Διδακτορικές διατριβές
Μόνιμο URI για αυτήν τη συλλογήhttps://beta-pandemos.panteion.gr/handle/123456789/21
Νέα
Αυτή είναι η συλλογή από το παλιό σύστημα με ID:cid:13
Περιηγούμαι
Πρόσφατες Υποβολές
Τεκμήριο Η αποστρατεία στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις: προβλήματα, προκλήσεις και ιδιαιτερότητες με ταυτόχρονες αναφορές στη διεθνή πραγματικότητα(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Δρίτσας, Χρήστος Β.; Καραμπελιάς, Γεράσιμος Ν., 1964-; Λύτρας, Ανδρέας Ν.; Λυδάκη, Άννα Α.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ αποστρατεία σηματοδοτεί το πέρασμα στον πολιτικό βίο για τον αξιωματικό και είναι συνυφασμένη με μία σειρά προβλημάτων που σχετίζονται κυρίως με την αποδοχή εκ μέρους του μίας νέας πραγματικότητας, μίας νέας ζωής. Όπως καταγράφει η διεθνής βιβλιογραφία αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα επώδυνο για τον ίδιο τον αξιωματικό, έχοντας πολύπλευρες προεκτάσεις σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Με την αποστρατεία ο αξιωματικός καλείται να εγκαταλείψει μία σταδιοδρομία, συχνά σε σχετικά παραγωγική ηλικία, και σε πολλές περιπτώσεις να αναζητήσει μία άλλη. Αυτό είναι δυνατό να αποτελέσει τόσο πρόκληση όσο και πρόβλημα, με αρνητικό αντίκτυπο στον ίδιο αλλά και στην οικογένειά του. Στα πλαίσια της συγκεκριμένης διατριβής επιχειρήθηκαν να απαντηθούν τα ακόλουθα ερωτήματα: • Πόσο επώδυνη είναι η διαδικασία της αποστρατείας για τον αξιωματικό; • Ποιοί είναι οι παράγοντες που οδηγούν στη εθελοντική αποστρατεία κάποιους αξιωματικούς; • Πόσο επιθυμητή και πόσο εύκολη είναι πραγματικά η έναρξη μίας νέας σταδιοδρομίας μετά την αποστρατεία; • Υπάρχουν οικονομικά προβλήματα συνδεόμενα με την έξοδο από το στράτευμα και τη συνταξιοδότηση; •Πώς αντιμετωπίζεται η παροχή υπηρεσιών υγείας ως ζητούμενο και ως δικαίωμα από τους Έλληνες αποστράτους; • Ποιά είναι η σχέση των αποστράτων με το στράτευμα (συμμετοχή σε δραστηριότητες, πολιτική αξιοποίησής τους) ; • Ποιά είναι η σχέση των αποστράτων με την κοινωνία και την πολιτική; Τα αποτελέσματα της έρευνας αξιολογήθηκαν σε σχέση με τη διεθνή πραγματικότητα έτσι όπως αυτή έχει αποτυπωθεί στα αποτελέσματα αντίστοιχων ερευνών που έγιναν στο εξωτερικό, κυρίως στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Έτσι κατέστη δυνατό να διερευνηθεί η ιδιαιτερότητα της ελληνικής περίπτωσης. Στα κεφάλαια 1-4 της Διατριβής επιχειρήθηκε η ανασκόπηση της συναφούς προς το αντικείμενο του θέματος Διεθνούς Βιβλιογραφίας, με το σκεπτικό της οικοδόμησης ενός κατά το δυνατό στερεότερου γνωστικού υποβάθρου επ’ αυτού, το οποίο σε δεύτερο χρόνο επέτρεψε την αξιολόγηση της υπό εξέταση ελληνικής πραγματικότητας και την εξαγωγή σε συμπερασμάτων. Στη συνέχεια, στο κεφάλαιο 5 παρουσιάστηκε η όλη μεθοδολογική προσέγγιση που υιοθετήθηκε στο πλαίσιο της παρούσης (χρήση ερωτηματολογίου), και αναπτύχθηκε η λογική με την οποία επελέγη αυτή. Στο κεφάλαιο 6 παρατέθηκαν, αναλύθηκαν και σχολιάστηκαν τα αποτελέσματα της ερευνητικής διαδικασίας. Εν τέλει παρατέθηκαν τα γενικά συμπεράσματα της έρευνας.Τεκμήριο Το Ηλεκτρονικo–οικονομικό έγκλημα: ερευνητική προσέγγιση(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Περπέρης, Απόστολος Γ.; Μαγγανάς, Αντώνης Δ., 1947-; Λάζος, Γρηγόρης, 1954-; Λαμπροπούλου, Έφη Π.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ παρούσα διατριβή έχει ως αντικείμενο τη διερεύνηση του εγκληματικού προτύπου του ηλεκτρονικο-οικονομικού εγκλήματος. Ειδικότερα μελετά ποιες είναι οι συγκεκριμένες περιστασιακές συνθήκες που συνθέτουν την καταλληλότητα της εγκληματικής ευκαιρίας, το πού και πώς του ηλεκτρονικο-οικονομικού εγκλήματος. Ποιός είναι ο τρόπος ζωής των ατόμων, ποιες συνηθισμένες δραστηριότητες τα εκθέτουν σε πιθανούς κινδύνους, τα καθιστούν κατάλληλους στόχους και μπορούν να δημιουργήσουν την κατάλληλη εγκληματική ευκαιρία για πιθανούς δράστες με κίνητρο να τα θυματοποιήσουν στον ψηφιακό χώρο.Το απαραίτητο θεωρητικό υπόβαθρο παρέχεται από την ενοποιημένη προσέγγιση των θεωριών που εστιάζουν στο εγκληματικό γεγονός και τη διαμόρφωση των «εγκληματικών ευκαιριών», όπως οι θεωρίες της ορθολογικής επιλογής, των καθημερινών δραστηριοτήτων, των εγκληματικών προτύπων και της στρατηγικής περιστασιακής πρόληψης του εγκλήματος.Βασικός στόχος της παρούσας διατριβής είναι η κατασκευή του προτύπου των εγκληματικών ευκαιριών του ηλεκτρονικο-οικονομικού εγκλήματος. Η βασική μέθοδος που ακολουθεί είναι η συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση.Τεκμήριο Αποκαταστατική δικαιοσύνη και έγκλημα στην Ελλάδα: οι στάσεις των Ελλήνων δικαστικών λειτουργών(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Κονιδάρη, Αναστασία Σπ.; Αρτινοπούλου, Βασιλική; Μαγγανάς, Αντώνιος; Λαμπροπούλου, Ευσταθία; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ αποκαταστατική δικαιοσύνη και οι τεχνικές της διαμεσολάβησης εφαρμόζονται στην Ελλάδα εδώ και πολλούς αιώνες και σε διάφορες ιστορικές φάσεις, καθώς βρίσκονται σε σύμπνοια με την ελληνική νομική παράδοση και την επιεική νοοτροπία που διαπνέει την τελευταία. Ωστόσο, δεν πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το κράτος είναι αυτό που μονοπωλεί την απάντηση στο έγκλημα. Οι θεσμοθετημένες νομικές διαδικασίες που στοχεύουν στη συμφιλίωση είναι ενσωματωμένες και λειτουργούν εντός του επίσημου ποινικού συστήματος απονομής της δικαιοσύνης. Αλλά και οι εξελίξεις στο πεδίο της αποκαταστατικής δικαιοσύνης τελούν υπό την αποκλειστική διαχείριση της πολιτείας, ενώ και ο ρόλος του διαμεσολαβητή έχει θεσμικά ανατεθεί στους εισαγγελείς.Από την άλλη πλευρά, απαραίτητη προϋπόθεση για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά οι νέες πρακτικές είναι η ενεργός ανάμειξη και συμμετοχή τόσο των άμεσα εμπλεκομένων σε μια εγκληματική πράξη, όσο και των μελών της κοινότητας. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να καλλιεργηθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στην αυτοδιαχείριση των συγκρούσεων αλλά και η ικανότητα τους προς αυτή τη κατεύθυνση. Πρόκειται για μια θεμελιώδη μετάβαση από τη συμβατική οπτική που ανέκαθεν καθοδηγείται από το ισχύον ποινικό σύστημα και είναι βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση του μέσου πολίτη σε μία νέα, που απαιτεί χρόνο και εκπαίδευση.Προκειμένου οι νέες αποκαταστατικές τεχνικές να κερδίσουν την αξιοπιστία του κοινωνικού συνόλου και να αποκτήσουν σημαίνουσα θέση στο σύστημα απονομής της δικαιοσύνης, έχει μεγάλη σημασία ο ρόλος των δικαστικών λειτουργών. Οι δικαστικοί λειτουργοί είναι από θέση ισχύος οι πρώτοι που με τη στάση τους μπορούν να διαμορφώσουν τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αποδεκτή ή όχι η αποκαταστατική δικαιοσύνη. Είναι εκείνοι που μπορούν να διαλύσουν ή τουλάχιστον να περιορίσουν την όποια καχυποψία υπάρχει απέναντι στην εξωποινική διευθέτηση των συγκρούσεων και να συμβάλουν τελικά στη δημιουργία ενός περισσότερο πλουραλιστικού νομικού συστήματος. Λαμβάνοντας τα ανωτέρω υπόψη, η παρούσα μελέτη έχει ως σκοπό της να διερευνήσει τις στάσεις των Ελλήνων δικαστικών λειτουργών απέναντι στην αποκαταστατική δικαιοσύνη και τις πρακτικές εφαρμογές της τελευταίας στην ΕλλάδαΤεκμήριο Η σχέση ανατολής-δύσης ως φιλοσοφικοϊστορικό πρόβλημα στην ελληνική και τη ρωσική κοινωνική σκέψη: συγκριτική προσέγγιση(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Χαρίσης, Απόστολος Ν.; Χρύσης, Αλέξανδρος; Κοταρίδης, Νικόλαος; Παυλίδης, Περικλής; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΣτην παρούσα διατριβή επιχειρείται η προσέγγιση των προβλημάτων ιστορικής μετάβασης στη σύγχρονη εποχή στη Ρωσία και την Ελλάδα, όπως αυτή κατανοείται μέσα στην ανάπτυξη της κοινωνικοφιλοσοφικής σκέψης στις δύο αυτές χώρες. Η σχέση "Ανατολής-Δύσης" γίνεται κατανοητή όχι ως γεωγραφική αναφορά, αλλά ως έκφραση του ιστορικά συγκεκριμένου τρόπου που τέθηκε το πρόβλημα της εμφάνισης, της σύγκρισης και τελικά της διάχυσης και επικράτησης των νεωτερικών-καπιταλιστικών σχέσεων σε κάθε κοινωνία. Στο πλαίσιο της πραγμάτευσης αυτής, γίνεται προσπάθεια να αναδειχθούν οι ιδιομορφίες, οι διαφορές και οι αναλογίες στη σύγχρονη εξέλιξη των δύο κοινωνιών, οι νέες πτυχές που προσθέτουν στην παγκόσμια προβληματική περί "Ανατολής-Δύσης", τα νέα περιεχόμενα, προοπτικές ή και αντιφάσεις με τις οποίες εμπλουτίζεται η έννοια της "Δύσης" μέσα από όλη τη διαδικασία σύγκρισης με τη συγκεκριμένη "Ανατολή" στις δύο διαμορφούμενες χώρεςΤεκμήριο Ιδεολογική και αισθητική διαχείριση των ελληνικών γραμματοσήμων 1861-1961(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2014) Βαρδοπούλου, Μυρσίνη Ι.; Λυδάκη, Άννα; Μελετιάδης, Χάρης Ν.; Κοταρίδης, Νίκος Γ.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΑντικείμενο της διατριβής είναι η ιδεολογική και αισθητική διαχείριση των ελληνικών γραμματοσήμων από το 1861 έως το 1961. Με την εξέταση τόσο του τρόπου με τον οποίο η εικόνα του γραμματοσήμου μετατρέπεται σε λεκτική όσο και της αισθητικής του, επιχειρείται η καταγραφή και ανάδειξη των ενδεχομένων σχέσεων και αναλογιών της ιστορικής και καλλιτεχνικής εξέλιξης. Στοιχειοθετείται συνδυαστική μεθοδολογία, με την οποία προτείνεται η μελέτη του γραμματοσήμου ως είδος μη λεκτικής επικοινωνίας, ενώ, ταυτόχρονα, με τη μελέτη του περιεχομένου, προσεγγίζονται οι προθέσεις και οι συνθήκες επικοινωνίας αλλά και το είδος του λόγου του σε επίπεδο μορφής και δομής. Εκτίθεται και αναλύεται το σύνολο των εκδόσεων γραμματοσήμων της περιόδου, συμπεριλαμβανομένων και ανέκδοτων σχεδίων. Παρατίθενται το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο των εκδόσεων και ζητήματα σχετικά με την επιλογή της θεματολογίας, τον μηχανισμό εκδόσεων, τις τεχνικές εκτυπώσεων ασφαλείας και τους εκδοτικούς οίκους, δίνοντας βαρύτητα στον καλλιτέχνη - δημιουργό και στον ρόλο του στη διαμόρφωση της εικόνας του γραμματοσήμου. Τέλος, εξετάζεται η κοινωνική επίδραση του περιεχομένου, μέσω της πρόσληψης του αντικειμένου (γραμματόσημο) από το υποκείμενο (θεατής-κοινωνία). Με την πολύπλευρη μελέτη του γραμματοσήμου, επιχειρείται η ερμηνεία όψεων της πραγματικότητας που το γραμματόσημο προέβαλε μέσα από τον ιστορικό και δημιουργικό του χώρο αλλά και η συμβολή του στην καλλιτεχνική και αισθητική παιδεία.Τεκμήριο Πόλεμος, έθνος, τάξη και σοσιαλισμός στα "Τετράδια της Ακροναυπλίας"(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2014) Σάμιος, Γεώργιος Χρ.; Κοταρίδης, Νίκος; Θεοτοκάς, Νίκος; Λέκκας, Παντελής; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΤην εποχή που ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο τροτσκισμός στην Ελλάδα περιελάμβανε, σε επίπεδο επίσημης πολιτικής παρουσίας, δύο αναγνωρισμένες από την Τέταρτη Διεθνή οργανώσεις, των οποίων τα ηγετικά στελέχη κρατούνταν όλα στις φυλακές της Ακροναυπλίας. Επρόκειτο αφενός για την ΕΟΚΔΕ (Ενιαία Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας) με επικεφαλής τον Παντελή Πουλιόπουλο και αφετέρου για την ΚΔΕΕ (Κομμουνιστική Διεθνιστική Ένωση Ελλάδας) με ηγέτη τον Άγη Στίνα. Σε αυτήν την αντίξοη συνθήκη οι δύο οργανώσεις ξεκίνησαν μια συζήτηση με στόχο την ενοποίησή τους. Η λεγόμενη «ενοποιητική συζήτηση» διήρκεσε σχεδόν δύο χρόνια, αποβαίνοντας τελικά ατελέσφορη και καταγράφηκε σε χειρόγραφα δελτία, τα οποία, μαζί με τα εσωτερικά δελτία της πρώτης από αυτές, συναπαρτίζουν το υλικό που έχει κωδικοποιηθεί ως τα Τετράδια της Ακροναυπλίας και σήμερα βρίσκεται στο ΕΛΙΑ (Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο). Τα συζητητικά δελτία διασώζουν μια διένεξη στο εσωτερικό του ελληνικού τεταρτοδιεθνισμού στην, κρίσιμη για τις θεωρητικές του παραδοχές, συγκυρία του πολέμου. Σε αυτό το, συγκρουσιακό εν τη γενέσει του, ντοκουμέντο αποτυπώνεται μια ζωντανή αντιπαράθεση. Ωστόσο, στην οπτική του παρόντος ερευνητικού εγχειρήματος η ενοποιητική συζήτηση, πέρα από πολιτικό και ιστορικό ντοκουμέντο, συνιστά ταυτόχρονα ιδιαίτερη εκδήλωση ενός γενικότερου φαινομένου, καθώς αποτυπώνει την ιδεολογική πρόσληψη μιας ιστορικής συγκυρίας. Στο πλαίσιο μιας τέτοιας προσέγγισης της ενοποιητικής συζήτησης ως ιδεολογικής καταγραφής, η έννοια της ιδεολογίας περιορίζεται στη νεοτερική της εκδοχή. Σύμφωνα με αυτήν την αφετηριακή παραδοχή οι νεοτερικές ιδεολογίες, με τις αφαιρέσεις τους, δίνουν νόημα στις καταστάσεις και επιχειρούν να τις τροποποιήσουν κατά το δικό τους η καθεμιά δοκούν. Στην περίπτωση της ενοποιητικής συζήτησης, η νοηματοδότηση της συγκυρίας από τις δύο ελληνικές τροτσκιστικές οργανώσεις, με την στοχοπροσήλωση στην υπόθεση της παγκόσμιας επανάστασης, συνεπαγόταν τον συνεχή αναγωγισμό προς έναν απώτερο στόχο. Η στοχοπροσήλωση όμως αυτή τελικά εγκλώβισε τις ίδιες τις οργανώσεις στην πρόθεση να απέχουν από οποιαδήποτε άμεση εμπλοκή στο τρέχον πολεμικό διακύβευμα όπως οι ίδιες το αντιλαμβάνονταν. Σε τέτοιο πλαίσιο τα Τετράδια συνιστούν μια ερευνητική πρόκληση επειδή ακριβώς αποτελούν προνομιακό πεδίο εκδήλωσης της αναμέτρησης των τεταρτοδιεθνιστικών αφαιρέσεων με το πολεμικό τους συγκείμενο. Στην διατριβή ερευνάται, χωρίς αξιολογικές κρίσεις ή μέριμνες δικαίωσης ή καταδίκης, το περιεχόμενο της ενοποιητικής συζήτησης και επιχειρείται μια ερμηνευτική ανασύσταση της οπτικής που την διέπει. \r\nΤο ερευνητικό εγχείρημα διαρθρώνεται σε τέσσερα μέρη. Στα τρία πρώτα εξετάζονται τα δεκαέξι τετράδια που περιλαμβάνουν τα σωζόμενα δελτία, με την ομαδοποίησή τους να συνιστά ταυτόχρονα μια απόπειρα περιοδολόγησης του αρχειακού υλικού. Η διαχείριση του υλικού αυτού εγείρει αρκετά μεθοδολογικά προβλήματα, τα οποία αφορούν στην αναπόφευκτη επαναληπτικότητα που το χαρακτηρίζει αλλά και στις δικές του ταξινομητικές ιδιαιτερότητες, που ενίοτε επιβάλλουν την παραβίαση της χρονικής του ακολουθίας χάριν της νοηματικής συνάφειας. Στο πρώτο μέρος παρατίθενται οι αφετηριακές θέσεις των δύο οργανώσεων. Το δεύτερο μέρος ασχολείται με την άμεση εμπλοκή τους στην συζήτηση μέσα από την επικαιροποιημένη αρθρογραφία τους. Το τρίτο μέρος αφορά στα δελτία που ολοκληρώνουν το υλικό, τα οποία έχουν γραφεί μετά την έναρξη του πολέμου, καθώς και στον πολιτικό και οργανωτικό απολογισμό της συζήτησης. Τέλος, στο τέταρτο μέρος συνοψίζεται η ενοποιητική συζήτηση και αναδεικνύονται οι ρητές αλλά και άρρητες θεωρητικές παραδοχές στις οποίες βασίζεται. Στο πλαίσιο μιας τέτοιας προσέγγισης, η διατριβή παρουσιάζει πως ακριβώς η συνθήκη του εγκλεισμού, η αφηρημένη φύση του δίπολου «καπιταλισμός ή σοσιαλισμός», η στοχοπροσήλωση στην παγκόσμια επανάσταση, τα νοηματικά όρια της τεταρτοδιεθνιστικής γλώσσας, η δυναμική της αντιπαράθεσης και η εμπρόθετη αισιοδοξία οδηγούν τελικά σε εσωστρέφεια και τροφοδοτούν μια λογική, στην οποία έρχεται να προστεθεί η προσωπική δέσμευση και η πίστη σε σενάρια και υποθέσεις που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Έτσι, αμφότερες οι οργανώσεις δείχνουν να επιχειρούν να επιβάλλουν τις αφαιρέσεις τους επί της ίδιας τους της εμπειρίας που βεβαίως συνεχίζει να αντιστέκεται σε αυτές και να τις διαψεύδει. Σε μια αναμέτρηση της εύτακτης θεωρητικής προδιαγραφής με την κατά πολύ πλουσιότερη - και υπό το πρίσμα της συζήτησης ακανόνιστη - ιστορική συγκυρία, χωρίς την δυνατότητα να ανανεώνουν τα εργαλεία της σκέψης τους, οι έγκλειστοι Έλληνες τεταρτοδιεθνιστές παραμένουν δεσμευμένοι στην ιδεολογική συνέπεια ενόψει της απροδίκαστης πολεμικής πραγματικότητας.Τεκμήριο Ο ρόλος των ΜΜΕ στην διαμόρφωση κοινωνικής αντίληψης για την τρομοκρατία στην Ελλάδα(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Σκουλάς, Εμμανουήλ Γ.; Καραμπελιάς, Γεράσιμος Ν., 1964-; Λάζος, Γρηγόρης, 1954-; Κωνσταντοπούλου, Χριστιάνα, 1959-; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ σχέση τρομοκρατίας, ΜΜΕ και κοινωνίας αποτελεί ένα πεδίο μακροχρόνιας έρευνας και ανάλυσης. Πρόκειται για μια δυναμική σχέση η οποία εξελίσσεται και μεταβάλλεται διαρκώς, ανάλογα με τις συνθήκες, τις ιστορικές περιστάσεις, τις πολιτικές, τις οικονομικές και κοινωνικές συγκυρίες. Η παρούσα διατριβή αφορά στη νέας γενιάς τρομοκρατία στην Ελλάδα την περίοδο 2011-2014 μέσα από την πληροφόρηση η οποία παρέχεται από τα ΜΜΕ. Σε θεωρητικό επίπεδο εξετάζει το θέμα του ορισμού της τρομοκρατίας, την επιστημονική έρευνα της τρομοκρατίας, με ιδιαίτερη έμφαση στην θεωρία των κυμάτων του David Rapoport αλλά και την προσέγγιση στο ζήτημα της ασφάλειας και την κατασκευή της απειλής όπως προτείνεται από την Σχολή της Κοπεγχάγης. Επιπλέον εστιάζει στην σχέση ΜΜΕ και τρομοκρατίας, με ιδιαίτερη έμφαση στην θεωρία της πλαισίωσης, σχετικά με το πως κατασκευάζεται το πλαίσιο της ασφάλειας, εντός του οποίου παρουσιάζεται η πληροφορία για την τρομοκρατία και την απειλή την οποία συνιστά για την κοινωνία. Το ερευνητικό κομμάτι της διατριβής αφορά στην μεθοδολογία (ποιοτική ανάλυση και τα πλαίσια ως θύλακες) η οποία ακολουθείται στη διατριβή με την μελέτη δύο έντυπων μέσων (οι εφημερίδες το Βήμα και η Καθημερινή), προκειμένου να μελετηθεί το πως κατασκευάζεται το πλαίσιο Ασφάλειας μέσω των ΜΜΕ, ποιες είναι οι συγκεκριμένες μεταβλητές του (φόβος, επιχειρησιακή ικανότητα τρομοκρατία, φύλο, κ.α.) εντός του οποίου δομείται η απειλή για την Τρομοκρατία. Στόχος είναι να αναδειχτεί πως μέσα από το πλαίσιο ασφάλειας η τρομοκρατία να παραμείνει ψηλά στη δημόσια συζήτηση και να επηρεάσει την κοινωνία.Τεκμήριο Η αναπαράσταση της σεξουαλικής εγκληματικότητας στον έντυπο τύπο(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2014) Ξένου, Μαριάνθη Ν.; Φαρσεδάκης, Ιάκωβος; Μαγγανάς, Αντώνης; Λάζος, Γρηγόρης; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΣτόχος της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο ο (εθνικός) ημερήσιος Τύπος (4 ημερησιες αθηναικές εφημερίδες) πρόβαλε το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών την τελευταία 15ετία-1992-2007. Παράλληλα, εξετάζεται αν ο τρόπος προβολής του εγκλήματος αυτού από τον Τυπο παραβιασε βασικά (ανθρωπινα) δικαιώματα και κυρίως τα δικαιωμάτα των παιδιών θυμάτων, στην προσπάθεια του τύπου να εντυπωσιάσει το κοινό με στοχο το μεγαλυτερο οικονομικο όφελος.Τεκμήριο Ο προληπτικός ρόλος των Παιδικών Χωριών SO.S. στην εμφάνιση αντικοινωνικής συμπεριφοράς των ανηλίκων(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2014) Σιφνιού-Σιφονιού, Παναγιώτα Σ.; Μαγγανάς, Αντώνιος; Χάιδου, Ανθοζωή; Τσίγκανου, Ιωάννα; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΟ στόχος της παρούσας διατριβής είναι η παρουσίαση των Παιδικών Χωριών SO.S. Ελλάδος, ως ένα εναλλακτικό πρόγραμμα παιδικής προστασίας τόσο αναφορικά με τη δομή της οργάνωσής του όσο και με την παιδαγωγική του προσέγγιση. Υπόθεση εργασίας της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι πως η λειτουργία ενός εναλλακτικού τύπου παρέμβασης βασισμένο στο οικογενειακό πρότυπο φροντίδας και αντιτιθέμενο στην υπάρχουσα απαρχαιωμένη κρατική πρόνοια, μπορεί να λειτουργήσει προληπτικά στην εμφάνιση αντικοινωνικών συμπεριφορών.Τεκμήριο Tαυτότητα και ετερότητα στη λογοτεχνία: ανάγνωση της εθνικής ταυτότητας σε πεζογράφους που βίωσαν τη Μικρασιατική Καταστροφή και στους μεταψυχροπολεμικούς ομοτέχνους τους(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2013) Θανασιά, Τριανταφυλλιά Λ.; Καραμμπελιάς, Γεράσιμος; Λύτρας, Ανδρέας; Μελετιάδης, Χαράλαμπος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ παρούσα διατριβή ερευνά την εθνική ταυτότητα, όπως αυτή αποτυπώνεται στη λογοτεχνία. Ειδικότερα, στο πρώτο μέρος της μελέτης και σε τέσσερα κεφάλαια επιχειρείται η παρουσίαση των θεωριών περί εθνικισμού,όψεις του εθνικισμού στην Ελλάδα,η ταυτότητα και η ετερότητα πριν και μετά το 1989 και τέλος η σχέση ιστορίας και λογοτεχνίας. Στο δεύτερο μέρος της διατριβής επιδιώκεται η συγκριτική παρουσίαση της εθνικότητας μιας ομάδας πέντε πεζογράφων, οι οποίοι βίωσαν τη Μικρασιατική Καταστροφή και μιας δεύτερης ομάδας ομοτέχνων τους, οι οποίοι έζησαν την ψυχροπολεμική περίοδο και εξέδωσαν τα μελετώμενα στην παρούσα διατριβή έργα τους μετά το 1989. Η μέθοδος που χρησιμοποιείται είναι η ανάλυση περιεχομένου των πεζογραφημάτων των συγγραφέων που επιλέχθηκαν. Το συγκεκριμένο εμπειρικό υλικό αναλύεται με βάση τη θεωρία περί εθνικισμού του εθνοσυμβολιστή Αnthony Smith, ο οποίος υποστηρίζει την πολιτισμική διάσταση του έθνους. Το τεκμηριωτικό υλικό έδειξε ότι η πρώτη ομάδα συγγραφέων αφηγείται το έθνος και τα σχετικά έργα τους πληρούν όλα τα κριτήρια συγκρότησης της εθνικής ταυτότητας, όπως αυτά τέθηκαν στην υπόθεση εργασίας με βάση την εθνοσυμβολιστική οπτική του Α.Smith. Στα έργα της δεύτερης ομάδας πεζογράφων, τα οποία εκδόθηκαν μετά το 1989, τα συστατικά στοιχεία της εθνικής ταυτότητας είναι παρόντα, αλλά αναπλαισιωμένα,σχετικοποιημένα΄ το έθνος συγκροτείται με την ετερότητα παρούσα δομικά. Συμπερασματικά, και οι δύο ομάδες πεζογράφων-εκτός του Σ.Μυριβήλη σε ένα μέρος του έργου του- γράφουν έχοντας ως πρώτη αξία τον άνθρωπο χωρίς σύνορα.Τεκμήριο Ο ρόλος της αυτοδιοίκησης α'και β' βαθμού στην χάραξη και άσκηση κοινωνικής πολιτικής στην Περιφέρεια Κρήτης στο πλαίσιο του νόμου Καποδίστριας(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 24/11/2014) Σχοιναράκη-Ηλιάκη, Ευαγγελία Δ.; Σακελλαρόπουλος, Θεόδωρος; Τσοτσορός, Ευστάθιος; Οικονόμου, Χαράλαμπος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ διατριβή αναπτύσσεται σε πέντε κεφάλαια επί,μιας κεντρικής υπόθεσης εργασίας η οποία αναοέρεται στη συμβολή των θεσμών αυτοδιοίκησης και των μηχανισμών που αυτοί αναπτύσσουν στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας. Εξειδικεύει την ελληνική περίπτωση ερευνώντας διεξοδικά μέσω μιας μελέτης περίπτωσης και συγκεκριμένα της περιφέρειας Κρήτης, τις δομές κοινωνικής προστασίας που λειτουργούν υπό την ευθύνη των φορέων του πρώτου και δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκησης όπως αυτοί οριοθετούνται από τον Ν.2539/97 με τον κωδικό τίτλο Σχέδιο Καποδίστριας.\r\n\r\nΗ θεωρητική θεμελίωση του θέματος καθώς και η μελέτη περίπτωσης οργανώθηκαν γύρω από τον σύγχρονο προβληματισμό για την κοινωνική πολιτική καθώς και. το ρόλο των φορέων της αυτοδιοίκησης στη νέα διάταξη δυνάμεων στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας. Ειδικότερα στη διατριβή αναλύονται τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής πολιτικής στη σύγχρονη Ελλάδα με έμφαση στη συμβολή της αυτοδιοίκησης στην παροχή κοινωνικών υπηρεσιών. Επιπλέον μέσα από τη μελέτη περίπτωσης αναδείχθηκε η δυναμική ανά βαθμίδα αυτοδιοίκησης - όπως οργανώνονταν από το «Σχέδιο Καποδίστριας»- και διατυπώθηκαν τα χαρακτηριστικά της συνάρθρωσης των πολιτικών κοινωνικής προστασίας στο τοπικό επίπεδο. Στο πρώτο κεφάλαιο αναπτύσσεται η προβληματική γύρω από την κοινωνική πολιτική του μεταπολεμικού κράτους έως τη σύγχρονη εποχή της απορύθμισης των μηχανισμών κοινωνικής προστασίας. Στο τμήμα αυτό αναφέρονται οι επιμέρους προσεγγίσεις του κράτους πρόνοιας προκειμένου να αποσαφηνισθεί το πλαίσιο εντός του οποίου αναπτύσσονται οι παρεμβάσεις του κράτους στο πεδίο της πρόνοιας, της υγείας, της εργασίας και ευρύτερα των στοιχείων που συνθέτουν το περιεχόμενο της κοινωνικής ασφάλειας. Αναλύονται οι διακριτές ερμηνείες του κοινού φαινομένου των κρατικών πολιτικών και θεμελιώνεται το πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής του σύγχρονου κράτους στον ευρωπαϊκό χώρο. Στη συνέχεια οριοθετείται το περιβάλλον της ανάπτυξης του κράτους πρόνοιας στη μεταπολεμική Ευρώπη όπου αναγνωρίσθηκαν επιμέρους τύποι οργάνωσης της κοινωνικής προστασίας. Οι τύποι αυτοί παρουσιάζονται στη διατριβή και γίνεται εκτενής αναφορά στις επιμέρους τυπολογίες που αναπτύχθηκαν προκειμένου να κωδικοποιήσουν τις πρακτικές και τους μηχανισμούς κοινωνικής προστασίας, τις στοχεύσεις και την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας τους. Στο πλαίσιο αυτό γίνεται επαρκής αναφορά στη θέση της Ελλάδας στη συζήτηση αφού όπως επισημαίνεται και στο κείμενο, η υστέρηση ανάπτυξης μηχανισμών κοινωνικής προστασίας συχνά οδήγησε στη σχετική περιθωριοποίηση της ελληνικής περίπτωσης από την κυρίαρχη επιστημονική συζήτηση. Η αντικατάσταση των ρυθμίσεων που συγκρότησαν τα διακριτά παραδείγματα στον ευρωπαϊκό χώρο εξετάζονται ως απόρροια της εγκατάλειψης των κοινών παραδοχών του μεταπολεμικού προτύπου κοινωνικής προστασίας και της γενικευμένης απορρύθμισης ως κυρίαρχης πολιτικής επιλογής. Στο κείμενο της διατριβής διακρίνονται οι σταδιακές μεταλλάξεις των παραδοσιακών προτύπων της κοινωνικής προστασίας και ο περιορισμός του ρόλου τους στην οργάνωση των σύγχρονων κοινωνιών. Το δεύτερο κεφάλαιο αναλύει τον θεωρητικό προβληματισμό αναφορικά με τη συμμετοχή των θεσμών αυτοδιοίκησης στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής και τον τρόπο με τον οποίο οι τοπικές πολιτικές καθορίζονται από τις ευρύτερες στρατηγικές του κεντρικού κράτους. Αναφορά γίνεται στο υπερεθνικό επίπεδο με έμφαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ανάπτυξη τόσο οριζόντιων διακρατικών δικτύων μεταξύ των φορέων της αυτοδιοίκησης, όσο και κάθετων δικτύων μεταξύ των μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των φορέων της αυτοδιοίκησης. Ειδικότερα, παρουσιάζεται ο επιστημονικός διάλογος αναφορικά με τις σχέσεις του κράτους, των τοπικών εξουσιών αλλά και της υπερεθνικής διάστασης των σχέσεων κρατών και τοπικών αυτοδιοικήσεων. Ειδική αναφορά γίνεται στην αντιπαράθεση αναφορικά με τις προοπτικές του κράτους όπως αυτές διαμορφώνονται στον σύγχρονο κόσμο κάτω από την πίεση της αυξανόμενης σημασίας των υποεθνικών θεσμών από τη μία πλευρά και των υπερεθνικών μορψιομάτων από την άλλη. Έμφαση δίνεται στη δομή της περιφερειακής οργάνωσης στον ευρωπαϊκό χώρο ως ειδικό πεδίο ανάλυσης της πολιτικής των κρατών μελών αλλά και της Ένωσης. Στο ειδικό αυτό τμήμα επεξηγείται η σημασία των περιφερειακών πολιτικών, η σχέση που έχουν αυτές με τις πολιτικές στρατηγικές επιλογές των κρατών μελών στα οποία εντάσσονται και η ανάπτυξη των προσδοκιών από τις περιφερειακές πολιτικές στην εξυπηρέτηση του στόχου της ενίσχυσης των διακρατικών σχέσεων και των πολιτικών ενοποίησης της Ένωσης. Στο πλαίσιο αυτό αναλυτικά προσεγγίζονται οι δυνατότητες και οι αδυναμίες της οργάνωσης περιφερειακών πολιτικών, οι δεσμεύσεις στις οποίες αυτές υπόκεινται ως αναπόσπαστα τμήματα πολιτικών που οργανώνονται στο επίπεδο του κράτους το οποίο παραμένει σημείο αναφοράς, ειδικά για τις πολιτικές κοινωνικής προστασίας. Στο τμήμα αυτό οροθετείται η έννοια της αποκέντρωσης και προσδιορίζεται η εμβέλεια των τοπικών πολιτικών στο ευρύτερο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ ταυτόχρονα αναφορά γίνεται στους διακριτούς τύπους κρατικής οργάνωσης όπου αναδεικνύονται, μέσω της βιβλιογραφικής έρευνας, τα κοινά αποτελέσματα των αποκεντρωτικών πρακτικών και των αποκεντρωμένων λειτουργιών των ευρωπαϊκών κρατών. Ειδική αναφορά γίνεται στο φάσμα των αρμοδιοτήτων που αναλαμβάνουν οι αυτοδιοικήσεις στα διακριτά συστήματα κοινωνικής προστασίας στις χώρες της ΕΕ.\r\n\r\nΕπιπλέον ειδική αναφορά γίνεται στις χωρικά εντοπισμένες πολιτικές της Ένωσης στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας. Στο τμήμα αυτό επισημαίνεται η κεντρική επιλογή της Ένωσης, και των κρατών μελών που την αποτελούν -όπως τονίζεται στο κείμενο- αναφορικά με το ρόλο των αυτοδιοικητικών θεσμών στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας. Μέσω της ανάλυσης πλήθους κειμένων της ΕΕ εντοπίζεται και αναδεικνύεται η χωρική διάσταση των παρεμβάσεών της στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας. Οι αυτοδιοικητίκοί θεσμοί φαίνεται να λειτουργούν ως κρίσιμοι διανομείς παρεμβάσεων κοινωνικής προστασίας στο τοπικό επίπεδο. Το δεύτερο κεφάλαιο υποστηρίζει τη σημασία του τοπικού επιπέδου στην οργάνωση μηχανισμών κοινωνικής προστασίας σήμερα και στο μέλλον. Παρουσιάζονται επαρκείς χαρακτηριστικές των διακριτών συστημάτων κοινωνικής προστασίας - αναφορές σε παραδείγματα ευρωπαϊκών κρατών τα οποία υποστηρίζουν την προοπτική και τις δυνατότητες της ανάπτυξης μηχανισμών κοινωνικής πολιτικής στο τοπικό επίπεδο με την ευθύνη της αυτοδιοίκησης. Στο τμήμα αυτό φωτίζεται ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφορικά τη συμβολή των θεσμών της αυτοδιοίκησης στο πλέγμα των παρεμβάσεων κοινωνικής προστασίας και κατά συνέπεια ενισχύεται η υποστήριξη της κεντρικής υπόθεσης εργασίας της διατριβής. Η κοινωνική πολιτική ως πεδίο δράσης των αυτοδιοικητικών θεσμών στην Ελλάδα έως και την υλοποίηση του «Σχεδίου Καποδίστριας» είναι το περιεχόμενο του τρίτου κεφαλαίου στο οποίο αναλύεται διεξοδικά το πλαίσιο της παρέμβασης της αυτοδιοίκησης στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Τα χαρακτηριστικά των μηχανισμών κοινωνικής πολιτικής παρουσιάζονται κριτικά ενώ στο ίδιο κεφάλαιο αναλύεται ο σχετικά περιορισμένος ρόλος των φορέων της αυτοδιοίκησης στο ούτως ή άλλως αδύναμο σύστημα κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα, Στο κεφάλαιο αυτό διατυπώνεται η θέση για την συμβολή της αυτοδιοίκησης στην οργάνωση και την υλοποίηση των κεντρικών πολιτικών και ειδικά στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας.\r\n\r\nΗ υστέρηση των μηχανισμών κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα προσεγγίζονται με στόχο να αποσαφηνισθεί ο ειδικός ρόλος των αυτοδιοικηχικών θεσμών και να καταστεί σαφές το πλαίσιο εντός του οποίου αναπτύσσεται ο ρόλος τους. Το περιεχόμενο και οι κεντρικές κατευθύνσεις της κοινωνικής προστασίας -τονίζεται στη διατριβή- καθορίζεται στο επίπεδο του κεντρικού κράτους, όπως αναλύθηκε ήδη στο πρώτο κεφάλαιο. Υποστηρίζεται ότι το ιστορικό, πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον εκφράζεται και στο πεδίο των ρυθμίσεων κοινωνικής προστασίας οι οποίες παραμένουν σε υστέρηση συγκριτικά με τις αντίστοιχες των υπόλοιπων κρατών της ΕΕ. Το σύνολο των μηχανισμών κοινωνικής προστασίας δεν κατορθώνει, να λειτουργήσει εξίσου αποτελεσματικά με τα αντίστοιχα των ευρωπαϊκών κρατών. Στο πλαίσιο της δεδομένης αδυναμίας η αυτοδιοίκηση συμπλέκεται με τις πολιτικές του κράτους στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας και αναλαμβάνει τμήμα του ρόλου του. Η συμβολή αυτή σταδιακά διευρύνεται χωρίς ωστόσο οι αυτοδιοικητικοί θεσμοί να αυτονομούνται από το ρόλο που τους ορίζεται από το κράτος.\r\n\r\nΑκολούθως, η ανάλυση αναφορικά με το ρόλο της αυτοδιοίκησης στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής εντοπίζεται στην οριοθέτηση της συμβολής της στο σύγχρονο πλαίσιο της κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα και στο δεδομένο θεσμικό πλαίσιο. Ειδικότερα, με τη διάκριση των βαθμίδων της αυτοδιοίκησης από το τρίτο κεφάλαιο προκύπτει η αδυναμία του δεύτερου βαθμού -όπως το Σχέδιο Καποδίστριας το ορίζει στο επίπεδο του νομού- να κατοχυρώσει κεντρικό ρόλο στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής στο χωρικό πεδίο ευθύνης της. Αντίθετα, για τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης φαίνεται να υπάρχει ήδη οριοθετημένος ρόλος κυρίως στο πεδίο της πρόνοιας και της κοινωνικής φροντίδας. Μέσω της βιβλιογραφικής έρευνας και ανάλυσης προκύπτει ότι για τον πρώτο βαθμό έχει ήδη διαμορφωθεί συγκεκριμένο πεδίο για την οργάνωση παρεμβάσεων ενώ αντιθέτως ο δεύτερος βαθμός αυτοδιοίκησης δεν κατόρθωσε να αποκτήσει ρόλο και χαρακτηριστικά.\r\n\r\nΣτο τρίτο κεφάλαιο δίνεται η απάντηση αναφορικά με το ρόλο της αυτοδιοίκησης στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής στην\' Ελλάδα, σύμφωνα με την οποία κάτι τέτοιο είναι εφικτό πάντοτε σε συνεργασία με τους κεντρικούς μηχανισμούς και το κράτος στο πλαίσιο της πολιτικής του στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας. Με το τρίτο κεφάλαιο ολοκληρώνεται η θεωρητική διερεύνηση των υποθέσεων εργασίας και έχει πλέον διαμορφωθεί πλήρως το πλαίσιο εντός του οποίου αυτές θα ελεγχθούν με την έρευνα περίπτωσης. Στο τέταρτο κεφάλαιο αναπτύσσεται η εμπειρική έρευνα στην περιφέρεια της Κρήτης, η μεθοδολογία της έρευνας και τα συμπεράσματα από τη διεξαγωγή της. Λποτυπώνεται το περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιούνται οι δομές της αυτοδιοίκησης ενώ αναλύεται, ακολούθως, το υποστηρικτικό πλαίσιο για τη λειτουργία τους. Αναδεικνύονται τα χαρακτηριστικά των μηχανισμών κοινωνικής προστασίας που λειτουργούν με τη φροντίδα των φορέων της αυτοδιοίκησης προκειμένου να δομηθεί το απαραίτητο έδαφος για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων αναφορικά με το ρόλο της αυτοδιοίκησης στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Η εμπειρική έρευνα αποτυπώνει την κοινωνικο-οικονομική βάση της περιφέρειας της Κρήτης, τόσο κατά το παρελθόν όσο και κατά την περίοδο αναφοράς της έρευνας. Από την πληθώρα των διαθέσιμων στοιχείων επιλέγονται βασικά μεγέθη προκειμένου να περιγραφεί το πλαίσιο εντός του οποίου εκδηλώνονται οι παρεμβάσεις κοινωνικής προστασίας από τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς της περιοχής. Το κύριο τμήμα της εμπειρικής έρευνας καταγράφει με λεπτομέρεια τα επιμέρους πεδία παρέμβασης που πηγάζουν από την αυτοδιοίκηση και οριοθετεί το περιεχόμενο της κοινωνικής πολιτικής των δήμιον και των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων της περιοχής. Αναλύεται το φάσμα και η ένταση των επιμέρους παρεμβάσεων μέσω των ερωτηματολογίων που συμπληρώθηκαν από τους φορείς της αυτοδιοίκησης. Εξετάζονται λεπτομερώς οι δυνατότητες και οι δυσκολίες της άσκησης κοινωνικής πολιτικής και. συμπεραίνονται τα όρια και η δυναμικοί των υφιστάμενων δομών. Η εμπειρική έρευνα διεισδύει σε επιμέρους χαρακτηριστικά της λειτουργίας των δομών κοινοτικής προστασίας και εστιάζει στις αδυναμίες τους καταδεικνύοντας τους περιορισμούς και τους κινδύνους στους οποίους υπόκεινται οι σχετικές παρεμβάσεις. Έμφαση δίνεται στον τρόπο με τον οποίο ιεραρχούνται προτεραιότητες και αναδεικνύονται οι χώροι παρέμβασης. Αυτό αναδεικνύει και τον ελάχιστα πρωτότυπο και μοναδικό χαρακτήρα των παρεμβάσεων οι οποίες συνδέονται άμεσα και απόλυτα με εθνικές πολιτικές και προγράμματα των οποίων την υλοποίηση αναλαμβάνουν οι φορείς αυτοδιοίκησης, χωρίς να έχουν ωστόσο τη δυνατότητα διαφοροποιήσεων και. παραλλαγών, αντίστοιχων τοπικών ιδιαιτεροτήτων και επιμέρους αναγκών.\r\n\r\nΑπό την εμπειρική έρευνα προκύπτει αβίαστα και η αναιμική παρέμβαση του δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκησης και η πρωτοκαθεδρία του πρώτου βαθμού στην οργάνωση μηχανισμών κοινωνικής προστασίας στο τοπικό επίπεδο. Η έρευνα ανέδειξε επίσης και επιμέρους περιπτώσεις οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν ως επιτυχείς πρακτικές για την αξιοποίηση των τοπικών δυνάμεων και ευκαιριών για την αντιμετώπιση προβλημάτων με πρωτοβουλίες των φορέων της αυτοδιοίκησης. Στο τέταρτο κεφάλαιο της διατριβής επιβεβαιώνεται η κεντρική υπόθεση εργασίας αναφορικά με τη δυνατότητα της αυτοδιοίκησης να οργανώνει κοινωνικές υπηρεσίες οι οποίες ωστόσο έχουν σημαντικές αδυναμίες που καταλήγουν να υπονομεύουν το ρόλο τους. Η εμπειρική έρευνα βρίσκεται σε επικοινωνία με το θεωρητικό τμήμα όπως αναπτύσσεται στα προηγούμενα κεφάλαια. Τα συμπεράσματα της εμπειρικής έρευνας ταυτίζονται με τα αντίστοιχα της θεωρητικής όιερεύνησης και συμβάλλουν στην ευρύτερη συζήτηση για το ρόλο των τοπικών αρχών στην αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων στο τοπικό επίπεδο από τους φορείς της αυτοδιοίκησης. Η διατριβή ολοκληρώνεται με το πέμπτο και τελευταίο κεφάλαιο όπου αναπτύσσεται η σχετική επιχειρηματολογία αναφορικά με τις υποθέσεις εργασίας και τα επιμέρους ερωτήματα στα οποία αυτές αναλύθηκαν ήδη από την εισαγωγή της διατριβής. Στο τελευταίο αυτό μέρος γίνεται, η σύνδεση των απαντήσεων επί. των υποθέσεων εργασίας και καταγράφεται η εξαγωγή των τελικών συμπερασμάτων. Το τμήμα αυτό ολοκληρώνει την προσπάθεια συμβολής στον επιστημονικό διάλογο σχετικά με την άσκηση κοινωνικής πολιτικής από το σύγχρονο κράτος και την εμπλοκή αυτοδιοικητικών θεσμών. Ειδικότερα προσεγγίζεται μια ελληνική περίπτωση και αναλύεται ο ρόλος της αυτοδιοίκησης στο πλαίσιο του νόμου 2539/97 ο οποίος αποτέλεσε σταθμό στην εξέλιξη της οργάνωσης της αυτοδιοίκησης στην χώρα μας. Τα συμπεράσματα συνθέτουν μια Θέση για την αυτοδιοίκηση, τις δυνατότητες και την προοπτική της στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Η θέση αυτή βασίζεται σε μια εκτενή βιβλιογραφική μελέτη των πτυχών του ζητήματος, συνδυαζόμενη με την εμπειρική διερεύνηση επί μιας ελληνικής περίπτωσης.Τεκμήριο Κοινωνικές δομές και κοινωνικές διαφοροποιήσεις στις μυθικές αναφορές: Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου και Κάβε Άσνγκερ του Φιρντουσί(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2014) Hossein Panahi, Fateme Hiva M.; Μελετιάδης , Χαράλαμπος; Ανδρεάδης, Ιωάννης; Κοντογιώργης, Γιώργος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ διδακτορική διατριβή της κ. Παναχί, που έχει τίτλο "Κοινωνικές δομές και κοινωνικές διαφοροποιήσεις στις μυθικές αναφορές: Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου και Κάβε Άσνγκερ του Φιρντουσί", συνεχίζει τη μακρά παράδοση εργασιών, οι οποίες επιχειρούν να αναδείξουν αναπόσπαστα κομμάτια του ιστορικού και κοινωνικού βίου της ανθρωπότητας, όπως αυτά εμπεριέχονται στις μυθικές αφηγήσεις. Η κοινωνία των ιστορικών λαών υπάγεται στην κοινωνία των παραδόσεων των προγόνων με την έννοια ότι οι διαμορφούμενοι θεσμοί, οι ομοιοτροπίες στη σκέψη και τη συμπεριφορά αναδεικνύονται υπό το φως της κοινωνικής τελολογίας. Η διδακτορική εργασία της υποψήφιας εστιάζει στην αναπαραγωγή αυτής της σημαίνουσας πραγματικότητας, την οποία επιχειρεί να προσεγγίσει με άξονα τους μύθους του Προμηθέα και του Κάβε, που συνιστούν σημείο επαφής των Περσών, των Ελλήνων και των Κούρδων. H διατριβή αποτελείται από δέκα κεφάλαια σε τρία μέρη, τα οποία αναπτύσσονται ως εξής: Στο πρώτο κεφάλαιο, με τίτλο «Ο μύθος του Καβέ (Kaveh)», διερευνώνται οι πηγές και οι δομές από τις οποίες προέρχεται ο μύθος καθώς και οι αποτυπώσεις του στην ατομική και συλλογική μνήμη. Για την κατανόηση της δομής και της συγκρότησης του μύθου του Καβέ διερευνήθηκαν τα Ινδικά θρησκευτικά φιλοσοφικά κείμενα, τα λεγόμενα Ριγκ Βέντα και τα Αβέστα του Ζαρατούστρα. H μελέτη των Βέντα χρησίμευσαν για την ανάδειξη συγκριτικών δεδομένων ως προς τις επιρροές των Πέρσών από την Ινδική φιλοσοφία -κοσμογονία λόγω της γειτνίασής τους με την Ινδική Χερσόνησο. Από την άλλη τα Αβέστα διευκόλυναν την διαμεσολάβηση του κουρδικού κόσμου με τον ελληνικό κόσμο και την ελληνική φιλοσοφία. Η δομική προσέγγιση, που επιχειρείται (συμπεριλαμβάνει την αδρομερή παρουσίαση και της μηδικής μυθολογίας) είτε ως γενικού συνόλου είτε ως συγκεκριμένου κάθε φορά περιεχομένου, καταδεικνύει λεπτά πολιτιστικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά ανιχνεύσιμα μέσα στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι της περιοχής ως τις μέρες μας. Διαμορφώνεται με τον τρόπο αυτό ένα νέο ερμηνευτικό πλαίσιο για την κατανόηση όψεων των κοινωνιών αυτών εκεί, όπου διακριβώνεται η επίδραση του μύθου. Ο μύθος θεωρείται από την υποψήφια ως πρότυπο για την έκφραση της πολιτικής εξουσίας και τις λειτουργίες της. Το δεύτερο κεφάλαιο, με τίτλο «Έπος Σαχναμέ του Φιρντουσί (Shahnameh Firdousi), σπουδαιότητα και θέση του έργου», αποσκοπεί να διερευνήσει σε βάθος τις δομές του επικού υλικού, τις οποίες χρησιμοποιεί το έργο. Ο ιστορικός χρόνος της συγκρότησής του, δηλαδή, το 1000 μ.Χ., είναι μια εποχή σκοταδισμού, που επικρατεί στον Περσικό κόσμο μετά την εισβολή των Αράβων. Αυτή η εποχή προκάλεσε την πλήρη αφομοίωση λαών, που χάθηκαν έκτοτε από το ιστορικό προσκήνιο, ενώ οι ίδιοι Πέρσες βαδίζουν σε μια μαρτυρική αφομοίωση ως την ώρα που ολοκληρώνεται το Περσικό έπος του Σαχναμέ (Shahnameh Firdousi). Σε πρώτο επίπεδο, καθώς το αρχικό μέρος αυτού του έργου αποτελείται από την κοσμογονία, εξηγείται η πορεία και ο τρόπος που είναι διαμορφωμένος ο κόσμος των Περσών. Από την άλλη οι βασικοί συντελεστές αυτού του κόσμου δίνουν το έναυσμα, ώστε να κατανοηθούν οι αρχαϊκές προσπάθειες του ανθρώπου. Τα χαρακτηριστικά στα οποία επικεντρώνεται το έργο όχι απλώς παρουσιάζουν μια μυθική ανάγνωση και ερμηνεία των φυσικών και κοινωνικών φαινομένων, αλλά και διαμορφώνουν ό,τι η υποψήφια ονομάζει ως "κοινωνικό ιστορικό αρχέτυπο του Περσικού κόσμου". Σε δεύτερο επίπεδο, μέσα από την πορεία του μύθου, προβάλλεται ένα δεσποτικό σύστημα διακυβέρνησης το οποίο προκαλεί την απολυτή κοινωνική αδικία, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται ο σιδεράς Καβέ (Kaveh). Εδώ γίνεται προσπάθεια να κατανοηθούν διαμορφωμένες απόψεις για το χαρακτήρα του δικαίου, της αδικίας και μέθοδοι επίλυσής τους. Στο τρίτο κεφάλαιο, με τίτλο «Οι κοινωνικές δομές στο βασιλικό σύστημα», επιχειρείται με αναλυτικό τρόπο, σε σχέση με όλα όσα έχουν προηγηθεί στα προηγούμενα κεφάλαια, να αποσαφηνισθούν οι κοινωνικοπολιτικές δομές του δεσποτικού συστήματος διακυβέρνησης των Περσών. Τα πιο αξιοσημείωτα στοιχεία τα οποία προκύπτουν είναι ότι το πανάρχαιο κοσμογονικό στοιχείο, η πρωταρχική εμφάνιση της ζωής, καθώς και η αρχή της εξουσίας συνιστούν ένα αξεδιάλυτο όλο. Η δεσποτική εξουσία εμφανίζεται έτσι να υπερέχει της κοινωνίας και της πολιτικής ζωής σε όλες τις εκφάνσεις της. Αυτές οι παρατηρήσεις συνεισφέρουν στην κατανόηση του πολιτικού συστήματος των Περσών, το οποίο στην ιστορική διαδρομή του έχει διατηρήσει την ουσία αυτής της σύλληψης παρά τις όποιες μετασχηματιστικές δυναμικές που παρατηρούνται στην εξέλιξή του. Η ίδια πορεία σκέψης συνεχίζεται και στο τέταρτο κεφάλαιο, με τίτλο «Ο μύθος του Ατζίντεχαγγ, του κακού βασιλιά». Οι θρησκευτικές αντιλήψεις μετατρέπονται σε μηχανισμούς και σύνολα συμπαγών εννοιών, που εξυπηρετούν την άσκηση της εξουσίας. Στο πέμπτο κεφάλαιο με τίτλο «Ιστορική γεωγραφία και χώροι», αναλύονται χαρακτηριστικές ιστορικές και γεωγραφικές συνιστώσες των εκφράσεων της εξουσίας, όπως διαφαίνονται από το μύθο του Καβέ. Υποστηρίζεται ότι η αντοχή στοιχείων του μύθου μέσα στο ευρύ γεωγραφικό και ιστορικό πεδίο ανάπτυξης της Περσικής κοσμοθεωρίας και κυριαρχίας. \r\n Στο έκτο κεφάλαιο, το οποίο φέρει τον τίτλο «Η ελληνική μυθολογία», επιχειρείται μια άντληση από το ελληνικό μυθικό υλικό στοιχείων που θα συνεισέφεραν σε μια αντιπαραβολή του με τους μυθικούς κόσμους των Περσών και των Κούρδων. Στο έβδομο κεφάλαιο, με τον τίτλο «Η Θεοκρατική εξουσία και η θέση της στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό: Η πηγή του μύθου του Προμηθέα», η επικέντρωση αφορά στο προμηθεϊκό κύκλο με στόχο να κατανοηθεί η διαδικασία και ο τρόπος μεταβίβασης της εξουσίας από τα θεοκρατικά και τα δεσποτικά καθεστώτα προς άλλα πολιτικά συστήματα και υποστηρίζεται ότι το ελληνικό κοσμοσύστημα ανέδειξε δημοκρατικές μορφές άσκησης της εξουσίας, επειδή απέκλεισε τη δυνατότητα επιστροφής σε θεοκρατικά καθεστώτα. Στο όγδοο κεφάλαιο, το οποίο έχει τίτλο: «Παράλληλοι μύθοι: οι δυο ήρωες ως κοινή αντίδραση», αναζητώνται τα κοινά στοιχεία καθώς και οι διαφορές των δύο μυθικών παραδόσεων, του Καβέ και του Προμηθέα. Από τη μία προβάλλεται ο Καβέ και η τραγική ταπείνωσή του με την απόλυτη αποδοχή της και από την άλλη η ηρωική άρνηση της μοίρας από τον Προμηθέα. Η υποψήφια υποστηρίζει ότι στον Περσικό κόσμο ο Καβέ ουσιαστικά υποκαθιστά την κοινωνία, ενώ η στάση του για επίλυση της αδικίας οδηγεί στην αναγνώριση της δυνατότητας να υπάρξει ένας αγαθός και ενάρετος άρχων. Επιπλέον όμως αυτή η προσέγγιση για μια ακόμη φορά υποδεικνύει στον μύθο του Καβέ την προϋπάρχουσα φύση του πολιτικού συστήματος έναντι όλων των άλλων κοινωνικών δυνάμεων. Η στάση και η κατάληξη του Τιτάνα Θεού Προμηθέα αντιθέτως διαφοροποιεί από την αρχή τον υπάρχοντα κόσμο και φέρνει την νέα εποχή: η κλοπή της φωτιάς και η χορηγία της στους ανθρώπους δημιουργεί μια νέα κοινωνική ζωή αποσυνδεμένη από τα κοσμολογικά ή άλλα πρωταρχικά μυθικά στοιχεία. Στο ένατο κεφάλαιο, με τον τίτλο «Ο Καύκασος, ένας και μοναδικός τόπος. Οι χώροι, οι λόγοι, οι πρωταγωνιστές της τιμωρίας στα δυο έργα: Η τιμωρία του κακού βασιλιά και του φιλάνθρωπου Προμηθέα» αναζητείται η σημασία του πολιτικού χώρου που διαμορφώνουν οι τρόποι της τιμωρίας των προσώπων. Το δέκατο κεφάλαιο, με τον τίτλο «Ο μύθος του Καβέ και η τέχνη της πολιτικής», παρουσιάζεται μια "ανάγνωση" του Κουρδικού κόσμου με οπτικές που σηματοδοτεί ο μύθος του Καβέ για την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Η σχέση του ήρωα Καβέ με τον Κουρδικό λαό εμφανίζεται να είναι διαφορετική σε σύγκριση με την αντίστοιχη σχέση του ήρωα στον Περσικό κόσμο. Για την υποψήφια η φύση του ηρωισμού στον Κουρδικό κόσμο και όλα όσα εξιστορεί ο μύθος του Καβέ προάγουν ένα κοινωνικό πρότυπο το οποίο έχει τη δύναμη να αμφισβητεί και να διεκδικεί ένα καλύτερο μέλλον. Το πρότυπο αυτό ανιχνεύεται και στη μεταγενέστερη γραμματεία των Κούρδων, γεγονός που υποδεικνύει ότι ο Καβέ σε παράλληλη κατά κάποιο τρόπο διαδρομή με τον Προμηθέα προβάλλεται στον Κουρδικό κόσμο ως πρόσωπο της κοινωνίας, που αρνείται την ταπείνωση, και, καθώς μεταστοιχειώνεται σε ελπίδα, εκφράζει την αντίθεση προς τις απολυταρχικού τύπου εξουσιαστικές μορφές. Η τριμελής επιτροπή θεωρεί ότι η υπό κρίση διατριβή εμπεριέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που κατά νόμο επιτρέπουν τη δημόσια υποστήριξή της και προς τούτο εισηγείται στην συνέλευση του Τμήματος Κοινωνιολογίας τη συγκρότηση της επταμελούς εξεταστικής επιτροπής για τη δημόσια εξέταση της διατριβής. Η υποψήφια ως φορέας μιας πολιτισμικής και επιστημονικής παράδοσης διαφορετικής από την κοινώς λεγόμενη ευρωπαϊκή μπόρεσε να συγκροτήσει ένα πεδίο συνάντησής τους. Είναι ευτυχές το γεγονός ότι αυτό συνέβη με μια εργασία που πλουτίζει την ισχνή εξάλλου σχετική ελληνική επιστημονική παραγωγή και παρουσιάζει ένα κόσμο, με τον οποίο οι απώτερες σχέσεις του ελληνισμού υπήρξαν εντατικές, αλλά σήμερα έχει ξεχαστεί και είναι έν πολλοίς άγνωστος. Η υποψήφια επεχείρησε να υποδείξει μια συγκερασμένη ανάγνωση των δύο εκδοχών, της περσικής και της κουρδικής, του μύθου του Καβέ με τον ελληνικό μύθο του Προμηθέα, από την οποία κερδισμένος βγαίνει βεβαίως ο Καβέ και ό,τι αυτό σημαίνει για τις σύγχρονες συγκροτήσεις του μυθικού φαντασιακού των Κούρδων. Η τριμελής επιτροπή επισημαίνει ειδικότερα ορισμένες ασάφειες, που εδώ κι εκεί παρατηρούνται και προέρχονται είτε από γλωσσικές αδυναμίες είτε και από συνακόλουθες δυσκολίες πλήρους αφομοίωσης της ελληνικής κοσμοαντίληψης. Η κρίση αυτή αντισταθμίζεται κατά κάποιο τρόπο από τον προσανατολισμό της υποψήφιας να επιδράσει θετικά στις διαδικασίες πολιτισμικής χειραφέτησης της δικής της εθνικής κοινωνίας.Τεκμήριο Ο ποινικός στιγματισμός του ανηλίκου και η επίδρασή του στη δευτερογενή παρέκκλιση(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2014) Κοντοπούλου, Ελένη N.; Ζαραφωνίτου, Χριστίνα; Φαρσεδάκης, Ιάκωβος; Θεόδωρος, Παπαθεοδώρου; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΣκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση των συνεπειών της πρώιμης εμπλοκής στο ποινικό σύστημα και κατ’ επέκταση της επίδρασης του ποινικού στιγματισμού των ανηλίκων στην υποτροπή. Επιπλέον, από κοινού με τους παράγοντες εγκληματοποίησης λαμβάνουμε υπόψη και διάφορους παράγοντες εγκληματογένεσης. Ειδικότερα, εξετάζουμε την επίδραση της ποινικής εμπλοκής και του ποινικού στιγματισμού στην υποτροπή συγκρίνοντας μια ομάδα παραβατών, οι οποίοι ενεπλάκησαν κατά την ανηλικότητα στο ποινικό σύστημα (πειραματική ομάδα) με μια ομάδα ατόμων, τα οποία ενεπλάκησαν σε εγκληματική δράση κατά την ανηλικότητα χωρίς ωστόσο ποτέ να συλληφθούν (ομάδα ελέγχου). Η έρευνά μας στηρίζεται σε δεδομένα, τα οποία συλλέχθηκαν από 4 πηγές: μέσω συνεντεύξεων με 40 ενήλικες κρατουμένους, οι οποίοι είχαν εμπλακεί στο ποινικό σύστημα κατά την ανηλικότητα και με 16 παραβάτες, οι οποίοι υποβάλλονταν στο αναμορφωτικό μέτρο της επιμέλειας από την υπηρεσία επιμελητών ανηλίκων σε συνδυασμό με τη μελέτη δικογραφιών, ποινικών μητρώων και ατομικών φακέλων (τριγωνοποίηση) καθώς και μέσω αυτοσυμπληρούμενων ερωτηματολογίων από 53 φοιτητές, οι οποίοι είχαν εμπλακεί σε αξιόποινες πράξεις κατά την ανηλικότητα αλλά ουδέποτε συνελήφθησαν (τελικό δείγμα 12 φοιτητές). Λόγω του σκόπιμου και διαθέσιμου χαρακτήρα του δείγματος περιοριστήκαμε στη χρήση περιγραφικής στατιστικής ανάλυσης και στην ανάδειξη απλών συσχετίσεων μεταξύ των υπό διερεύνηση μεταβλητών. Στο πρώτο μέρος της μελέτης παρουσιάζεται το θεωρητικό πλαίσιο της προσέγγισης της ετικέτας, οι βασικοί εκπρόσωποί της, η κριτική που της ασκήθηκε καθώς και οι πιο σημαντικές θεωρίες περί νεανικής παραβατικότητας. Παράλληλα, γίνεται εκτενής αναφορά στη θεωρία της ετικέτας έτσι όπως έχει μελετηθεί σε εμπειρικό επίπεδο βάσει της διεθνούς βιβλιογραφίας καθώς και στο ζήτημα της εγκληματικής σταδιοδρομίας υπό το πρίσμα μιας συνθετικής εγκληματολογικής θεώρησης, η οποία περιλαμβάνει και την οπτική της θεωρίας της αλληλεπίδρασης. Στο δεύτερο μέρος, παρουσιάζονται ο σκοπός και το αντικείμενο της παρούσας έρευνας, η μεθοδολογία, το πλαίσιο εφαρμογής των ερευνητικών μας εργαλείων ενώ στη συνέχεια ακολουθεί η καταγραφή και ανάλυση των ερευνητικών δεδομένων, τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την ερμηνεία των ερευνητικών αποτελεσμάτων καθώς και προτάσεις αντεγκληματικής πολιτικής.Τεκμήριο Οικονομικές και κοινωνικές μεταβολές του αγροτικού τομέα, 1950-2010(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2014) Παπαηλίας, Μιχαήλ Θ.; Σακελλαρόπουλος, Θεόδωρος Δ.; Μαραβέγιας, Ναπολέων Ν., 1955-; Τσοτσορός, Στάθης Ν.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ παρούσα διατριβή διερευνά τις οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές του αγροτικού τομέα στην Ελλάδα μεταξύ 1950 και 2010. Η συμβολή της διατριβής εντοπίζεται στα ακόλουθα: 1)Στην ανάλυση της αποτελεσματικότητας των αγροτικών εκμεταλλεύσεων μέσω λογιστικής αποτύπωσης (αποτελέσματα χρήσεως) 2) Στη συσχέτιση των οικονομικών αλλαγών με τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις 3)Στην ανίχνευση των οικονομικών εξελίξεων κατά περιφέρεια. Ένα μέρος των δεδομένων προήλθε από επεξεργασία διαφόρων πηγών πληροφόρησης (όπως ΕΛ.ΣΤΑΤ., Αγροτική Τράπεζα Ελλάδος και Υπουργείο Γεωργίας), ενώ το μεγαλύτερο εκτιμήθηκε. Συγκεκριμένα, υπολογίσθηκαν στη πεντηκονταετία 1950-2000 κατά περιφέρεια η αγροτική απασχόληση, οι τόκοι των μεσο-μακροπροθέσμων δανείων, οι αποσβέσεις του παγίου κεφαλαίου και το κόστος εργασίας. Η προσέγγιση έγινε σε ετήσια βάση, αλλά για τεχνικούς λόγους τα ευρήματα παρουσιάζονται ανά δεκαετία. Το κυρίως ερευνητικό ερώτημα ήταν ότι η μέση αγροτική εκμετάλλευση δεν μπορεί να επιτύχει μακροχρόνια κέρδη. Η υπόθεση αυτή επαληθεύτηκε πλήρως. Αυτό έχει ως συνέπεια την επικράτηση της ατομικής εκμετάλλευσης της γης και την αδυναμία δημιουργίας αξιόλογου αγροτικού κινήματος. Η διατριβή αποτελείται από Πέντε Κεφάλαια. Στο Πρώτο παρουσιάζονται οι μετασχηματισμοί στην περίοδο 1830-1950, ενώ στο Δεύτερο οι αντίστοιχοι για το διάστημα 1950-2000. Στο Τρίτο κεφάλαιο, το οποίο είναι και η κύρια συνεισφορά της διατριβής, αναλύονται τα οικονομικά αποτελέσματα του αγροτικού τομέα. Στο Τέταρτο εκτίθενται οι κοινωνικές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στο διάστημα 1830-2000 και σκιαγραφούνται οι εξελίξεις μέχρι το 2020. Το Πέμπτο περιλαμβάνει τα συμπεράσματα.Τεκμήριο Το καρναβάλι της Αγιάσσου: μια κοινωνιολογική και λαογραφική προσέγγιση στο σύγχρονο γίγνεσθαι του λαϊκού πολιτισμού(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2013) Ζερβού, Ρεγγίνα Δ.; Λυδάκη, Άννα Α.; Κοταρίδης, Νίκος Γ., 1957-; Αλεξάκης, Ελευθέριος Π.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΤο καρναβάλι της Αγιάσσου ολοκληρώνει έναν αιώνα αδιάλειπτης παρουσίας. Η ιδιαιτερότητα του σε σχέση με τα περισσότερα καρναβάλια του ελλαδικού χώρου είναι ο πρωταγωνιστικός ρόλος της σάτιρας, που του προσδίδει κοσμικό χαρακτήρα χωρίς να προδίδει τις ευετηριακές του καταβολές. Η οργάνωση και τέλεση των καραναβλαικών δρώμενων αποτελο΄πυν βασικό συστατικό της συγκρότητσης της ταυτότητας του χωριού. Το καρναβάλι εξετάζεται λαογραφικά, μέσα από τόσο από τη μελέτη των σατιτικών κειμένων - με έμφαση στον καθαρά προφορικό τους χαρακτήρα - όσο και της δομής και της λειτουργίας της καρναβαλικής κοινότητας μέθεξης. Εξετάζεται επίσης όσον αφορά τις κοιωννικές του συνισταμένες, το φύλο, την ηλικία και τις κοινωνικές τάξεις. Τέλος επιχειρείται να δοθεί μια εκτίμηση για το ρόλο της λαϊκής κουλτούρας στις αρχές του 21ου αιώνα.Τεκμήριο Η σκιαγράφηση του ψυχο-κοινωνικού προφίλ του εγκληματία στη σύγχρονη ανακριτική(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 15/09/2014) Ρώτα, Μαρίνα Π.; Μαγγανάς, Αντώνης Δ., 1947-; Φαρσεδάκης, Ιάκωβος Ι.; Ζαραφωνίτου, Χριστίνα; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ συγκεκριμένη διδακτορική διατριβή αφορά τη σκιαγράφηση προφίλ δραστών εγκληματικών ενεργειών ως ανακριτική τεχνική. Η σημασία, η ιστορική εξέλιξη και η χρήση της σκιαγράφησης προφίλ εξετάζεται στα επιμέρους κεφάλαια. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η αποσαφήνιση του τι είναι η σκιαγράφηση προφίλ δράστη, πώς χρησιμοποιείται, πού χρησιμοποιείται και από ποιους. Επίσης, εξετάζεται η αξιοπιστία και η επιστημονική εγκυρότητα της μεθόδου. Πιο συγκεκριμένα, στο γενικό-θεωρητικό μέρος παρουσιάζεται η σημασία και η φύση της σκιαγράφησης προφίλ δράστη. Μέσα από ιστορικά παραδείγματα περιγράφεται βήμα-βήμα η εξέλιξη της μεθόδου, ενώ ταυτόχρονα γίνεται διαχωρισμός των μύθων γύρω από τη σκιαγράφηση προφίλ δράστη και της πραγματικότητας. Το δεύτερο μέρος της μελέτης αφορά τη σκιαγράφηση του προφίλ του δράστη στην πράξη. Οι διαφορετικές προσεγγίσεις της μεθόδου συζητούνται, εστιάζοντας στα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες τους και αναλύεται η χρήση της σκιαγράφησης στην Ολλανδία, το Βέλγιο, τη Μεγάλη Βρετανία και την Ελλάδα. Ως επίλογος της παρούσας μελέτης επιλέχθηκε μια επισκόπηση των μεθόδων και τεχνικών της σκιαγράφησης προφίλ του δράστη με όρους εγκυρότητας, χρησιμότητας και δεοντολογίας. Συνοψίζοντας, θα λέγαμε ότι η μελέτη αυτή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η σκιαγράφηση προφίλ δράστη αποτελεί ένα σημαντικό ανακριτικό εργαλείο, το οποίο λειτουργεί συμπληρωματικά με άλλες ανακριτικές μεθόδους και τεχνικές και έχει ως στόχο τη μείωση της λίστας υπόπτων και όχι την υπόδειξη ενός συγκεκριμένου δράστη.Τεκμήριο Βία και συναίνεση: το παράδειγμα του "ευρωκομμουνισμού": φιλοσοφικές απαρχές και σύγχρονες πολιτικές προεκτάσεις(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2014) Σκολαρίκος, Κωνσταντίνος Δ.; Χρύσης , Αλέξανδρος Α., 1958-; Ρούσης, Γιώργος Τ., 1948-; Μανιάτης, Γιώργος, 1939-; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ διατριβή εξετάζει τη μεταστροφή των Κομμουνιστικών Κομμάτων της δυτικής Ευρώπης από φορέων της βίαιης επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού σε φορείς της ρεφορμιστικής του διαχείρισης, όπως και τις φιλοσοφικές ρίζες αυτής της μεταστροφής και τις πολιτικές της συνέπειες.Τεκμήριο Κρατικό-εταιρικό έγκλημα και ιδιωτικοί στρατοί: μια προσέγγιση υπό το πρίσμα της υπερεθνικής εγκληματολογίας(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2014) Αγγελή, Στυλιανή Αθ.; Λαμπροπούλου, Έφη Π.; Μαγγανάς, Αντώνης Δ., 1947-; Παπασωτηρίου, Χαράλαμπος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ διατριβή εξετάζει την παροχή στρατιωτικών υπηρεσιών από ιδιωτικές εταιρείες, και κυρίως τη σύγχρονη επέκταση της χρήσης τους, επικεντρωνόμενη στην (ενδεχόμενη) παράνομη δράση τους. Μελετά δηλ. εάν και κατά πόσον αυτή η παράνομη δράση των σύγχρονων μισθοφορικών στρατών μπορεί να χαρακτηρισθεί ως κρατικό-εταιρικό έγκλημα για να το αναλύσει από την οπτική της Εγκληματολογίας. Η εργασία εξέτασε πέντε βασικά ερωτήματα. 1ο : Για ποιούς λόγους αναπτύσσονται ιδιωτικοί στρατοί και ποιές επιπτώσεις έχει αυτή η εξέλιξη;2ο: Υπάρχουν συγκεκριμένες περιπτώσεις δράσης ιδιωτικών στρατών κατά τις οποίες διεπράχθησαν σοβαρές παραβιάσεις του δικαίου; Και ειδικότερα, ποιού δικαίου;3ο: Οι τυχόν παράνομες πράξεις των μάχιμων μελών των ιδιωτικών στρατών τιμωρούνται ή παραμένουν ατιμώρητες; Με ποιο δίκαιο και για ποιο λόγο, αντιστοίχως. 4ο: Πώς ερμηνεύει η σύγχρονη εγκληματολογία την παράνομη δράση των ιδιωτικών στρατών, τον ρόλο των εταιρειών και τη συμβολή των κρατών-παρόχων; 5ο: Μπορεί να χαρακτηριστεί η δράση των εταιρειών εταιρικό έγκλημα; ποιός ο ρόλος του κράτους-παρόχου, ποιός του αποδέκτη; Επιπλέον την εργασία απασχόλησαν προκαταρτικά και τα εξής ερωτήματα, κοινωνιολογικού και εγκληματολογικού ενδιαφέροντος: ποιά κράτη σχετίζονται με την ανάπτυξη και χρήση των ιδιωτικών στρατών και ποιά είναι η σχέση μεταξύ τους; Τι σημαίνει για το κράτος η χρήση των ιδιωτικών στρατών; Έχει συνέπειες στις λειτουργίες του και στην αποτελεσματικότητά του; Ποιό είναι το νομικό καθεστώς των ιδιωτικών στρατών και των μάχιμων μελών τους; Ποιό δίκαιο διέπει τη δράση τους; Το εθνικό ή το διεθνές δίκαιο; Η μελέτη βασίστηκε σε δευτερογενή ανάλυση βιβλιογραφίας και περιπτώσεων. Οι πηγές της ήταν εγκληματολογική και νομική βιβλιογραφία και νομοθετικά κείμενα.Τεκμήριο Τo κίνημα των Νεότουρκων και οι επιπτώσεις του στις Ελληνικές Κοινότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1908-1922)(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2014) Φιλιππίδου, Ανθούλα Φ.; Μελετιάδης, Χάρης Ν., 1957-; Φωτιάδης, Κωνσταντίνος; Ραπτόπουλος, Νικόλαος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΤο θέμα της εργασίας αυτής εντάσσεται στην προβληματική του Νεοτουρκικού κινήματος και τις επιπτώσεις του στις ελληνικές κοινότητες. Το Νεοτουρκικό κίνημα του 1908 και η άνοδος των Νεότουρκων στην εξουσία, όπως αποδείχτηκε, είχαν καθοριστικές αλλά και καταστροφικές επιπτώσεις στο οθωμανικό κράτος και τις χριστιανικές κοινότητες. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ένα πολυεθνικό μόρφωμα με μεικτό πληθυσμό, που είχε γλωσσικές και θρησκευτικές διαφορές. Ο Οθωμανισμός ήταν η ιδεολογία που συνείχε το μεταρρυθμιστικό κίνημα Τανζιμάτ, ως προσπάθεια συμφιλίωσης των επιμέρους λαών της αυτοκρατορίας με διαφορετικά συμφέροντα, στο πλαίσιο ενός κοινοβουλευτικού συστήματος. Με τις μεταρρυθμίσεις του 1839 και αργότερα του 1856 όλοι οι πολίτες της αυτοκρατορίας, ανεξαρτήτως θρησκείας και έθνους, θα γίνονταν νομικά ισότιμοι πολίτες του ενός και μοναδικού κράτους. Ειδικά με τις εξαγγελίες των μεταρρυθμίσεων του 1856 προσπάθησαν να αναδιοργανώσουν τις θρησκευτικές κοινότητες-μιλλέτ που αποτελούσαν την παραδοσιακή οθωμανική κοινωνία. Ο εκσυγχρονισμός των κοινοτήτων είχε ως συνέπεια τον περιορισμό των αρμοδιοτήτων του κλήρου. Οι Νεότουρκοι μετά το κίνημά του 1908 προσπάθησαν να αντικαταστήσουν τις παλαιές κοινότητες, που είχαν ως βάση τη θρησκεία (millet) από ένα κοσμικό και με δημοκρατικές διαδικασίες εδαφικά νομιμοποιημένο κράτος. Οι πρώτοι νόμοι που ψήφισαν οι Νεότουρκοι καθώς και τα πρώτα μέτρα που πήραν, όπως το σύνταγμα, οδηγούσαν προς την απόφαση της ομοιογενοποίησης του χώρου, ενώ οι ίδιοι με συνεχείς δηλώσεις τους καταφέρονταν κατά των προνομίων των εθνοτήτων και προσπαθούσαν να προβάλουν την ιδέα ενός νέου τουρκικού έθνους. Ειδικά η απώλεια των βαλκανικών εδαφών οδήγησε σε πολιτική και ιδεολογική ριζοσπαστικοποίηση της ¨οθωμανικής ¨ εξουσίας. Η πολιτική που πρέσβευαν, από το 1913 και μετά, προσδιοριζόταν ιδεολογικά από το τρίπτυχο ¨Εκδυτικισμός, Ισλαμισμός, Τουρκισμός¨ και η στρατηγική τους ήταν η «σωτηρία του έθνους». Η Οθωμανική Αυτοκρατορία συμμετείχε στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών και εφάρμοσε το ¨Νέο Εθνικό Πρόγραμμα. Μετά τη λήξη του Πολέμου οι Οθωμανοί συνθηκολόγησαν και υπέγραψαν ανακωχή στο Μούδρο το 1918 με τις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις. Αμέσως συγκροτήθηκαν οι Εθνικιστικές Δυνάμεις υπό την ηγεσία του Κεμάλ. Το 1922 υπέγραψαν την ανακωχή των Μουδανιών μετά τη θετική έκβαση του απελευθερωτικού αγώνα. Λίγο αργότερα συμφωνήθηκε να ξεκινήσουν στη Λωζάννη οι εργασίες για την τελική συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμβαλλομένων κρατών. Στις 25 Αυγούστου του 1923 με την επικύρωση της Συνθήκης άνοιξε ο δρόμος της επίσημης εξόδου των Ελλήνων από την Μικρά Ασία. Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης δεν εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Το ζήτημα του Πατριαρχείου , διευθετήθηκε και ο σημαντικότερος θεσμός των απανταχού Ορθοδόξων παρέμεινε στη θέση, χάνοντας βέβαια όλα τα πολιτικά του προνόμια. Περιορίστηκε πλέον στον πνευματικό του ρόλο. Εν κατακλείδι, η έξοδος των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία ήταν ένα πλήγμα για τον ελληνισμό, ίσως βαρύτερο από αυτό της άλωσης, επειδή τότε, διακόπηκε η πολιτική κυριαρχία των Ελλήνων στην περιοχή και πέρασε στους Οθωμανούς, ενώ τώρα εξαφανιζόταν η από αιώνων φυσική τους παρουσία.Τεκμήριο Η βιομηχανική ζώνη του Πειραιά, 1860-1900(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 1995) Κοτέα, Μαριάνθη Γ.; Παπαθανασόπουλος,Κωνταντίνος; Φίλιας,Βασίλης; Σαρρής,Νεοκλής; Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ ΜΙΑΝ ΑΓΝΩΣΤΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΠΙΝΕΙΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ. Η ΟΨΗ ΑΥΤΗ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ Ο ΑΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΕΠΑΙΞΕ ΠΡΩΤΕΥΟΝΤΑ ΡΟΛΟ: ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ, Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ, Η ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΗΤΑΝ ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΑΝ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΗΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ: ΤΑ ΑΤΜΟΚΙΝΗΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΕΠΕΒΑΛΛΑΝ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΙΑΙΡΕΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΧΩΡΟ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΤΙΣ ΟΧΛΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΕ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ. ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΚΑΙ Η ΝΑΥΤΙΛΙΑ ΝΑ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΘΑΡΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΟΝ 19Ο ΑΙΩΝΑ. Η ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΧΩΡΟ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΣΤΟ ΒΟΡΕΙΟ-ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ. ΕΚΕΙ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΣΥΝΥΠΗΡΞΑΝ ΜΕ ΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΣ ΑΝΟΧΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. ΤΕΛΙΚΑ Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΘΛΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ, Η ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ. Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΡΕΥΝΑ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΙΣ ΠΗΓΕΣ, ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ.