Μεταπτυχιακές εργασίες

Μόνιμο URI για αυτήν τη συλλογήhttps://beta-pandemos.panteion.gr/handle/123456789/41

Νέα

Αυτή είναι η συλλογή από το παλιό σύστημα με ID:cid:14

Περιηγούμαι

Τώρα δείχνει 1 - 20 από 570

Σώμα και αναπηρία: ανασημασιοδοτήσεις στη χοροθεατρική performance μέσα από τις αφηγήσεις των καλλιτεχνών της χοροθεατρικής ομάδας ΔΑΓΙΠΟΛΗ
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Γκουσιάρη, Ελεονώρα Θ.; Μιχαηλίδου, Μάρθα; Παραδείση, Μαρία; Αθανασίου, Αθηνά; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Η παρούσα εργασία αφορά στους τρόπους με τους οποίους συμβάλλει η χοροθεατρική performance στην ανασημασιοδότηση της έννοιας του σώματος και της αναπηρίας. Η μελέτη εκκινεί από την προβληματική διάκριση μεταξύ «κανονικού» και «μη κανονικού» σώματος. Μέσα από την κριτική παρουσίαση των θεωρητικών μοντέλων της αναπηρίας, υπό το πρίσμα των σπουδών αναπηρίας, στοχεύει στην αποδιάρθρωση του παραπάνω διπόλου. Απώτερος στόχος της έρευνας είναι η πρόταση ενός νέου ερευνητικού συστήματος μελέτης που θα θεμελιώνεται στη «βιωμένη ενσώματη κατάσταση της αναπηρίας». Μέσα από τη μελέτη των αφηγήσεων εξετάζονται οι λογοθετικές πρακτικές των ανάπηρων καλλιτεχνών που καταδεικνύουν τους τρόπους με τους οποίους η αναπηρία επιτελείται ως ενσώματη πρακτική στο λόγο χορευτών με κινητικά προβλήματα. Πώς σημαίνεται το σώμα ως ανάπηρο στο λόγο και ποιες είναι εκείνες οι πρακτικές που συμβάλλουν στην αποδιάρθρωση της ηγεμονικής θεώρησης ότι η αναπηρία συνιστά "ελλειμματική φύση";
Πράξεις αρχείου στην τέχνη: η συνθήκη της ορατότητας του έργου
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Παπαστάμου, Ευαγγελία Α.; Σκαρπέλος, Ιωάννης Π.; Δάλλας, Κωνσταντίνος; Καββαθάς, Διονύσιος; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Η ερευνητική εργασία πραγματεύεται τη σχέση της αρχειακής πρακτικής με την εικαστική πράξη και επιχειρεί να μελετήσει τον τρόπο ανάπτυξης του αρχείου ως μεθόδου έρευνας στην τέχνη. Η επικαιρότητα του ενδιαφέροντος για το αρχείο, όπως παρατηρείται μέσα από εικαστικές πρακτικές αρχειακής τέχνης και αρθρώσεις του κριτικού λόγου που το αφορούν, οδήγησε στην ενασχόληση με το αρχειακό ζήτημα. Επιλέγονται παραδείγματα πρόσφατων εικαστικών έργων του Βαγγέλη Βλάχου, της Νατάσσας Μπιζά, της ομάδας Salon de Vortex (Γ.Γρηγοριάδης και Γ.Ισιδώρου) και της Πάκυς Βλασσοπούλου και εξετάζονται μέσα από τη συνομιλία με τα καλλιτεχνικά υποκείμενα που τα παρήγαγαν. Στο φάσμα των υπό μελέτη πρακτικών διακρίνω ετερόκλητες μεθόδους συγκρότησης του εικαστικού έργου: από την παραγωγή αρχειακών επιτελέσεων και εγκαταστάσεων, μέχρι την άρνηση του αρχείου και την παραγωγή αντι-αρχειακών και αναρχειακών έργων έως την πλήρη διάλυση του αρχείου. Η δομή της εργασίας επιχειρεί μία κυκλική κίνηση μετάβασης από τη σύντομη οριοθέτηση των εννοιών του Αρχείου και της Τέχνης Αρχείου, στις παρατηρήσεις της πρωτογενούς έρευνας ανάλυσης των εικαστικών παραδειγμάτων και την επιστροφή εκ νέου στη θεωρία. Σε αυτή την επαναφορά διερευνώ τη δυνατότητα διάνοιξης μίας νέας συνθήκης αυτού που είναι κοινωνικά ορατό καθώς το εικαστικό έργο που εισάγει το αρχειακό ερώτημα δεν υπάρχει ως μία ορατή ολότητα αλλά ως σύνολο αποσπασμάτων.
Το drag στον κινηματογράφο: πολιτικές φύλου στο Tacones Lejanos του Almodóvar και το Pink Flamingos του Waters
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Φέκα, Αικατερίνη Γ.; Παραδείση, Μαρία; Χαλκιά, Αλεξάνδρα; Μιχαηλίδου, Μάρθα; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Σύμφωνα με τη Butler και στα πλαίσια της θεωρίας της τής επιτελεστικότητας, η τραβεστί γίνεται ένας χώρος αμφισβήτησης της διάκρισης της εμφάνισης και πραγματικότητας, μία απόδειξη πως τα έμφυλα χαρακτηριστικά είναι επιτελεστικού/παραστασιακού και όχι εκφραστικού χαρακτήρα. Αυτά που φοράμε και ο τρόπος που φέρουμε το σώμα μας δεν εκφράζει μια προϋπάρχουσα ταυτότητα αλλά τη συγκροτεί μέσω μιας διαδικασίας που θυμίζει τη δραματουργική. Η επιτέλεση του φύλου, λοιπόν, φέρει αναλογίες με το θέατρο και τον κινηματογράφο, στη βάση της συγκρότησης μίας «πραγματικότητας». Το θέατρο, εκ των πραγμάτων, παρουσιάζεται στους θεατές ως μια συνθήκη που μιμείται την πραγματικότητα, άρα εδραιώνει μια απόσταση ασφαλείας από την ανοίκεια πραγματικότητα της τραβεστί. Οι ταινίες, ωστόσο, όπως το φύλο, αποκρύπτουν κατά κανόνα τις διαδικασίες δημιουργίας τους. Μπορεί να διατυπωθεί ένας λόγος που θα εξομοιώνει τον κινηματογράφο και την πραγματικότητα ως προς τον αντίκτυπο της ανατροπής της «αλήθειας» του φύλου όπως την εισηγείται συμβολικά η παρουσία μιας τραβεστί; Είναι αρκετή η παρουσία μιας τραβεστί σε μία ταινία για να αμφισβητηθεί η ουσία των έμφυλων κατηγοριών; Πόσο βάζει σε κίνδυνο την καθολικότητα της ανατροπής αυτής η αποκάλυψη των συνθηκών παραγωγής μιας ταινίας; Και πόσο εφικτή ή/και ασφαλής είναι η εξέταση της πρόσληψης από τους θεατές; Η προσέγγιση αυτών των ερωτημάτων θα γίνει με εργαλείο την ανάλυση δύο ταινιών με τραβεστί πρωταγωνίστριες, τα Tacones lejanos του Pedro Almodóvar και το Pink Flamingos του John Waters. Παρόλο που οι δύο ταινίες είναι πολύ διαφορετικές, θα εξεταστούν στη βάση των κοινών χαρακτηριστικών τους, της παρουσίας τραβεστί σε πρωταγωνιστικό ρόλο σε συνάρτηση με τη μη αποκάλυψη των συνθηκών παραγωγής τους και θα διερευνηθεί η δυναμική τους ενάντια στην ετεροκανονική αυθαιρεσία. Το εγχείρημα αυτό προϋποθέτει τη, στο μικρότερο δυνατό βαθμό, διατύπωση -άρα και σκέψη- με όρους διπόλων όπως εμφάνιση/πραγματικότητα (με αναφορά στον κινηματογράφο και τα φύλα), βιολογικό/ κοινωνικό φύλο, φύλο/σεξουαλικότητα, αντικείμενο/υποκείμενο (με όρους φαινομενολογίας) με την πρόθεση και την ελπίδα διερεύνησης της εγκυρότητας αυτής καθαυτής της χρήσης μιας τέτοιας δομής.
Τα βαμπίρ στον κινηματογράφο και η ένταξή τους στην ποπ κουλτούρα: από το Nosferatu του Friedrich Wilhelm Murnau στο Twillight της Catherine Hardwicke
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Εξερτζόγλου, Κατερίνα Α.; Παραδείση, Μαρία; Μιχαηλίδου, Μάρθα; Σκαρπέλος, Ιωάννης Π.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
H παρούσα εργασία θα ασχοληθεί με την αναπαράσταση του Δράκουλα/βαμπίρ στον κινηματογράφο και το πώς αυτή εντάχθηκε στην ποπ κουλτούρα. Θεωρώντας ότι ο κινηματογράφος εκτός από ένα μέσο τέχνης είναι και ένα μέσο που αντανακλά αλλά και διαμορφώνει πολιτιστικές εκφάνσεις ειδικά όταν καταπιάνεται με θέματα που άπτονται φιγούρων που ανήκουν στη μυθολογία. Μια τέτοια φιγούρα είναι και ο Δράκουλας/ βαμπίρ. Οι ταινίες που θα συγκριθούν είναι το Nosferatu του F. W. Murnau, το Bram Stoker’s Dracula του F. F. Coppola και το Twilight της C. Hardwicke. Στο πρώτο κεφάλαιο θα αναπτυχθούν οι λόγοι επιλογής των ταινιών και ο τρόπος που μια σύγκριση σε ταινίες που απέχουν αρκετά χρόνια μεταξύ τους είναι εφικτή. Στη συνέχεια θα αναλυθεί η μεθοδολογία και η λογική πίσω από την σύγκριση των ταινιών, καθώς και γιατί επιλέχθηκε να συνδεθεί σε κάθε ταινία η αναπαράσταση με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που την δομούν. Η διαφοροποίηση αυτών των χαρακτηριστικών από την μια ταινία στην άλλη οδηγεί και στο να απογυμνωθεί η εξέλιξη της αναπαράστασης του χαρακτήρα αυτού προς αυτού. Στο πρώτο μέρος της παρούσας εργασίας επιχειρείται και μια αναδρομική παρουσίαση της εικόνας τους κακού και πως αυτή εκλαμβανόταν από τους ανθρώπους μέσα στους αιώνες. Τέλος θα αναφερθεί στα θέματα σεξουαλικότητας και φύλου που συνοδεύουν το βαμπίρ/Δράκουλα ήδη από την βικτωριανή εποχή. Στη συνέχεια ακολουθούν οι αναλύσεις των ταινιών, τόσο όσο προς τις τεχνικές κινηματογράφησης, όσο και ως προς την ένταξη τους τόσο στην εποχή που γυρίστηκαν όσο και στο σύστημα παραγωγής που ανήκουν. Η παρούσα εργασία θα προβληματιστεί και θα προσπαθήσει να απαντήσει το ερώτημα κατά πόσο τα τέρατα κάθε εποχής εντάσσονται στο πλαίσιο που επιτάσσει η εκάστοτε εποχή. Και μια και σε αυτή την ανάλυση μας απασχολεί ο χαρακτήρας του τέρατος βαμπίρ, ισχύει αυτό που η Nina Auerbach είπε ότι « Κάθε εποχή αγκαλιάζει το βαμπίρ που χρειάζεται» (1994);
Σκηνοθεσία της εμπειρίας του επισκέπτη: μία εφαρμογή στο μουσείο Τιράζ
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Κοντού, Αγαθή Β.; Γκαζή, Ανδρομάχη; Παραδείση, Μαρία; Φουντουλάκη, Έφη, 1950-; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά το μουσειακό χώρο ως μία τέχνη της θεατρικής σκηνής με την πρόθεση να καταργήσει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους επισκέπτες και τα εκθέματα. Μέσα από τη δημιουργική πρακτική, τη θεωρία και τις καλές πρακτικές άλλων μουσείων, η διπλωματική εργασία εξερευνά την έννοια της εμπειρίας του επισκέπτη, της αφής και της θεατρικότητας και αναζητά τρόπους εφαρμογής τους στο μουσείο. Το αποτέλεσμα της έρευνας είναι μία διαδραστική διαδρομή με απτικά εκθέματα στα πλαίσια της περιοδικής έκθεσης «Χρυσές Κλωστές της Βηθλεέμ» στο Μουσείο Αραβικής Ενδυμασίας Τιράζ, στο Αμμάν της Ιορδανίας. Επιπλέον, διατυπώνονται προτάσεις για εγκαταστάσεις και τεχνολογίες διάδρασης που, ωστόσο, δεν έχουν υλοποιηθεί στα πλαίσια της περιοδικής έκθεσης.
Η αυτοοργάνωση ενός εναλλακτικού φορέα ενημέρωσης και πολιτισμού: η περίπτωση της ertopen
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Μπούκα, Ερικέτη Κ.; Σκαρπέλος, Ιωάννης Π.; Παραδείση, Μαρία; Ψύλλα, Μαριάννα; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Η εργασία μελετά πρώτον την περίοδο που ακολούθησε το κλείσιμο της ΕΡΤ και τις κοινωνικές εξελίξεις που πυροδοτήθηκαν. Δεύτερον εξετάζεται το εγχείρημα της ertopen και συγκεκριμένα ο τρόπος λειτουργίας και τα χαρακτηριστικά της ertopen.
Μουσείο Κομικ-ής και Γελοιο-γραφικής Ιστορίας της Νεότερης Ελλάδας
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Βαρούτη, Σπυριδούλα Ε.; Γκαζή, Ανδρομάχη; Σκαρπέλος, Ιωάννης Π.; Φουντουλάκη, Έφη, 1950-; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την πρόταση σύστασης ενός μουσείου νεοελληνικής ιστορίας που θα την αφηγείται μέσω της τέχνης της γελοιογραφίας και του κόμικ. Η πρόταση έχει υποθετικό χαρακτήρα και το μουσείο σχεδιάζεται από την αρχή. Η έκθεση του μουσείου φιλοδοξεί να καλύψει μία μεγάλη περίοδο της νεοελληνικής ιστορίας, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά σε εποχές που θεωρεί πιο ενδιαφέρουσες και πλούσιες σατυρικά. Ξεκινά από την περίοδο της Αντιβασιλείας για να φτάσει στη σημερινή, δίχως να κλείνει τον κύκλο ενδιαφέροντος, αφήνοντας την έκθεση ανοιχτή να ακολουθεί τις εξελίξεις όπως ένα μουσείο μοντέρνας τέχνης. Κατά συνέπεια, έχει σχεδιαστεί μια μόνιμη έκθεση, καθώς και ο χώρος και οι υποδομές για περιοδικές- εναλλασσόμενες εκθέσεις. Στο πρώτο μέρος της εργασίας, που έχει θεωρητικό χαρακτήρα, παρουσιάζεται συνοπτικά η τέχνη της γελοιογραφίας και του κόμικ, και γίνεται η απόπειρα να καταδειχθεί η εκθεσιακή τους αξία. Στο δεύτερο μέρος, που είναι πιο πρακτικής υφής, γίνεται προσπάθεια να οριστούν οι βασικοί άξονες δημιουργίας και διαμόρφωσης του μουσείου, καθώς και να προταθούν μερικές ιδέες σχεδιασμού, οργάνωσης, διαχείρισης και προβολής του. Έπειτα, συμπληρωματικά στον βασικό κορμό της εργασίας, οι μελέτες ανάλογων περιπτώσεων ανά τον κόσμο και παρατίθενται οι συνεντεύξεις σκιτσογράφων αλλά και επιμελητών αντίστοιχων εκθέσεων. Στο τέλος, παρατίθενται παραδειγματικά σχέδια-προτάσεις για την εσωτερική και εξωτερική μορφή του καθώς και των δράσεων του. Η μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε είναι: • Η δευτερογενής βιβλιογραφική επισκόπηση ελληνικών και ξένων πηγών καθώς και άρθρων, ντοκιμαντέρ, συνεδρίων, επιστημονικών συζητήσεων. • Η πρωτογενής και δευτερογενής ποιοτική έρευνα ημί-δομημένων προσωπικών συνεντεύξεων. • Η μελέτη ανάλογων περιπτώσεων.
Οργάνωση του δημόσιου χώρου και πολιτική ιδεολογία: νεοκλασικά κτήρια στην Κωνσταντινούπολη και αντιμαχόμενοι εθνικισμοί στην καμπή του 20ού αιώνα
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Λένη, Μαρία Ε.; Σκαρπέλος, Ιωάννης Π.; Φουντουλάκη, Έφη, 1950-; Βουδούρη, Δάφνη; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Ο νεοκλασικισμός γνώρισε μεγάλη διάδοση κατά το 19ο αιώνα έως και τις αρχές του 20ού σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, στις αποικίες τους και στην οθωμανική αυτοκρατορία. Για τη δυτική Ευρώπη ο νεοκλασικισμός αποτελούσε αναγωγή στο κοινό ευρωπαϊκό παρελθόν, στις αξίες της κλασικής σκέψης που διέδωσαν οι στοχαστές του διαφωτισμού και στην οικουμενικότητα της κλασικής τέχνης. Ο ελλαδικός χώρος αναγνώρισε στο νεοκλασικισμό, ένα ρεύμα εισηγμένο από τη βαυαρική διακυβέρνηση, την επιστροφή στους κλασικούς κανόνες και το σεβασμό στα αρχαιοελληνικά ιδεώδη. Μολονότι η εικόνα ενός νεοκλασικού οικοδομήματος στον ελλαδικό χώρο συνδεόταν κυρίως με την εθνική πολιτιστική κληρονομιά και τη συγκρότηση της εθνικής συνείδησης, η ίδια εικόνα στο οθωμανικό κράτος ταυτιζόταν με τον εκδυτικισμό και τον εκμοντερνισμένο τρόπο ζωής. Σε μια περίοδο αύξησης των αντιμαχόμενων εθνικισμών στα Βαλκάνια, η εικόνα ενός αρχιτεκτονικού ρυθμού που έχει συνδεθεί με την εθνική ιδεολογία μιας χώρας προσλαμβάνεται από τη χώρα που την ανταγωνίζεται με διαφορετικό ιδεολογικό σχήμα. Σκοπός της έρευνας είναι να εξεταστεί η εικόνα που δίνουν τα νεοκλασικά κτίσματα στην Κωνσταντινούπολη, καθώς και η πρόσληψη και διαχείρισή της από τους οθωμανούς υπηκόους. Επιπλέον, εξετάζεται η σύνδεση του κωνσταντινουπολίτικου νεοκλασικισμού με τη διαμόρφωση της ελληνικής εθνικής ιδεολογίας και τον ελληνικό εθνικισμό. Η μέθοδος που ακολουθήθηκε είναι η εμπειρική, βασίζεται στην παρατήρηση. Η έμπνευση από την ευρωπαϊκή εικόνα και η μίμηση των δυτικών προτύπων στην Κωνσταντινούπολη στην καμπή του 20ού αιώνα αποτελούσε τον αντικατοπτρισμό της μεταρρυθμιστικής πολιτικής και των προσπαθειών εκδυτικισμού των κρατικών δομών. Η πρωτεύουσα με προσόψεις αντίστοιχες των δυτικοευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων συνέδεε την αυτοκρατορία με τη δυτική Ευρώπη πολιτικά και πολιτισμικά. Η προσπάθεια εξομοίωσης της εικόνας της Κωνσταντινούπολης με εκείνη των ευρωπαϊκών πρωτευουσών εκφράζει την επιθυμία ισότιμης συμμετοχής του οθωμανικού κράτους στο δυτικό κόσμο, στον κόσμο της πνευματικής και τεχνολογικής προόδου. Ο αρχιτεκτονικός διάλογος με τη δυτική Ευρώπη έχει ξεκινήσει από το 18ο αιώνα, αλλά κορυφώνεται στην καμπή του 20ού. Ο νεοκλασικισμός συναντάται σε μεγάλα δημόσια κτήρια, σε αρχιτεκτονήματα της διοίκησης και στις έδρες εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ιδιωτικών φορέων και οργανισμών. Τα ανάκτορα στις ακτές του Βοσπόρου, τα συγκροτήματα εμπορικών καταστημάτων, τα εκπαιδευτήρια, οι στρατώνες και τα ξενοδοχεία, το αρχαιολογικό μουσείο, δηλαδή οι αρχιτεκτονικοί εκφραστές της νεωτερικότητας και της στροφής προς το δυτικό τρόπο ζωής εκφράζονται με το νεοκλασικό ρεύμα. Ιδιαίτερα στα εκπαιδευτήρια της ρωμαίικης κοινότητας ο νεοκλασικισμός συμβολοποιούσε τις εθνικές προσδοκίες του ανερχόμενου ελληνικού εθνικισμού. Ο ρυθμός έδινε νόημα και πνευματική διάσταση στην υπό διαμόρφωση ταυτότητα της κοινότητας, εξαιτίας των έντονων αναφορών στην ελληνική τέχνη και τον κλασικό πολιτισμό.
Βιώσιμη ανάπτυξη σε αστικό χώρο μέσω του πολιτισμού: μελέτη περίπτωσης Dourgouti Island Hotel
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Ανανιάδης, Χρήστος Α.; Λέανδρος, Νίκος, 1958-; Κλήμης, Γεώργιος-Μιχαήλ; Τσακαρέστου, Παναγιώτα; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
H παρούσα μελέτη περιγράφει τις δράσεις και εξετάζει τα αποτελέσματα μίας πολιτιστικής παρέμβασης σε γειτονιά του Νέου Κόσμου της Αθήνας, από μία καλλιτεχνική, θεατρική ομάδα. Οι συστηματικές δράσεις στην περιοχή μετρούν ήδη 9 μήνες και επομένως μπορούν να διατυπωθούν κάποιες παρατηρήσεις για το εάν και πώς η παρέμβαση επηρεάζει την καθημερινή κοινωνική και οικονομική ζωή των κατοίκων της περιοχής.
Η ενσωμάτωση της συντήρησης στη μουσειακή εμπειρία: τάσεις και προοπτικές
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Δαμιανίδου, Δέσποινα Ν.; Γκαζή, Ανδρομάχη; Βουδούρη, Δάφνη; Φουντουλάκη, Έφη, 1950-; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Η συνάντηση συντήρησης και μουσειακής εμπειρίας είναι ένα φαινόμενο διεθνές, πολύπλευρο και πολυπαραγοντικό, με ποικίλες εκφράσεις. Παρότι εγκαινιάστηκε πριν από μερικές μόνο δεκαετίες, βρίσκεται πλέον σε πλήρη άνθιση. Σκοπός της εργασίας υπήρξε η μελέτη της ενσωμάτωσης της συντήρησης στη μουσειακή εμπειρία στον δυτικό κόσμο (κυρίως Ευρώπη και ΗΠΑ), με έμφαση στην ελληνική περίπτωση. Εξετάζουμε τη στροφή των δύο πεδίων προς το κοινό και κατ’ επέκταση προς το κοινωνικό σύνολο και τις πολιτιστικές, οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους που τροφοδότησαν τη συνάντηση τους, τους στόχους που υπηρετούν τα σχετικά εγχειρήματα, τις προσεγγίσεις εμπλεκόμενων επαγγελματιών και τα αποτελέσματα που έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα και διεθνώς. Τέλος, επιχειρείται μια ανάγνωση των προοπτικών που διαγράφονται στη χώρα μας, με αναφορά στη δημόσια αρχαιολογία και στον εκδημοκρατισμό της διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Digital marketing και παραστατικές τέχνες: μια μελέτη πάνω στη χρήση των social media από τις επαγγελματικές θεατρικές ομάδες
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Δημοπούλου, Αγγελική Χ.; Τσακαρέστου, Μπέττυ; Κλήμης, Γεώργιος-Μιχαήλ; Κόκκορη, Πατρίσια; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Οι επαγγελματικές θεατρικές ομάδες αποτελούν μια ιδιαίτερη μορφή οργανισμού παραστατικών τεχνών υπό την έννοια ότι διαφέρουν αρκετά από τους μεγάλους καλλιτεχνικούς οργανισμούς τόσο ως προς την οργάνωση, όσο και ως προς τους καλλιτεχνικούς και οικονομικούς στόχους. Το κυριότερο χαρακτηριστικό τους είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που είναι επιφορτισμένοι με όλο το βάρος των καλλιτεχνικών επιλογών και με το ρίσκο του θεατρικού πειραματισμού, είναι ταυτόχρονα υπεύθυνοι για το σύνολο της παραγωγής και την επικοινωνία τόσο της ίδιας της ομάδας όσο και της εκάστοτε παραγωγής. Τα social media συστήνοντας ένα νέο επικοινωνιακό περιβάλλον, έχουν αλλάξει τα δεδομένα στο χώρο του μάρκετινγκ και της επικοινωνίας, παρέχοντας νέα εργαλεία και δυνατότητες στους οργανισμούς. Μέσω των social media οι θεατρικές ομάδες έχουν την ευκαιρία να επανατοποθετηθούν στην θεατρική αγορά, διεκδικώντας το δικό τους χώρο σε αυτή αλλά και στη συνείδηση του κοινού. Όπως συμβαίνει με οπουδήποτε μέσο, μαζί με τις ευκαιρίες έρχονται και οι προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν από τις θεατρικές ομάδες. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει τη χρήση των social media από την οπτική των επαγγελματικών θεατρικών ομάδων αλλά και να αποτυπώσει τη στάση τους απέναντι στο μέσο.
Διαχείριση εθνικών brands: οι περιπτώσεις της Ελλάδας και της Νότιας Κορέας
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Καλλιτέρη, Αρχοντία Γ.; Τσακαρέστου, Παναγιώτα; Γιαλλουρίδης, Χριστόδουλος Κ., 1949-; Κλήμης, Γεώργιος- Μιχαήλ; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Οι δραματικές κοινωνικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών έχουν οδηγήσει στη σταδιακή μεταστροφή της παγκόσμιας πολιτικής. Τα εθνικά κράτη ανταγωνίζονται για να επιβιώσουν στο συνεχώς μεταβαλλόμενο παγκόσμιο περιβάλλον. Αυτή η μελέτη επικεντρώνεται στη διαχείριση των εθνικών brands βασιζόμενη στη θεωρία του Simon Anholt περί 'εθνικής ανταγωνιστικής ταυτότητας'. Η Δημοκρατία της Κορέας και η Ελληνική Δημοκρατία έχουν επιλεχθεί για να παρουσιαστεί πώς οι αρχές της εθνικής ανταγωνιστικής ταυτότητας εφαρμόζονται υπό πραγματικές συνθήκες.
Η συμμετοχή των πολιτών στο city branding της Αθήνας
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Ζάχου, Μαρία Ν.; Τσακαρέστου, Παναγιώτα; Ψύλλα, Μαριάννα; Ιορδάνογλου, Δήμητρα; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Η ανάγκη διατύπωσης καινοτόμων και δημιουργικών προτάσεων σχετικά με την αναγέννηση, την ανάπτυξη και την προώθηση των πόλεων καθίσταται μεγάλη, καθώς ο σύγχρονος κόσμος αναδύεται στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης ολοένα και πιο ανταγωνιστικός, με τις πόλεις να βρίσκονται στο επίκεντρο αυτού του ανταγωνισμού με στόχο την εξασφάλιση κεφαλαίων, κατοίκων, επισκεπτών, φοιτητών, διεθνών εκδηλώσεων κ.ο.κ. Κυρίαρχο ρόλο στην προσπάθεια αυτή παίζει η διαδικασία του City Branding, ενός εργαλείου που έχει περάσει από τον κόσμο των εταιριών (Branding) στον χώρο των πόλεων (City Branding) και το οποίο φιλοδοξεί να δώσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην εκάστοτε πόλη μέσω της αποτελεσματικής εφαρμογής του. Ένα ζήτημα που προκύπτει, και το οποίο σχετίζεται τόσο με τη φύση του παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος εντός του οποίου ζούμε και τις νέες μορφές ισχύος (ισχύς δικτύου/network power) που επικρατούν σε αυτό όσο και με τους προβληματισμούς αναφορικά με τη σύγχρονη μορφή δημοκρατίας, είναι ο ρόλος των πολιτών στις σύγχρονες πόλεις και η συμμετοχή τους στις κάθε είδους αστικές διεργασίες μεταξύ των οποίων και η διαδικασία του City Branding. Για να αντιληφθεί κανείς τη σημασία του ζητήματος αυτού θα πρέπει πρώτα να θέσει ένα πλαίσιο, το οποίο θα βοηθήσει στην κατανόηση του σύγχρονου κόσμου. Η παγκοσμιοποίηση, οι νέες μορφές ισχύος, το σύγχρονο αστικό τοπίο και οι έννοιες που συνδέονται με αυτό (ο ανταγωνισμός των πόλεων, οι παγκόσμιες πόλεις, οι έξυπνες πόλεις, οι βιώσιμες πόλεις, οι ανοιχτές πόλεις, η καινοτομία, οι πόλεις που βασίζονται στη γνώση, οι δημιουργικές πόλεις), η σύγχρονη δημοκρατία και το δίλημμα μεταξύ φιλελεύθερης και συμμετοχικής δημοκρατίας, η έννοια της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και η αναδυόμενη πρακτική του Place Branding αποτελούν κομμάτια αυτού του πλαισίου. Η εργασία μας θέτει το πλαίσιο αυτό, ώστε να γίνει κατανοητή η μορφή του σύγχρονου κόσμου, που λόγω της πολυπλοκότητάς του και των ταχύτατων αλλαγών που τον χαρακτηρίζουν έχει καταστεί δυσνόητος, στη συνέχεια παρουσιάζει το φαινόμενο του City Branding των πόλεων με εστίαση στο ζήτημα της συμμετοχής των πολιτών στην όλη διαδικασία, επιχειρεί μια ενδεικτική παρουσίαση της συμμετοχής των πολιτών στο City Branding της Αθήνας με παράλληλη ενδεικτική παρουσίαση ανάλογων παραδειγμάτων από άλλες πόλεις (Berlin, Seoul, Brighton, Bogota, Hamburg) και καταλήγει στη διατύπωση συμπερασμάτων σχετικά με τη συμμετοχή των πολιτών στο City Branding της Αθήνας και στη διατύπωση καινοτόμων και δημιουργικών προτάσεων για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας αυτής της συμμετοχής. Στο πλαίσιο των προτάσεών μας εισάγουμε τους όρους “knowledge – based involvement” και “authentic participation” , που αφορούν στη συμμετοχή των πολιτών σε ομάδες δράσης, στις οποίες δεν θα συμμετέχουν τυχαία, αλλά θα εντάσσονται με βάση τις γνώσεις και την επαγγελματική εμπειρία που διαθέτουν (“knowledge – based involvement”) και όπου δεν θα «παίζουν έναν ρόλο», αλλά θα δρουν μέσα από τον επαγγελματικό και κοινωνικό ρόλο που ήδη κατέχουν στο αστικό περιβάλλον (“authentic participation”).
Το site-specific θέατρο και η επανα-οικειοποίηση του δημόσιου αστικού χώρου: η περίπτωση της παράστασης “Yapi, a very nice place”
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Σάββα, Θεοδώρα Β.; Σκαρπέλος, Ιωάννης Π.; Κόκκορη, Παναγιώτα; Τσοκανή, Χαρίκλεια; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Εικόνες φυλακής στον Τύπο: οι φυλακές υψίστης ασφαλείας
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Μπαλατσούκα, Σωτηρία-Δανάη Θ.; Σκαρπέλος, Ιωάννης Π.; Παραδείση, Μαρία; Βώβου, Ιωάννα; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Από το 1990 και ύστερα παρατηρείται μια μετατόπιση του εγκληματολογικού ενδιαφέροντος από την πρόληψη του εγκλήματος στην ασφάλεια της κοινότητας. Στο πλαίσιο της διαχείρισης του κινδύνου, η φυλακή ακολουθεί τη λογική της εξουδετέρωσης και όχι της αναμόρφωσης του εγκληματία. Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας αποτελούν ένα σαφές πεδίο εφαρμογής της παραπάνω λογικής. Στην παρούσα εργασία μελετάμε τη θέση που διατυπώνεται στον ελληνικό τύπο αναφορικά με τη στοχοθεσία της ποινής, τη σχέση της φυλακής με την κοινότητα, την ανθρώπινη υπόσταση και τα δικαιώματα του κρατούμενου. Υποθέτουμε ότι προάγεται ο στόχος της «αποτροπής» και «αχρήστευσης» του κρατούμενου και όχι της «αναμόρφωσής» του. Για να αποκωδικοποιήσουμε τα αφηγήματα του τύπου, αξιοποιήσαμε μεθοδολογικά την κοινωνική σημειωτική, και αναλύσαμε εικονογραφικά τα δημοσιεύματα τριών εφημερίδων (Έθνος, Καθημερινή, Αυγή) που αναφέρονται στον βραχύβιο –για την Ελλάδα- θεσμό των φυλακών υψίστης ασφαλείας.
Οπτικοακουστική παιδεία και ρατσισμός: η αναπαράσταση του ρατσισμού στις βραβευμένες μαθητικές ταινίες Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του διαγωνισμού " Ένας Πλανήτης… μια Ευκαιρία" 2012-2014.
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Βαλσαμίδης, Παύλος Α.; Σκαρπέλος, Ιωάννης Π.; Παραδείση, Μαρία; Τσακαρέστου, Μπέτυ; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Τα παιδιά γίνονται αποδέκτες εκφάνσεων του ρατσισμού ακόμα και μέσα στο σχολείο. Η έρευνα στοχεύει να ιχνηλατήσει τον τρόπο με τον οποίο αναπαριστούν οι μαθητές του Δημοτικού τη φρίκη του ρατσισμού στα δικά τους οπτικοακουστικά «κείμενα». Η οπτικοακουστική παιδεία αποτελεί μια οργανωμένη και συστηματική εκπαιδευτική προσπάθεια. Επιδιώκει να καλλιεργήσει στους μαθητές δεξιότητες ανάλυσης, κατανόησης και εμπλοκής στη δημιουργική παραγωγή οπτικοακουστικών «κειμένων». Ο διαγωνισμός «Ένας Πλανήτης…Μια Ευκαιρία» δίνει τη δυνατότητα σε μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να γίνουν οι ίδιοι δημιουργοί και να παράγουν οπτικοακουστικά έργα, εκφράζοντας τις δικές τους απόψεις πάνω σε σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, μεταξύ των οποίων και ο ρατσισμός. Στην έρευνα επιλέξαμε δέκα τέτοιες βραβευμένες κινηματογραφικές δημιουργίες μαθητών Δημοτικού, με θέμα το ρατσισμό. Με μεθοδολογικό εργαλείο την κοινωνική σημειωτική, προσπαθήσαμε να απαντήσουμε στο ερώτημα: ποια στοιχεία της οπτικής ρητορικής χρησιμοποιούν οι μαθητές, για να αναπαραστήσουν το ρατσιστικό φαινόμενο;
Ηγεσία, τοξική ηγεσία και συναισθηματική νοημοσύνη των Ελλήνων σκηνοθετών
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Σιαφάκα, Μαρία-Ελισσάβετ Χ.; Ιορδάνογλου, Δήμητρα; Παραδείση, Μαρία; Τσακαρέστου, Μπέττυ; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Η παρούσα μελέτη διερευνά τη σχέση της συναισθηματικής νοημοσύνης, των πιθανών τοξικών χαρακτηριστικών της προσωπικότητας (μακιαβελισμός, ναρκισσισμός, ψυχοπάθεια) και του ηγετικού στυλ των Ελλήνων σκηνοθετών κινηματογράφου, θεάτρου και τηλεόρασης. Μέχρι τώρα, η έννοια της συναισθηματικής νοημοσύνης εφαρμόζεται σε έρευνες στο πεδίο της ψυχολογίας και της διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού. Η παρούσα έρευνα αξιοποιεί την εν λόγω έννοια για να μελετήσει το πώς ένας σκηνοθέτης μπορεί να λειτουργήσει ως ηγέτης, λαμβάνοντας υπόψη το ρόλο που παίζουν οι δυσπροσαρμοστικές πτυχές της προσωπικότητας σε αυτή τη διαδικασία. Στην έρευνα συμμετείχαν 49 σκηνοθέτες, οι οποίοι συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σε σχέση με τη συναισθηματική νοημοσύνη τους, τα πιθανά τοξικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους, το ηγετικό τους στυλ και την αποτελεσματικότητά τους. Με σκοπό τη συγκριτική ανάλυση, στην έρευνα συμμετείχαν επίσης 45 συνεργάτες αυτών των σκηνοθετών, οι οποίοι συμπλήρωσαν τα ίδια ερωτηματολόγια με αναφορά στους σκηνοθέτες καθώς και μία κλίμακα ικανοποίησης. Βάσει των υποθέσεων, αναμενόταν η συναισθηματική νοημοσύνη να έχει θετική επίδραση στην αποτελεσματικότητα και το ηγετικό στυλ των σκηνοθετών καθώς και στην ικανοποίηση των συνεργατών τους. Αναμενόταν επίσης, τα τοξικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας να επιδρούν αρνητικά στη συναισθηματική νοημοσύνη, το ηγετικό στυλ και την αποτελεσματικότητα των σκηνοθετών. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν τη θετική επίδραση της συναισθηματικής νοημοσύνης στην αποτελεσματικότητα των σκηνοθετών και στην ικανοποίηση των συνεργατών τους. Η επίδραση της συναισθηματικής νοημοσύνης στο ηγετικό στυλ βρέθηκε ότι ποικίλει αναλόγως του στυλ ηγεσίας. Σε αντίθεση με τις υποθέσεις και με την επίδραση του μακιαβελισμού και της ψυχοπάθειας, η επίδραση του ναρκισσισμού στο στυλ ηγεσίας και στην συναισθηματική νοημοσύνη των σκηνοθετών ήταν θετική.
Επαγγελματικό gaming και η έμφυλη ταυτότητα του επαγγελματία παίκτη
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Δαργωνάκη, Σταυρούλα Ι.; Μιχαηλίδου, Μάρθα; Σκαρπέλος,Ιωάννης Π.; Ψύλλα, Μαριάννα; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Αντικείμενο της παρούσας εργασίας αποτελεί η διερεύνηση της διαδικασίας σύμφωνα με την οποία η ηγεμονική αρρενωπότητα που συνεχίζει να συνδέεται με την κουλτούρα των βιντεοπαιχνιδιών συγκροτείται, αναπαράγεται και -σε ορισμένες περιπτώσεις- ανατρέπεται κατά τη διάρκεια της συνδιαλλαγής με τις κυρίαρχες έμφυλες νόρμες ατόμων που ασχολούνται επαγγελματικά με το streaming βιντεοπαιχνιδιών. Η παρατήρηση των συμμετεχόντων με αναλυτικό εργαλείο τη μπατλερική θεωρία της επιτελεστικότητας φανερώνει την ανάληψη ρόλων που ανταποκρίνονται στα παραδοσιακά πρότυπα και συμβάλλουν σε φαντασιακές ταυτοποιήσεις της ιδιότητας του επαγγελματία παίκτη με το αντρικό φύλο. Ωστόσο, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου χώρου επιτρέπουν την πιθανότητα αναταραχής των περιοριστικών έμφυλων κατηγοριών. Δεδομένου ότι στο streaming η κατασκευασμένη προσωπικότητα του παρουσιαστή αποτελεί το κεντρικό σημείο του παραγόμενου θεάματος, διαμορφώνεται ένα περιβάλλον εντός του οποίου ο επιτελεστικός χαρακτήρας του φύλου αναδεικνύεται. Η εμφατική προβολή κανονιστικών χαρακτηριστικών μετατρέπεται τελικά σε παρωδική παρουσίαση της ταυτότητας του επαγγελματία παίκτη και, συνακόλουθα, της ηγεμονικής αρρενωπότητας που αυτή καλείται να ενσαρκώσει.
Η εικόνα της γυναίκας τη δεκαετία του '60 μέσα από έντυπες διαφημίσεις των περιοδικών ποικίλης ύλης, ΕΙΚΟΝΕΣ και ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ.
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Κάββαλου, Στεργιωτή Δ.; Σκαρπέλος, Ιωάννης Π.; Τσακαρέστου, Μπέττυ; Βώβου, Ιωάννα; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Ορμώμενη από τον ενθουσιασμό μου για τη μυθική δεκαετία του ’60 και την επανάσταση που έφερε σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, μελετώντας δυο από τα σημαντικότερα περιοδικά ποικίλης ύλης της εποχής, τις Εικόνες και τον Ταχυδρόμο, θα επιχειρήσω με τη μέθοδο της ανάλυσης περιεχομένου, να εξάγω κάποια συμπεράσματα αναφορικά με τη γυναίκα στη διαφήμιση του 1960-69. Το πώς παρουσιάζεται, τι ρόλους φαίνεται να ενσαρκώνει, ποια είναι η θέση της με το άλλο φύλο, ποια στερεότυπα μοιάζει να την ακολουθούν.
Νέοι Έλληνες σχεδιαστές μόδας: επαγγελματικές πρακτικές και κοινωνικό προφίλ
(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2015) Τσιτσιλιάνη, Βιολέττα, Γ.; Μιχαηλίδου, Μάρθα; Αυδίκος, Βασίλης; Παραδείση, Μαρία; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού
Αντικείμενο της παρούσας εργασίας αποτελεί η διερεύνηση με σκοπό την ανάδειξη των επαγγελματικών πρακτικών των νέων Ελλήνων σχεδιαστών μόδας. Τα τελευταία χρόνια τα δημιουργικά επαγγέλματα αποτελούν πυρήνα συζήτησης. Εμπειρικές έρευνες του εξωτερικού ρίχνουν φως και αναλύουν τις συνθήκες εργασίας, τις επαγγελματικές επιλογές των εργαζομένων στις δημιουργικές βιομηχανίες και τον αντίκτυπο που έχουν σε κοινωνικό επίπεδο. H παρούσα έρευνα έχοντας ως αναλυτικό εργαλείο αντίστοιχες έρευνες των McRobbie, Volonte, Skov, Crane κ.α. φανερώνει στρατηγικές και τακτικές που υιοθετούν οι νέοι Έλληνες σχεδιαστές μόδας, με δική τους επιχείρηση, όσον αφορά τις επιλογές τους και το πώς αυτές επηρεάζουν τη δημιουργική διαδικασία, και ειδικότερα τι γίνεται όταν η δημιουργία τους αποτελεί και πηγή εισοδήματος, πέραν από προσωπική έκφραση. Οι εις βάθος συνεντεύξεις αναδύουν θέματα όπως το πάθος για την εργασία τους σε αντιδιαστολή με την επισφάλεια, την αυτοπραγμάτωση μέσω αυτής, την κοινωνικότητα μέσω δικτύων, τις δύσκολες συνθήκες εργασίας, τους τρόπους οικονομικής επιβίωσης, και τη σχέση σχεδιαστών με την επιχειρηματικότητα και τη βιομηχανία.

Περιηγούμαι

Πρόσφατες Υποβολές