμονικά παραδείγματα, λειτουργεί διαλεκτικά με τις πρακτικές ατόμων και ομάδων και με νεότερα συστήματα πολιτισμικής συγκρότησης, και ανασχηματίζεται, διαμορφώνοντας νέες δομές και παραδείγματα. Η συγχρονική και διαχρονική (ιστορική) μελέτη του πεδίου της σκηνής με τη χρήση της γκραμσιανής έννοιας της ηγεμονίας (ως αναλυτικό εργαλείο εντός του πλαισίου της θεωρίας της πρακτικής), ανέδειξε μια σειρά από τέτοια ηγεμονικά παραδείγματα, τόσο στο παρόν, όσο και σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους, στο πεδίο της μουσικής σκηνής, τα οποία διαμορφώνουν αισθητικές ιδεολογίες, και -συνάμα- πολιτισμική κλίμακα, που συνδυάζονται με μορφές συμβολικού κεφαλαίου, στη βάση των οποίων ταξινομούνται όχι μόνο οι μουσικές πρακτικές που θεωρούνται «λαϊκές», αλλά και οι δημιουργοί και οι αποδέκτες τους. Με αυτόν τον τρόπο η μουσική σκηνή γίνεται πεδίο άσκησης εξουσίας. Προκειμένου αυτή η σχέση να αναδειχτεί και να ερμηνευτεί, η ανάλυση επικεντρώθηκε σε ζητήματα της ιστορίας και της εξουσίας και στη διαδραστική δυναμική ομάδων και ατόμων, θεσμών και δημιουργών, καθώς και τοπικών και υπερτοπικών δυναμικών, στη διαδικασία διαμόρφωσης και νοηματοδότησης των μουσικών πρακτικών που χαρακτηρίζονται ως λαϊκές. Η αναλυτική-ερμηνευτική προσέγγιση ανέδειξε στρατηγικές ατόμων και ομάδων για τη διεκδίκηση ηγεμονίας, διαδικασίες συγκρότησης επιλεκτικής παράδοσης και εν τέλει μια σειρά από δομές και σχέσεις εξουσίας στο πεδίο της αθηναϊκής μουσικής σκηνής, καθώς και στο ευρύτερο πολιτισμικό πεδίο, η δυναμική των οποίων ερμηνεύτηκε με τη χρήση της ιστορίας (ανάλυση σε βάθος χρόνου των κοινωνικοπολιτικών συγκειμένων). Τοιουτοτρόπως δημιουργήθηκε μια θεωρία για τη λαϊκή μουσική στη σκηνή της Αθήνας, της οποίας η ερμηνευτική ισχύς καλύπτει διαχρονικά και συγχρονικά φαινόμενα του πολιτισμικού πεδίου. Σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο, η «λαϊκότητα», σαν προσδιορισμός της μουσικής στην αθηναϊκή σκηνή, αναδύθηκε ως πεδίο νοήματος λόγου και πρακτικής συγκροτημένο σε μια δομημένη ιστορική τάξη και σε υπόρρητη συνάρτηση με τον πολιτικό βίο της χώρας.