Διδακτορικές διατριβές
Μόνιμο URI για αυτήν τη συλλογήhttps://beta-pandemos.panteion.gr/handle/123456789/50
Νέα
Αυτή είναι η συλλογή από το παλιό σύστημα με ID:cid:13
Περιηγούμαι
Πρόσφατες Υποβολές
Τεκμήριο Η πολιτική οικονομία του χρέους : η περίπτωση μελέτης της Νιγηρίας(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 1995) Ogunyemi, Stephen Ayodeji; Κούτρης, Ανδρέας Ν.; Βεργόπουλος, Κώστας Β., 1942-; Τσάλτας, Γρηγόρης Ι., 1950-; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών ΣπουδώνΤεκμήριο Η πολιτική φιλοσοφία της αρχαιοελληνικής τέχνης(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 1997) Αντωνοπούλου-Τρέχλη , Ζωή; Γιανναράς, Χρήστος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών ΣπουδώνΤεκμήριο Το ιδιοκτησιακό καθεστώς των επιχειρήσεων κατά τη Συνθήκη ΕΟΚ : εφαρμογή στο τομέα της κρατικής επιχειρηματικής δράσης και στη διαδικασία των αποκρατικοποιήσεων(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 1991) Βαδραχάνης, Μιλτιάδης; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών ΣπουδώνΤεκμήριο Η διασφάλιση της προστασίας του πολίτη έναντι της δημόσιας διοίκησης και οι μηχανισμοί ελέγχου αυτής(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Σωτηροπούλου, Εμμανουέλα Δ.; Μαρκαντωνάτου- Σκαλτσά, Ανδρομάχη; Κόρσου-Παναγοπούλου, Μαρία-Ελένη; Βενετσανοπούλου, Μαρία Γ.; Πάντειο Πανεπιστήμιο,Τμήμα Δημόσιας ΔιοίκησηςΣτο σύγχρονο συνεχές μεταβαλλόμενο οικονομικό περιβάλλον, η Δημόσια Διοίκηση οφείλει να παρακολουθεί τα νέα δεδομένα, να είναι ευέλικτη, να προσαρμόζεται στις αλλαγές και στις απαιτήσεις της κοινωνίας, να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και στις ανάγκες των πολιτών. Πώς μπορεί να το πετύχει αυτό; Με τον επανακαθορισμό του ρόλου της και του είδους των υπηρεσιών που προσφέρει στους πολίτες, με την χρήση νέων τεχνολογιών, με τον εκσυγχρονισμό και την απλοποίηση των διαδικασιών. Αντικείμενο της παρούσας Διδακτορικής Διατριβής αποτελεί η παρουσίαση και ανάλυση, από τη μια των μέσων που διαθέτει ο πολίτης για την διασφάλιση της προστασίας του έναντι των αυθαιρεσιών της Δημόσιας Διοίκησης και από την άλλη των υφιστάμενων ελεγκτικών μηχανισμών της δράσης της. Βασικός της στόχος είναι να διεισδύσει στα αίτια που προκαλούν την δυσπιστία του πολίτη αναφορικά με την δράση της Δημόσιας Διοίκησης, να ανιχνεύσει τα φαινόμενα εκείνα τα οποία προκαλούν την αναποτελεσματικότητα της και να προτείνει τη λήψη άμεσων μέτρων με κύριο στόχο την αναβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών της. Μέσα από την παρουσίαση του νομοθετικού πλαισίου, την ανάλυση των αρχών του Διοικητικού Δικαίου, των θεσμοθετημένων δικαιωμάτων των πολιτών στην ελληνική και ενωσιακή έννομη τάξη, ως παράμετροι οριοθέτησης της προστασίας τους, καθώς επίσης και την κριτική παρουσίαση των τρόπων ελέγχου της διοικητικής δράσης, παραδοσιακών και νέας μορφής, σε συνάρτηση με την επεξεργασία της πλούσιας νομολογίας, θα επιχειρηθεί να δοθούν απαντήσεις στο ερώτημα αν ο πολίτης προστατεύεται αποτελεσματικά έναντι της Δημόσιας Διοίκησης. Ταυτόχρονα, θα επιχειρηθεί να αναζητηθούν νέοι τρόποι εκσυγχρονισμού της για την ριζική αναμόρφωση του τρόπου λειτουργίας της, ώστε ο πολίτης να επανακτήσει την εμπιστοσύνη του απέναντι στην Δημόσια Διοίκηση.Τεκμήριο Μέτρηση και ανάλυση της φτώχειας των ηλικιωμένων ατόμων στην Ευρώπη(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Γεωργιάδης, Θωμάς Μ.; Λυμπεράκη, Αντιγόνη, 1959-; Λαμπρινίδης, Ματθαίος Ι.; Καραγάνης, Αναστάσιος Ν.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςΑξιοποιώντας πρωτογενή δεδομένα από τα τρία πρώτα κύματα της έρευνας SHARE (Έρευνα για την Υγεία, τη Γήρανση και τη Συνταξιοδότηση στην Ευρώπη), η εμπειρική ανάλυση της παρούσας διατριβής επιχειρεί τη μέτρηση και ανάλυση της φτώχειας των ατόμων ηλικίας 50 ετών και άνω σε δεκατρείς χώρες της Ευρώπης. Ο βασικός σκοπός της ανάλυσης συνδέεται με την προσπάθεια αποτύπωσης ενός «σημείου αναφοράς» των σημαντικότερων διαστάσεων του φαινομένου πριν την κρίση, στη βάση του οποίου να μπορούν να αξιολογηθούν οι δυναμικές, λόγω της κρίσης, αλλαγές στις διαστάσεις της φτώχειας των ηλικιωμένων στις χώρες της Ευρώπης. Το περιεχόμενο της διατριβής επικεντρώνεται στις εξής τρεις ερευνητικές κατευθύνσεις. Πρώτον, την ανάλυση των διαστάσεων που αφορούν τους δείκτες φτώχειας και τους προσδιοριστικούς παράγοντες του φαινομένου, με σκοπό την ανάδειξη της σημασίας των διαφορετικών συστημάτων συντάξεων στην ερμηνεία των μεταξύ των χωρών διαφοροποιήσεων του κινδύνου φτώχειας των ηλικιωμένων στην Ευρώπη. Δεύτερον, τη διερεύνηση του περιεχομένου που προσλαμβάνει η κατάσταση φτώχειας στις επιμέρους χώρες. H τρίτη κατεύθυνση της έρευνας αφορά τη διατύπωση παρατηρήσεων αναφορικά με μεθοδολογικά ζητήματα ανάλυσης της φτώχειας. Από μεθοδολογικής σκοπιάς, η χρησιμότητα του συγκεκριμένου εγχειρήματος συνδέεται με την ανάδειξη μιας σειράς δόκιμων μεθοδολογικών προσεγγίσεων, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για την ανάλυση της δυναμικής επίδρασης της κρίσης στο φαινόμενο της φτώχειας.Τεκμήριο Η θεωρία του Αριστοτέλη για τη δημοκρατία(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Μουρτζίλας, Δημήτριος Κ.; Φαράκλας, Γιώργος, 1962-; Γεωργόπουλος, Νένος; Μπασάκος, Παντελής, 1947-; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και ΙστορίαςΗ παρούσα διδακτορική διατριβή διερευνά το κατά πόσο η πολιτική σκέψη του Αριστοτέλη εμπεριέχει στοιχεία που μας επιτρέπουν να συγκροτήσουμε μια θεωρία για τη δημοκρατία. Διερευνώντας το παραπάνω ερώτημα, η διατριβή στέκεται απέναντι από την εδραιωμένη θέση, η οποία ως επί το πλείστον βασίζεται στην Αριστοτελική ταξινόμηση των πολιτευμάτων, που αντιμετωπίζει τον Αριστοτέλη ως εχθρικά διακείμενο στη δημοκρατία. Επιχειρείται η ανάδειξη όλων εκείνων των στοιχείων της πολιτικής σκέψης του Αριστοτέλη που αποτελούν ισχυρά επιχειρήματα υπέρ μιας δημοκρατικής θεώρησης της πολιτικής και μιας δημοκρατικής μορφής διακυβέρνησης. Διατυπώνεται η άποψη πως η πολιτική σκέψη του Αριστοτέλη αναπτύσσεται γύρω από μια εξισωτική και συμμετοχική αντίληψη του πολιτικού, η οποία ιδωμένη από μια σύγχρονη οπτική νοείται ως ο πυρήνας ενός δημοκρατικού στοχασμού. Στόχος της διατριβής είναι η ανάδειξη, εξέταση, και ανάλυση εκείνων των χαρακτηριστικών της πολιτικής σκέψης του Αριστοτέλη που αποκαλύπτουν αυτή την αντίληψη. Για το λόγο αυτό εξετάζονται μια σειρά από κεντρικά ζητήματα, όπως η έννοια του πολίτη και του μη-πολίτη, η ενότητα της πόλης, ο ρόλος της ιδιοκτησίας, και το νόημα της δικαιοσύνης, που αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία οικοδομείται η εξισωτική και συμμετοχική αντίληψη του πολιτικού· εξετάζεται η ανάλυση που κάνει ο Αριστοτέλης για τα πολιτεύματα· και αναδεικνύεται ερμηνευτικά ο χαρακτήρας και οι προϋποθέσεις ύπαρξης της “κατ᾽ εὐχὴν” πόλης κατά τον Αριστοτέλη. Στο κέντρο της ανάλυσης τίθεται η σχέση μεταξύ του καθολικά αποδεκτού αιτήματος για δικαιοσύνη και των αντικρουόμενων αξιώσεων για κυριαρχία. Η αναζήτηση σχετικά με τις αντικρουόμενες αξιώσεις κυριαρχίας που βασίζονται σε αντικρουόμενες αντιλήψεις περί του ποια αξία αποτελεί το ορθότερο κριτήριο για τον ορισμό της ισότητας οδηγεί σε “απορία”. Προτείνεται πως για τον Αριστοτέλη υπάρχουν τρεις “λύσεις” για αυτή την “απορία”, οι οποίες ικανοποιούν πολύπλευρα το αίτημα για δικαιοσύνη, και οι οποίες επί της αρχής τουλάχιστον δεν ιεραρχούνται. Οι “λύσεις” αυτές αφορούν α) την υποθετική περίπτωση της ύπαρξης ενός ανδρός εντός της πόλης, ο οποίος θα διαφέρει από τους υπόλοιπους όπως ένας θεός από ένα θνητό, β) την περίπτωση όπου όλοι οι πολίτες της πόλης μετέχουν στην αρετή έστω και κατ' ελάχιστο, και γ) την περίπτωση όπου ο νομοθέτης έχει την ελευθερία να συστήσει μια πόλη εκ του μηδενός όπως αυτός επιθυμεί. Τονίζεται πως οι “λύσεις” που προτείνει ο Αριστοτέλης στο βαθμό που αφορούν μια πόλη θνητών και όχι μια πόλη στην οποία συγκατοικούν θεοί μαζί με θνητούς, έχουν έναν αμιγώς δημοκρατικό χαρακτήρα. Η συμμετοχή των πολιτών είναι αναγκαίος όρος για την επικράτηση της δικαιοσύνης εντός της πόλης και για την επίτευξη της ευδαιμονίας.Τεκμήριο Βίος και πειθάρχηση της εργασίας στον καπιταλιστικό παραγωγικό κανόνα: η μαρξική κριτική των σχέσεων εξουσίας και το ζήτημα της χειραφέτησης(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Παπαθανασίου, Αγγελική Ν.; Αγγελίδης, Μανόλης; Θεοτοκάς, Νίκος, 1956-; Φαράκλας, Γιώργος, 1962-; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και ΙστορίαςΣτο πλαίσιο μιας κριτικής ανακατασκευής της μαρξικής σκέψης αναφορικά με το ζήτημα της εξουσίας του κεφαλαίου επί των όρων ζωής και εργασίας των παραγωγικών υποκειμένων εντός κι εκτός της εργασιακής σχέσης, επιχειρείται να απαντηθούν τα ακόλουθα ερωτήματα: Πως θεμελιώνεται η κριτική της εξουσίας στο μαρξικό έργο; Περιορίζονται οι σχετικές μαρξικές αναφορές στο πεδίο του κράτους ή εκτείνονται και πέραν της κρατικής/νομικό-πολιτικής σφαίρας; Η πολιτική είναι μία σφαίρα πλάι στην οικονομική ή υπάρχει εντός της; Υπάρχει μία πολιτική του κεφαλαίου απέναντι στην εργασία, σταθερά ενέχουσα σχέσεις κατεξουσιασμού του παραγωγικού υποκειμένου; Και αν ναι, περιορίζεται στον χώρο και χρόνο των «αδύτων της παραγωγής» ή εκτείνεται και πέραν αυτών; Με ποιο τρόπο καθορίζει τον βίο του; Και πως μπορούμε τότε να θεματοποιήσουμε τη δυνατότητα της χειραφέτησης; Η ανακατασκευή του μαρξικού έργου στη βάση αυτών των ερωτημάτων επιτρέπει να υποστηρίξουμε αφ’ ενός ότι υφίσταται σαφώς συνέχεια μεταξύ των πρώιμων και ώριμων έργων σε σχέση με την εν λόγω προβληματική, και αφ’ ετέρου ότι οι εν λόγω μαρξικές αναπτύξεις εγγράφονται σαφώς στη διαφωτιστική παράδοση. Κομβικής σημασίας αναδεικνύεται η έννοια του βιοπολιτικού ρόλου του κεφαλαίου, η οποία εμπνέεται από τις φουκωικές έννοιες της βιοπολιτικής και βιοεξουσίας, η ανάλυσή κινείται ωστόσο στο πλαίσιο ενός χώρου ο οποίος καθορίζεται απολύτως από τα όρια των μαρξικών αναπτύξεων. Η έννοια του βιοπολιτικού ρόλου του κεφαλαίου αναφέρεται στην κοινωνική λειτουργία του τελευταίου αφ’ ενός ως πλέγματος σχέσεων οι οποίες ενέχουν μία νομικό-πολιτική διάσταση κι αφ’ ετέρου ως οικονομικού καθορισμού των παραγωγικών υποκειμένων. Καταδεικνύεται πως στο μέτρο που η διαρκής αναπαραγωγή του μισθωτού εργάτη συγκροτείται ως ριζική προϋπόθεση του καπιταλισμού, στο πλαίσιο της διαρκούς αναπαραγωγής της ίδιας της σχέσης κεφαλαίου-εργασίας, ο οικονομικός εξαναγκασμός συνιστά θεμελιώδη όρο της. Στο πλαίσιο αυτό, η εξουσία του κεφαλαίου επί των όρων ζωής του ατόμου εκτείνεται μέχρι το σημείο των βιοτικών αναπαραγωγικών λειτουργιών του τις οποίες διαμεσολαβεί και ελέγχει. Οι σχέσεις υπαγωγής, καθυπόταξης ή πειθάρχησης του παραγωγικού υποκειμένου σε αφηρημένες ή εμπράγματες δυνάμεις έξω από αυτό, λαμβάνουν μορφές οι οποίες συγκροτούνται ιστορικά και ως τέτοιες προσιδιάζουν αποκλειστικά στον καπιταλισμό, στον ιστορικό εκείνο «τύπο κοινωνίας που μετέτρεψε την παραγωγικότητα σε πυρήνα της κοινωνικής ύπαρξης και ανέπτυξε τις μορφές της βιομηχανικής «συνεργασίας» προκειμένου να είναι σε θέση να υλοποιεί αυτόν το σκοπό». Πρόκειται για μορφές που υπερβαίνουν εκείνες του τυπικού εξαναγκασμού και οι οποίες διαπερνούν την ίδια την ύπαρξη των υποκειμένων, μορφές που συνάδουν απόλυτα με ένα «διαιρεμένο» και «επικαθορισμένο» υποκείμενο: αφ’ ενός προσδεδεμένο στη σωματική του ύπαρξη και αφ’ ετέρου παραγωγικό στο πλαίσιο μιας κοινωνίας Κανόνων. Σε αυτό το πλαίσιο, καταδεικνύεται η μαρξική θεμελίωση της χειραφετητικής δυνατότητας στην ιστορικά προσδιορισμένη κοινωνικοποίηση του ατόμου και της παραγωγή στη βάση της συνεργασίας και των συνεταιριστικών μορφών παραγωγής, στο πλαίσιο των οποίων είναι δυνατή η άρση σχέσεων κατεξουσιασμού των παραγωγικών υποκειμένων οι οποίες διαπερνούν την ύπαρξή τους και τα καθορίζουν. Στη βάση αυτής της προβληματικής επιχειρείται μία ανάγνωση του μαρξικού έργου που θέτει ως στόχο της να διευρύνει το πεδίο των μέχρι σήμερα τεθειμένων ερωτημάτων, καταδεικνύοντας ταυτόχρονα τον «ανοιχτό» ακριβώς χαρακτήρα της μαρξικής κριτικής.Τεκμήριο Η μετάβαση της Κύπρου απο την οθωμανική στην βρετανική κυριαρχία: κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές, 1878-1922(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Αντρέου, Μαγδαληνή Τ.; Λούβη, Ευαγγελία; Αναγνωστοπούλου, Σία; Παπαγεωργίου, Στέφανος Π., 1951-; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και ΙστορίαςΗ διατριβή μελετά τις κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές που σημειώθηκαν στην Κύπρο κατά την διάρκεια της περιόδου 1878-1922. Αντικείμενό της αποτελεί η εξέλιξη της ελληνοκυπριακής κοινότητας κατά την εν λόγω περίοδο. Ενώ δίδονται επίσης ορισμένα στοιχεία σχετικά με την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Στο πρώτο μέρος αναλύονται οι πολιτικές και κοινωνικές ζυμώσεις εντός της ελληνοκυπριακής κοινότητας κατά την περίοδο 1878-1922, με ιδιαίτερη έφαση στις εξελίξεις που αφορούν το νομοθετικό συμβούλιο και την Εκκλησία της Κύπρου. Στο δεύτερο μέρος αναλύονται οι κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που συντελούνται στην Κύπρο κατά τις πρώτες δεκαετίες της βρετανικής κυριαρχίας και ειδικότερα η εξέλιξη της κυπριακής οικονομίας με την ανάδυση νέων οικονομικών ομάδων μετά την αγροτική κρίση του 1887. Σκοπός της διατριβής είναι η καταγραφή των διακυμάνσεων στη χάραξη της βρετανικής πολιτικής στην Κύπρο και την παράλληλη διαδικασία διαμόρφωσης της ελληνοκυπριακής πολιτικής. Επίσης, σκοπός της διατριβής είναι να εντοπίσει και να αναλύσει το πώς και το πότε καθορίστηκαν όλες οι βεβαιότητες που χαρακτηρίζουν την κυπριακή ιστορία, τις οποίες δεχόμαστε ως δεδομένες. Η διατριβή βασίστηκε κυρίως σε πρωτογενείς πηγές όπως, το αρχείο της Αρχιγραμματείας, διάφορες ελληνοκυπριακές εφημερίδες της περιόδου, η Κυανή Βίβλος της Κύπρου και η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.Τεκμήριο Επενδυτικές αποφάσεις κατασκευαστικών επιχειρήσεων και επιχειρήσεων διαχείρισης ακινήτων: χωρική ανάλυση και κεφαλαιακή διάρθρωση(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Φειδάκης, Ανδρέας Γ.; Ροβολής, Αντώνιος; Παπαδασκαλόπουλος, Αθανάσιος Δ., 1952-; Καραγάνης, Αναστάσιος Ν.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςΣκοπός της διδακτορικής διατριβής είναι η μελέτη και η διερεύνηση των παραγόντων, οι οποίοι επηρεάζουν τις επενδυτικές αποφάσεις των επιχειρήσεων αναφορικά με την επιλογή της κεφαλαιακής τους διάρθρωσης. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη διαχείριση ακινήτων και στον κατασκευαστικό τομέα κατά τη χρονική περίοδο 2005 -2010. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζεται αν οι επενδυτικές αποφάσεις των επιχειρήσεων (διαχείρισης ακινήτων και κατασκευαστικών), σχετικά με τον τρόπο άντλησης κεφαλαίων, συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις επικρατέστερες θεωρίες της χρηματοοικονομικής επιστήμης, ξεκινώντας με τη θεωρία των Modigliani και Miller (1958). Στη συνέχεια, η έρευνα, βασιζόμενη στη μεθοδολογία των Rajan και Zingales (1995), προσπαθεί να προσδιορίσει τους κυριότερους μικροοικονομικούς (κερδοφορία, χρηματοοικονομικός κίνδυνος, συνολικά κεφάλαια, κτλ) και μακροοικονομικούς παράγοντες (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, πληθωρισμός, ανεργία, κτλ) που επηρεάζουν τις επενδυτικές αποφάσεις των παραπάνω επιχειρήσεων, αναφορικά με την κεφαλαιακή τους δομή. Παράλληλα, εξετάζεται και αιτιολογείται ο τρόπος επίδρασης των ανωτέρω αναφερομένων παραγόντων. Ο τρόπος προσέγγισης των ερευνητικών ζητημάτων της διατριβής βασίζεται σε σύγχρονες οικονομετρικές μεθόδους. Ειδικότερα, χρησιμοποιούνται τεχνικές συνδυασμού χρονολογικών – διαστρωματικών σειρών (panel data), οι οποίες θεωρούνται ιδανικές για την επίλυση τέτοιου είδους ερευνητικών προβλημάτων. Επιπλέον, ερευνάται, σαν ξεχωριστή μεταβλητή, εάν η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση, που ξεκίνησε το 2008, έχει επιδράσει στην αλλαγή της φιλοσοφίας περί της χρηματοδοτικής δομής των παραπάνω εταιρειών. Τέλος, πραγματοποιείται μια σύγκριση των αποτελεσμάτων της έρευνας σχετικά με τον κλάδο δραστηριότητας των επιχειρήσεων (διαχείρισης ακινήτων και κατασκευαστικό). Εξετάζεται, δηλαδή, αν τα συμπεράσματα, τα οποία έχουν εξαχθεί για τις εταιρείες για κάθε κλάδο ξεχωριστά, διαφέρουν ή είναι τα ίδια.\r\nΤα αποτελέσματα στα οποία κατέληξαν τα διάφορα οικονομετρικά υποδείγματα, ήταν ιδιαίτερα «σταθερά» και η συντριπτική πλειοψηφία των επεξηγηματικών παραγόντων εμφανίζονται στατιστικά σημαντικοί. Παρόλο που οι δύο κλάδοι έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με τα δεδομένα να έχουν παρθεί από διαφορετικά δείγματα χωρών, εμφανίζουν παρόμοια αποτελέσματα. Σε ότι αφορά την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση, αυτή επέδρασε αντίθετα στην κεφαλαιακή διάρθρωση των ΕΕΑΠ από ότι σε αυτήν των κατασκευαστικών επιχειρήσεων.Τεκμήριο Η διαλεκτική στροφή της αναλυτικής φιλοσοφίας (Sellars, McDowell, Brandom)(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Χρόνης, Θεοχάρης Μ.; Φαράκλας-Ματορίκος, Γεώργιος; Μπασάκος, Παντελεήμων; Μπαλτάς, Αριστείδης; Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και ΙστορίαςΕπιχειρείται μια επισκόπηση των σχέσεων ανάμεσα σε όψεις της Εγελιανής διαλεκτικής σκέψης, ιδωμένης κάτω από μια επιστημολογική παρά μεταφυσική σκοπιά, και σε πρόσφατες επιστημολογικές θεωρήσεις που αρνούνται την προσφυγή σε κάποιο επίπεδο δεδομενικότητας. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται σε θέματα που έχουν να κάνουν με τα όρια της υπερβατολογικής ανάλυσης, καθώς και με τη σημασία ενός επιστημονικά προσανατολισμένου πραγματισμού για την ευόδωση μιας τέτοιας σύγκλισης.Τεκμήριο Η μειονοτική πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών l, 2015) Κολλάρος, Βασίλειος Ν.; Συρίγος, Άγγελος; Τούντα-Φεργάδη, Αρετή; Χατζηβασιλείου, Ευάνθης, 1966-; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών ΣπουδώνΗ ζωή και το έργο του Ελευθερίου Βενιζέλου αποτελούσε ανέκαθεν πόλο έλξης για τους ιστορικούς ερευνητές. Μια άκρως ενδιαφέρουσα πτυχή του πολιτικού του έργου, η οποία έχει αναλυθεί αποσπασματικά και όχι με τη μορφή μιας ολοκληρωμένης μελέτης, αφορά τον τρόπο αντίληψης και αντιμετώπισης των μειονοτήτων από τον Βενιζέλο. Το εν λόγω κενό στην ελληνική βιβλιογραφία ευελπιστεί να καλύψει η παρούσα επιστημονική εργασία. Επομένως, η μειονοτική πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου είναι το θέμα της συγκεκριμένης διδακτορικής διατριβής. Η έρευνα γύρω από τη μειονοτική πολιτική του Βενιζέλου καλύπτει μια από τις πιο σημαντικότερες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Με αφετηρία τα χρόνια της Κρητικής Πολιτείας (1898), όταν ο Κρητικός πολιτικός εισήλθε στον πολιτικό στίβο, προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε τα στοιχεία εκείνα, τα οποία αποτέλεσαν τις βασικές συνιστώσες της βενιζελικής μειονοτικής πολιτικής. Με την ανάλυση της τελευταίας κυβερνητικής τετραετίας του, 1928-1932, ολοκληρώνεται η έρευνα γύρω από τον Βενιζέλο και τις μειονότητες. Η τριβή του Βενιζέλου, με πληθυσμιακές ομάδες, που ενστερνίζονταν διαφορετικές φυλετικές, θρησκευτικές ή γλωσσικές αντιλήψεις, ξεκίνησε πριν ακόμα ο ίδιος ενταχθεί στην πολιτική. Ο Βενιζέλος γεννήθηκε στην οθωμανική Κρήτη· επομένως η επαφή του με το μουσουλμανικό στοιχείο του νησιού καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την αντίληψη του για το «Άλλο». Ο ίδιος προσδιόρισε, τουλάχιστον στα πρώτα στάδια της πολιτικής του σταδιοδρομίας, με διαφορετικά κριτήρια, σε σχέση με τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο, τον όρο μειονότητα. Η πολιτική του στάση έναντι των μειονοτήτων επηρεάστηκε καθοριστικά από τα κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα της Κρητικής Πολιτείας, ενώ, όσον αφορά την προοδευτικότητά της, ξεπερνούσε το μειονοτικό δίκαιο της εποχής. Η βενιζελική μειονοτική σκέψη διαμορφώθηκε την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας και παρέμενε αναλλοίωτη μέχρι το 1920. Η παράδοση της Κρητικής Πολιτείας, αναφορικά με τον τρόπο αντιμετώπισης των μειονοτήτων από τον Βενιζέλο, συνεχίστηκε και μετά την άφιξη του στο ελεύθερο ελληνικό Βασίλειο. Η εδαφική επέκταση της Ελλάδας, απόρροια των Βαλκανικών Πολέμων, έφερε την ελληνική διοίκηση αντιμέτωπη με ένα πλήθος αλλογενών, αλλόθρησκων και αλλόγλωσσων μειονοτήτων (Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Σλαβόφωνοι, Βλαχόφωνοι). Ο Βενιζέλος χειρίστηκε τη μειονοτική «πλημμυρίδα» των Βαλκανικών Πολέμων με γνώμονα το εθνικό συμφέρον της χώρας. Εν ολίγοις, άσκησε μια φιλελεύθερη μειονοτική πολιτική, η οποία είχε ως επιστέγασμα την παροχή καθεστώτος ισονομίας και ισοπολιτείας στους νέους υπηκόους του ελληνικού κράτους, «ανεξαρτήτως θρησκεύματος και φυλής». Η έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και το ξέσπασμα του Εθνικού Διχασμού ανέστειλαν την εφαρμογή της βενιζελικής μειονοτικής πολιτικής. Ωστόσο, το χρονικό διάστημα 1919-1920, η φιλελεύθερη πολιτική του Βενιζέλου, απέναντι στις μειονότητες, θα ξεπεράσει σε προοδευτικότητα ακόμα και το παράδειγμα της Κρητικής Πολιτείας. Η βαθύτερη αιτία πίσω από αυτήν τη διαλλακτική πολιτική, βρισκόταν στο γεγονός ότι η Μεγάλη Ιδέα του έθνους άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Τη στιγμή που τα μειονοτικά ζητήματα αναδείχθηκαν σε μια από τις βασικές προτεραιότητες του μεταπολεμικού κόσμου, ο Βενιζέλος προσπάθησε να πείσει τους ισχυρούς του Συνεδρίου Ειρήνης των Παρισίων ότι πρώτον, η Ελλάδα ήταν ικανή να διοικήσει αλλογενείς πληθυσμούς και δεύτερον, ότι οι εν Ελλάδι μειονότητες δεν ήταν υπήκοοι δεύτερης κατηγορίας. Η Συνθήκη των Σεβρών δεν δημιούργησε μόνο την Ελλάδα των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών αλλά την κατέστησε επίσης μειονοτική δύναμη, υπό την έννοια ότι ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού της Νέας Ελλάδας αποτελούνταν από αλλοεθνείς, με διαφορετική γλώσσα και θρήσκευμα. Το 1906, ο Βενιζέλος από την Κρήτη τόνιζε το πλεονέκτημα που θα αποκτούσε η Ελλάδα έναντι των υπόλοιπων βαλκανικών κρατών, αν κατάφερνε να κερδίσει την εύνοια των μειονοτήτων που κατοικούσαν στις προς ενσωμάτωση περιοχές, κυρίως της μουσουλμανικής. Αποτελεί σημαντική παράμετρο της παρούσας μελέτης η συσχέτιση ανάμεσα στο τρίπτυχο, Βενιζέλος – Μειονότητες – Μεγάλη Ιδέα. Οι μειονότητες αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος της πρακτικής εφαρμογής της Μεγάλης Ιδέας. Ο Κρητικός πολιτικός υπήρξε ο πρώτος, ο οποίος συνέδεσε το όραμα της Μεγάλης Ιδέας με την ισότιμη και ισόνομη αντιμετώπιση των μειονοτήτων. Ωστόσο, η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 και η έλευση ενάμισι εκατομμυρίου ομογενών προσφύγων επηρέασαν βαθύτατα τη βενιζελική μειονοτική πολιτική. Ο Βενιζέλος της Λωζάννης, έθεσε ως προτεραιότητα της ελληνικής πλευράς, εκτός των άλλων, την απομάκρυνση των μουσουλμάνων της Ελλάδας, ώστε να διευκολυνθεί η εγκατάσταση των ομογενών. Η προηγούμενη ρητορική του, για τον ρόλο των μειονοτήτων, στο πλαίσιο της Μεγάλης Ελλάδας των Σεβρών, εγκαταλείφθηκε μια για πάντα, δεδομένου ότι το όραμα της Μεγάλης Ιδέας είχε ήδη εκπνεύσει. Με την επιστροφή του Βενιζέλου στο πολιτικό προσκήνιο και την ανάληψη της πρωθυπουργίας το 1928, η βενιζελική μειονοτική πολιτική μετατοπίστηκε προς περισσότερο άκαμπτες θέσεις. Η στροφή προς μια πολιτική αφομοίωσης - ενσωμάτωσης των μειονοτήτων υπήρξε απόρροια του γενικότερου οικονομικού και κοινωνικού κλίματος του Μεσοπολέμου. Συν τοις άλλοις, την επιθυμία για εδαφική επέκταση του ελληνικού κράτους, διαδέχτηκε η πολιτική βούληση της δημιουργίας συνθηκών εθνικής ολοκλήρωσης - ομοιογένειας, εντός των καθαρά εθνολογικών ορίων του ελληνικού κράτους. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, οι μειονότητες έπρεπε να αποδείξουν τα πατριωτικά τους αισθήματα, γεγονός που τις έφερε σε σύγκρουση με την πολιτική του Βενιζέλου (βλ. το παράδειγμα με τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης). Τέλος, η βενιζελική μειονοτική πολιτική δεν υπήρξε ενιαία, καθ’ όλη την πολιτική πορεία του Κρητικού πολιτικού, αλλά προσαρμοζόταν ανάλογα με το πληθυσμιακό μέγεθος κάθε μειονότητας, την πολιτική της σημασία, τα ιδιαίτερα πολιτικά δεδομένα κάθε εποχής, το διεθνές περιβάλλον και τις προτεραιότητες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικήςΤεκμήριο Καλλιτέχνες και επιχειρηματικότητα: μελετώντας διαφορετικούς δρόμους προς την επιτυχία με τη μέθοδο των ασαφών συνόλων(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Ευστρατόγλου, Αντιγόνη Κ.; Κλήμης,Γεώργιος-Μιχαήλ; Μιχαηλίδου, Μάρθα; Μπαλτζής, Αλέξανδρος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και ΠολιτισμούΟι καριέρες στις δημιουργικές βιομηχανίες θεωρούνται πιο εξαρτημένες από ποτέ από την ικανότητα των ίδιων των εργαζομένων να τις διαχειρίζονται. Παρά το ότι η μουσική βιομηχανία ως υποδειγματικός κλάδος της δημιουργικής οικονομίας προσφέρει ένα προνομιακό πεδίο μελέτης της σύγχρονης καριέρας, δεν έχουν αναπτυχθεί μοντέλα κατάλληλα να την καθοδηγήσουν. Η μελέτη χρησιμοποιεί τη διαδικασία λήψης αποφάσεων µε βάση την επίνοια (effectuation) που προέρχεται από το πεδίο της επιχειρηματικότητας ώστε να εξηγήσει πώς η λογική στην οποία στηρίζει ο καλλιτέχνης τις αποφάσεις του επηρεάζει την εξέλιξη της σταδιοδρομίας του. Επισημαίνονται τα κοινά σημεία που έχουν οι δύο παραδόσεις, µε έμφαση στα κοινά που θεωρείται ότι έχει η καλλιτεχνική µε την επιχειρηματική σταδιοδρομία και δικαιολογείται γιατί το συγκεκριμένο θεωρητικό πλαίσιο είναι ικανό να αναδείξει την εγγενή ποικιλομορφία των στόχων και των πρακτικών που τη χαρακτηρίζουν. Υποθέτουμε ότι δεν υπάρχει ένας αλλά περισσότεροι "δρόμοι" που μπορούν να οδηγήσουν στην επιτυχία της καριέρας, ανάλογα µε τον τρόπο µε τον οποίο η λογική στη βάση της οποίας αποφασίζει ο καλλιτέχνης συνδυάζεται µε τους πόρους που έχει στη διάθεσή του και µε τον τρόπο που βιώνει τη σχέση του µε τις οργανώσεις που τον περιβάλλουν. Αναζητήσαμε µία μέθοδο ικανή να παραγάγει όχι ένα βέλτιστο μοντέλο εξήγησης, αλλά ισοδύναμες λύσεις που οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα. Η μέθοδος της Ποιοτικής Συγκριτικής Ανάλυσης, και συγκεκριμένα η τεχνική των ασαφών συνόλων (fsQCA), µας επέτρεψε να συγκρίνουμε συστηματικά στο πλαίσιο της έρευνας δεκατέσσερις γνωστούς καλλιτέχνες που πρωτοεμφανίστηκαν στην ελληνική δισκογραφία στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας προκειμένου να εντοπίσουµε τους παράγοντες που επηρέασαν την εξέλιξή τους. Από την ανάλυση προέκυψαν δύο εναλλακτικοί δρόμοι προς την επιτυχία. Ο πρώτος συνδυάζει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων που στηρίζεται στην παραδοσιακή αιτιακή λογική με πόρους (οικονομικό και κοινωνικό κεφάλαιο) που σπάνια εξασφαλίζονται στο πλαίσιο των δημιουργικών βιομηχανιών, όπως για παράδειγμα αποκλειστικά συμβόλαια με μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες, και με απουσία διάρρηξης του ψυχολογικού συμβολαίου. Ο δεύτερος δρόμος συνδυάζει την εναλλακτική διαδικασία λήψης αποφάσεων που στηρίζεται στην επινοητική λογική με πόρους που μπορούν να καλλιεργηθούν, όπως οι δεξιότητες, και, παραδόξως, με την παρουσία της διάρρηξης του ψυχολογικού συμβολαίου. Η συγκεκριμένη μέθοδος και ο ιδιαίτερος τρόπος µε τον οποίο εργαστήκαμε, χρησιμοποιώντας κατά κύριο λόγο ποιοτικά στοιχεία που προήλθαν από ηµι-δομημένες συνεντεύξεις, µας επιτρέπουν να γενικεύσουµε μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο τα αποτελέσματά µας και επιπλέον να φωτίσουµε ορισμένους από τους μηχανισμούς στη βάση των οποίων οι διαφορετικές λογικές οδηγούν στην επιτυχία της καριέρας.Τεκμήριο Έρευνα και διάσωση: ρυθμιστικό πλαίσιο και προβλήματα εφαρμογής στο Αιγαίο και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Κοροντζής, Τρύφων Χ.; Τσάλτας, Γρηγόρης Ι., 1950-; Περράκης, Στέλιος Ε., 1948-; Συρίγος, Άγγελος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών ΣπουδώνΣτην διατριβή εξετάζονται λεπτομερώς τα ζητήματα έρευνας και διάσωσης στο χώρο του Αιγαίου Πελάγους, έχοντας ως βάση το υφιστάμενο διεθνές και εθνικό νομικό πλαίσιο, εστιάζοντας στα σημεία σύμφωνα με τα οποία ανατέθηκε στην Ελλάδα η άσκηση αρμοδιότητας της έρευνας και διάσωσης στο FIR Αθηνών. Επίσης εξετάζονται οι υπηρεσίες έρευνας και διάσωσης που παρέχει η Ελλάδα στο χώρο του Αιγαίου Πελάγους, τα νέα συστήματα που έχουν αναπτυχθεί για τον έλεγχο της θαλάσσιας κυκλοφορίας, τα οποία συνδράμουν την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, τις αμφισβητήσεις της Τουρκίας στις αρμοδιότητες που ασκεί η Ελλάδα σε θέματα έρευνας και διάσωσης στο FIR Aθηνών, προβλήματα που δημιουργούνται από τις αμφισβητήσεις αυτές και οι εξελίξεις μετά την αναθεώρηση του Παραρτήματος 12 της Σύμβασης του Σικάγο. Ακόμη περιγράφεται πως αναπτύσσεται η έρευνα και διάσωση από τις αρμόδιες αρχές των κρατών της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και συγκεκριμένα από την Κύπρο. Ιδιαίτερα η εξέταση εφαρμογής της έρευνας και διάσωσης από την Κύπρο είναι πολύ σημαντική. Αυτό γιατί από το 1974 το βόρειο τμήμα της Κύπρου είναι υπό κατοχή από την Τουρκία, και η τελευταία έχει οριοθετήσει ως ζώνη ευθύνης της για παροχή υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης σε αεροπορικά και ναυτικά ατυχήματα με δηλωσή της το 1989 στον ΙΜΟ, μέρος της Μαύρης Θάλασσας, τμήμα του Αιγαίου ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού και μέρος της ανατολικής Μεσογείου, με το κατεχόμενο τμήμα της βόρειας Κύπρου και τμήμα του FIR Λευκωσίας (Nicosia). Στο πλαίσιο αυτό η διατριβή αναπτύσσεται σε τρία μέρη τα οποία περιέχουν τα εξής κεφάλαια: Στο πρώτο μέρος τα εξής τρία κεφάλαια: Α.- Τις δικαιοδοσίες και αρμοδιότητες στον εθνικό εναέριο χώρο. Β.- Την οριοθέτηση του εναέριου χώρου και ειδικότερα την αποτύπωση του ελληνικού εναέριου χώρου διεθνώς και τις αμφισβητήσεις της Τουρκίας στο συγκεκριμένο θέμα. Γ.- Τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας και πιο συγκεκριμένα τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας στις περιοχές πληροφόρησης πτήσεων. Στο δεύτερο μέρος τα εξής τέσσερα κεφάλαια: Α.-Την παροχή υπηρεσιών αεροπορικής και θαλάσσιας έρευνας και διάσωσης από την Ελλάδα. Β.-Την οργάνωση των υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης στην Ελλάδα. Γ.- Την οργάνωση των υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης στην Τουρκία. Δ.-Τις ελληνοτουρκικές σχέσεις τα τελευταία σαράντα χρόνια, έχοντας ως αφετηρία το έτος 1974, οπότε η Τουρκία άρχισε να εφαρμόζει αναθεωρητική πολιτική έναντι της Ελλάδας. Στο τρίτο μέρος αναπτύσσεται το κεφάλαιο σχετικά με την παροχή υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, και ειδικότερα πως αυτές αναπύσσονται στην Κύπρο καθώς και το καθεστώς για το FIR της Λευκωσίας. Τέλος η διατριβή ολοκληρώνεται με την παράθεση συμπερασμάτων που προέκυψαν από την ανάπτυξη της.Τεκμήριο Το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο του Ιράν από τη δυναστεία των Pahlevit μέχρι σήμερα: προοπτικές συμφιλίωσης ενός ισλαμικού κράτους με το μοντέλο του φιλελεύθερου δημοκρατικού καθεστώτος: η σύγκρουση πολιτισμών μέσα στο πλαίσιο της διεθνούς συγκυρίας(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Παναγιωτοπούλου, Θέμις Ε.; Γιαλλουρίδης, Χριστόδουλος Κ., 1949-; Σκαρπέλος, Ιωάννης Π.; Παπασωτηρίου, Χαράλαμπος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και ΠολιτισμούΣύμφωνα με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Harvard, Samuel P. Huntington στη θεωρία της σύγκρουσης πολιτισμών, οι διαφορετικές κουλτούρες και πολιτιστικές ταυτότητες, που αποτελούν με την ευρύτερη έννοια και πολιτισμικές ταυτότητες, διαμορφώνουν τα πρότυπα της συνοχής, της διάσπασης και της σύγκρουσης στο μεταψυχροπολεμικό κόσμο. Με άλλα λόγια, η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων θα βασίζεται στον πολιτισμικό πυρήνα των κρατών. Με βάση αυτό το σκεπτικό, ο Huntington, διαπιστώνει μια “αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων” όσον αφορά τους πολιτισμούς. Για πρώτη φορά, η επιρροή της Δύσης μειώνεται αισθητά, ενώ κάνουν τη δυναμική τους εμφάνιση κυρίως ασιατικοί πολιτισμοί αλλά και το Ισλάμ, βοηθούμενο ιδιαίτερα από τη δημογραφική έκρηξη που το συνοδεύει. Η αποσταθεροποίηση αυτή και η εμφάνιση αυτών των νέων μεταβλητών, οδηγεί τους μη δυτικούς πολιτισμούς, στην εκ νέου επιβεβαίωση της αξίας της δικής τους κουλτούρας. Η όξυνση των ιδεολογικών διαφορών σήμερα, έχει φτάσει στο απόγειό της, καθώς τόσο το Ισλάμ όσο και η Δύση, μοιάζουν τόσο καλά οχυρωμένοι αντίπαλοι πίσω από τις πολιτικοκοινωνικές πεποιθήσεις τους, ώστε οποιαδήποτε προσπάθεια συμβιβασμού, φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη και αρκετές φορές ανέφικτη. Aμέσως μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2000, οπότε και αποφασίστηκε το ξεκίνημα του Πολέμου της Τρομοκρατίας, κατηγορίες εναντίον του Ιράν, διατυπώνονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Σε ετήσια έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, με τίτλο Πρότυπα Παγκόσμιας Τρομοκρατίας, το Ιράν περιγράφεται ως ο «πιο δραστήριος χρηματοδότης της κρατικής τρομοκρατίας». Το επαναστατικό κίνημα του Ιράν το 1979, συγκέντρωνε σεκουλαριστές φιλελεύθερους και αριστερές δυνάμεις όσο και φονταμενταλιστές. Όλοι τους ήθελαν την αλλαγή, αλλά δεν επεδίωκαν τα ίδια πράγματα. Η αντίδραση στην εξουσία του σάχη, επικεντρωνόταν στη μεσαία και τις κατώτερες τάξεις.Φοιτητές, διανοούμενοι και μικροέμποροι, των οποίων οι οικονομίες μειώνονταν εξαιτίας της έμφασης που δινόταν στη βιομηχανική ανάπτυξη τάχθηκαν στο επαναστατικό μέτωπο. Ο Khomeini, είχε αρχίσει να κερδίζει έδαφος ενώ ο θρησκευτικός ακτιβισμός και ο φονταμενταλισμός έμελλε να αντικαταστήσουν την έμφαση που είχε δοθεί στην ισχυροποίηση του κράτους, τους θεσμούς αλλά και την ανάπτυξη. Μέσα από διάφορες πολιτικές ζυμώσεις και την εναλλαγή αρκετών προέδρων στην ηγεσία του Ιράν, τον Ιούνιο του 2005, έρχεται στην εξουσία ο Mahmoud Ahmadinejad. Ήταν η πρώτη φορά που οι εκλογές πήγαιναν και σε δεύτερο γύρο, εξαιτίας της αμφισβήτησης του αποτελέσματος. Το αποτέλεσμα ήταν να πάρει στα χέρια του την εξουσία ένας σκληροπυρηνικός και συντηρητικός λαϊκιστής, που σήμανε την επικράτηση των συντηρητικών απόψεων και βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με τις εκλογές του 1997. Η αποχώρηση του προέδρου Ahmadinejad από την ηγεσία της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν και η νίκη του Ruhani στις εκλογές του 2013, σηματοδοτεί μία νέα περίοδο στις σχέσεις του Ιράν με τη Δύση. Ο Ruhani, εμφανίζεται σαν μεταρρυθμιστής που ανοίγοντας το πολιτικό σύστημα της χώρας, δημιουργεί το περιθώριο για εξομάλυνση των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Το κατά πόσον ο Ruhani θα καταφέρει να εφαρμόσει το πρόγραμμα που επιδιώκει, είναι αποτέλεσμα δύο παραμέτρων. Αφενός, της αντίστασης που θα συναντήσει από την πλευρά των σκληροπυρηνικών κληρικών της χώρας και αφετέρου, των κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων που είναι ικανές να υπερβούν τις υποθετικές προθέσεις του μεταρρυθμιστικού προγράμματος του νέου προέδρου. Η κατάσταση σε διεθνές επίπεδο γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη, αν λάβει κανείς υπ'όψη του την αστάθεια των ισλαμικών κρατών που τα αναγκάζει να κάνουν στροφή σε ακραίες εκφάνσεις του Ισλάμ.Τεκμήριο Η αποστρατεία στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις: προβλήματα, προκλήσεις και ιδιαιτερότητες με ταυτόχρονες αναφορές στη διεθνή πραγματικότητα(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Δρίτσας, Χρήστος Β.; Καραμπελιάς, Γεράσιμος Ν., 1964-; Λύτρας, Ανδρέας Ν.; Λυδάκη, Άννα Α.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ αποστρατεία σηματοδοτεί το πέρασμα στον πολιτικό βίο για τον αξιωματικό και είναι συνυφασμένη με μία σειρά προβλημάτων που σχετίζονται κυρίως με την αποδοχή εκ μέρους του μίας νέας πραγματικότητας, μίας νέας ζωής. Όπως καταγράφει η διεθνής βιβλιογραφία αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα επώδυνο για τον ίδιο τον αξιωματικό, έχοντας πολύπλευρες προεκτάσεις σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Με την αποστρατεία ο αξιωματικός καλείται να εγκαταλείψει μία σταδιοδρομία, συχνά σε σχετικά παραγωγική ηλικία, και σε πολλές περιπτώσεις να αναζητήσει μία άλλη. Αυτό είναι δυνατό να αποτελέσει τόσο πρόκληση όσο και πρόβλημα, με αρνητικό αντίκτυπο στον ίδιο αλλά και στην οικογένειά του. Στα πλαίσια της συγκεκριμένης διατριβής επιχειρήθηκαν να απαντηθούν τα ακόλουθα ερωτήματα: • Πόσο επώδυνη είναι η διαδικασία της αποστρατείας για τον αξιωματικό; • Ποιοί είναι οι παράγοντες που οδηγούν στη εθελοντική αποστρατεία κάποιους αξιωματικούς; • Πόσο επιθυμητή και πόσο εύκολη είναι πραγματικά η έναρξη μίας νέας σταδιοδρομίας μετά την αποστρατεία; • Υπάρχουν οικονομικά προβλήματα συνδεόμενα με την έξοδο από το στράτευμα και τη συνταξιοδότηση; •Πώς αντιμετωπίζεται η παροχή υπηρεσιών υγείας ως ζητούμενο και ως δικαίωμα από τους Έλληνες αποστράτους; • Ποιά είναι η σχέση των αποστράτων με το στράτευμα (συμμετοχή σε δραστηριότητες, πολιτική αξιοποίησής τους) ; • Ποιά είναι η σχέση των αποστράτων με την κοινωνία και την πολιτική; Τα αποτελέσματα της έρευνας αξιολογήθηκαν σε σχέση με τη διεθνή πραγματικότητα έτσι όπως αυτή έχει αποτυπωθεί στα αποτελέσματα αντίστοιχων ερευνών που έγιναν στο εξωτερικό, κυρίως στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Έτσι κατέστη δυνατό να διερευνηθεί η ιδιαιτερότητα της ελληνικής περίπτωσης. Στα κεφάλαια 1-4 της Διατριβής επιχειρήθηκε η ανασκόπηση της συναφούς προς το αντικείμενο του θέματος Διεθνούς Βιβλιογραφίας, με το σκεπτικό της οικοδόμησης ενός κατά το δυνατό στερεότερου γνωστικού υποβάθρου επ’ αυτού, το οποίο σε δεύτερο χρόνο επέτρεψε την αξιολόγηση της υπό εξέταση ελληνικής πραγματικότητας και την εξαγωγή σε συμπερασμάτων. Στη συνέχεια, στο κεφάλαιο 5 παρουσιάστηκε η όλη μεθοδολογική προσέγγιση που υιοθετήθηκε στο πλαίσιο της παρούσης (χρήση ερωτηματολογίου), και αναπτύχθηκε η λογική με την οποία επελέγη αυτή. Στο κεφάλαιο 6 παρατέθηκαν, αναλύθηκαν και σχολιάστηκαν τα αποτελέσματα της ερευνητικής διαδικασίας. Εν τέλει παρατέθηκαν τα γενικά συμπεράσματα της έρευνας.Τεκμήριο Ελλάδα και περίκλειστα κράτη : η περίπτωση της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2000) Σιούσιουρας, Πέτρος Π.; Οικονομίδης, Κωνσταντίνος Π.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Γενικό Τμήμα ΔικαίουΤεκμήριο Το Ηλεκτρονικo–οικονομικό έγκλημα: ερευνητική προσέγγιση(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Περπέρης, Απόστολος Γ.; Μαγγανάς, Αντώνης Δ., 1947-; Λάζος, Γρηγόρης, 1954-; Λαμπροπούλου, Έφη Π.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ παρούσα διατριβή έχει ως αντικείμενο τη διερεύνηση του εγκληματικού προτύπου του ηλεκτρονικο-οικονομικού εγκλήματος. Ειδικότερα μελετά ποιες είναι οι συγκεκριμένες περιστασιακές συνθήκες που συνθέτουν την καταλληλότητα της εγκληματικής ευκαιρίας, το πού και πώς του ηλεκτρονικο-οικονομικού εγκλήματος. Ποιός είναι ο τρόπος ζωής των ατόμων, ποιες συνηθισμένες δραστηριότητες τα εκθέτουν σε πιθανούς κινδύνους, τα καθιστούν κατάλληλους στόχους και μπορούν να δημιουργήσουν την κατάλληλη εγκληματική ευκαιρία για πιθανούς δράστες με κίνητρο να τα θυματοποιήσουν στον ψηφιακό χώρο.Το απαραίτητο θεωρητικό υπόβαθρο παρέχεται από την ενοποιημένη προσέγγιση των θεωριών που εστιάζουν στο εγκληματικό γεγονός και τη διαμόρφωση των «εγκληματικών ευκαιριών», όπως οι θεωρίες της ορθολογικής επιλογής, των καθημερινών δραστηριοτήτων, των εγκληματικών προτύπων και της στρατηγικής περιστασιακής πρόληψης του εγκλήματος.Βασικός στόχος της παρούσας διατριβής είναι η κατασκευή του προτύπου των εγκληματικών ευκαιριών του ηλεκτρονικο-οικονομικού εγκλήματος. Η βασική μέθοδος που ακολουθεί είναι η συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση.Τεκμήριο Πόντιοι μετανάστες από την πρώην Σοβιετική Ένωση στο σχολείο και ενδεχόμενοι παράγοντες κοινωνικού αποκλεισμού τους(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2007) Κλάδη-Κοκκίνου, Μαρία Κ.; Κασιμάτη, Κούλα; Παπαδοπούλου, Δέσποινα; Πρόκου, Ελένη; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΑνθρωπολογίαςΜε την έρευνα αυτή επιχειρείται η διερεύνηση της σχέσης της επίδοσης των μαθητών με την οικονομική κατάσταση των οικογενειών τους, την καταγωγή τους, τη γνώση της γλώσσας, τα χρόνια παραμονής, τον εθνοκεντρισμό των καθηγητών, τον εθνοκεντρισμό του περιβάλλοντος, τη στάση των γονέων απέναντι στην εκπαίδευση και το εκπαιδευτικό επίπεδο των γονέων καθώς επίσης και το αν η επίδοση επηρεάζει τις φιλοδοξίες των μαθητών για το επαγγελματικό τους μέλλον πιστεύοντας ότι αυτό μπορεί να είναι η συνέχιση ενός ιδιότυπου κοινωνικού αποκλεισμού ο οποίος μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Ο πληθυσμός της έρευνας είναι οι μαθητές της Γ’ Γυμνασίου των σχολείων του Δήμου Αχαρνών σε τέσσερις κατηγορίες: Τους Ελληνοπόντιους, τους Έλληνες, τους λοιπούς μετανάστες, και τους Έλληνες με ένα γονέα Έλληνα. Τα ευρήματα ήταν τα εξής: Την επίδοση την επηρεάζουν κυρίως τα οικονομικά προβλήματα και η χώρα προέλευσης με τους Ελληνοπόντιους να παρουσιάζουν τη χαμηλότερη επίδοση. Μάλιστα, μεταξύ των Ελληνοποντίων και των Ελλήνων με τα ίδια οικονομικά προβλήματα, φαίνεται ότι οι Ελληνοπόντιοι έχουν χαμηλότερη επίδοση. Τέλος η σχολική επίδοση φαίνεται ότι επηρεάζει τις φιλοδοξίες των μαθητών οι οποίοι παρουσίαζαν τις χαμηλότερες και υψηλότερες σχολικές επιδόσεις αναφορικά με τις φιλοδοξίες τους για το επαγγελματικό τους μέλλον.Τεκμήριο Η ενεργειακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο ρόλος των χωρών της ανατολικής Μεσογείου(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Κότταρη, Μαρία Ν.; Σιδέρης, Δημήτριος; Παπάζογλου, Χρήστος; Μαστρογιάννης, Τάσος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών ΣπουδώνΣτόχος της παρούσας διατριβής αποτελεί η εις βάθος κατανόηση της δομής και της εξέλιξης της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ. Η ενέργεια υπήρξε ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η ανάγκη για μια συνεκτική ενεργειακή πολιτική της ΕΕ γίνεται, όμως, πιο επιτακτική όταν το ενεργειακό σύστημα της ΕΕ αρχίζει να εξαρτάται από ενεργειακές πηγές τρίτων χωρών. Με βάση τη θεωρία περί ασφάλειας της Σχολής της Κοπεγχάγης, που κινείται σε ένα ευρύτερο διεπιστημονικό πλαίσιο και αναλύει την έννοια της ασφάλειας υπό το πρίσμα όχι μόνο στρατιωτικών αλλά, και οικονομικών, πολιτικών και περιβαλλοντικών ζητημάτων, η Διατριβή αυτή αναδεικνύει την πολυπλοκότητα των θεμάτων που σχετίζονται με την ενέργεια, ορίζει την έννοια της ενεργειακής ασφάλειας και πως αυτή αναπτύσσεται στα πλαίσια της ΕΕ. Γίνεται, επίσης, κριτική αξιολόγηση του ιστορικού και θεσμικού πλαισίου της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ και ορίζονται οι κύριες συνιστώσες διαμόρφωσης των στόχων και των προτεραιοτήτων της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ. Οι εξωτερικές ενεργειακές σχέσεις αποτελούν βασικό τομέα της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ και χαρακτηρίζονται , σε μεγάλο βαθμό, από τις διαφορές και τις αποκλίνουσες εθνικές ενεργειακές επιδιώξεις μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Αυτή η Διατριβή αξιολογεί τη στρατηγική που εφαρμόζεται για την ενίσχυση της ενεργειακής ασφάλειας της ΕΕ μέσω της διεξοδικής μελέτης και ανάλυσης των μέσων που χρησιμοποιούνται (Νότιος Διάδρομος ΦΑ) για τη διασφάλιση του εφοδιασμού της ΕΕ σε Φυσικό Αέριο, με απώτερο στόχο τη διαφοροποίηση των πηγών και των οδών εφοδιασμού. Εντάσσεται στο πλαίσιο αυτό, η περιπτωσιολογική μελέτη (case study) της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου και εξετάζεται η συμβολή της στους στόχους της διαφοροποίησης των πηγών και των οδών ανεφοδιασμού της ΕΕ με ΦΑ και της επέκτασης του ευρωπαϊκού ενεργειακού κεκτημένου. Η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις επιδιώξεις της ΕΕ που σχετίζονται με την ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού ,συμπεριλαμβανομένων των εναλλακτικών οδών και πηγών εφοδιασμού και των έργων υποδομής. Στην περιοχή αυτή, όμως, υπάρχουν μακροχρόνια ζητήματα ασφάλειας και η ενέργεια προσθέτει ένα νέο παράγοντα. Η Διατριβή μελετά τις αντιδράσεις της ΕΕ προκειμένου να εξασφαλίσει τα ενεργειακά της συμφέροντα στην περιοχή και να προωθήσει τα αμοιβαία πλεονεκτήματα μιας περιφερειακής ενεργειακής συνεργασίας.Τεκμήριο Αποκαταστατική δικαιοσύνη και έγκλημα στην Ελλάδα: οι στάσεις των Ελλήνων δικαστικών λειτουργών(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Κονιδάρη, Αναστασία Σπ.; Αρτινοπούλου, Βασιλική; Μαγγανάς, Αντώνιος; Λαμπροπούλου, Ευσταθία; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα ΚοινωνιολογίαςΗ αποκαταστατική δικαιοσύνη και οι τεχνικές της διαμεσολάβησης εφαρμόζονται στην Ελλάδα εδώ και πολλούς αιώνες και σε διάφορες ιστορικές φάσεις, καθώς βρίσκονται σε σύμπνοια με την ελληνική νομική παράδοση και την επιεική νοοτροπία που διαπνέει την τελευταία. Ωστόσο, δεν πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το κράτος είναι αυτό που μονοπωλεί την απάντηση στο έγκλημα. Οι θεσμοθετημένες νομικές διαδικασίες που στοχεύουν στη συμφιλίωση είναι ενσωματωμένες και λειτουργούν εντός του επίσημου ποινικού συστήματος απονομής της δικαιοσύνης. Αλλά και οι εξελίξεις στο πεδίο της αποκαταστατικής δικαιοσύνης τελούν υπό την αποκλειστική διαχείριση της πολιτείας, ενώ και ο ρόλος του διαμεσολαβητή έχει θεσμικά ανατεθεί στους εισαγγελείς.Από την άλλη πλευρά, απαραίτητη προϋπόθεση για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά οι νέες πρακτικές είναι η ενεργός ανάμειξη και συμμετοχή τόσο των άμεσα εμπλεκομένων σε μια εγκληματική πράξη, όσο και των μελών της κοινότητας. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να καλλιεργηθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στην αυτοδιαχείριση των συγκρούσεων αλλά και η ικανότητα τους προς αυτή τη κατεύθυνση. Πρόκειται για μια θεμελιώδη μετάβαση από τη συμβατική οπτική που ανέκαθεν καθοδηγείται από το ισχύον ποινικό σύστημα και είναι βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση του μέσου πολίτη σε μία νέα, που απαιτεί χρόνο και εκπαίδευση.Προκειμένου οι νέες αποκαταστατικές τεχνικές να κερδίσουν την αξιοπιστία του κοινωνικού συνόλου και να αποκτήσουν σημαίνουσα θέση στο σύστημα απονομής της δικαιοσύνης, έχει μεγάλη σημασία ο ρόλος των δικαστικών λειτουργών. Οι δικαστικοί λειτουργοί είναι από θέση ισχύος οι πρώτοι που με τη στάση τους μπορούν να διαμορφώσουν τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αποδεκτή ή όχι η αποκαταστατική δικαιοσύνη. Είναι εκείνοι που μπορούν να διαλύσουν ή τουλάχιστον να περιορίσουν την όποια καχυποψία υπάρχει απέναντι στην εξωποινική διευθέτηση των συγκρούσεων και να συμβάλουν τελικά στη δημιουργία ενός περισσότερο πλουραλιστικού νομικού συστήματος. Λαμβάνοντας τα ανωτέρω υπόψη, η παρούσα μελέτη έχει ως σκοπό της να διερευνήσει τις στάσεις των Ελλήνων δικαστικών λειτουργών απέναντι στην αποκαταστατική δικαιοσύνη και τις πρακτικές εφαρμογές της τελευταίας στην Ελλάδα