Συνέδρια
Μόνιμο URI για αυτήν την κοινότηταhttps://beta-pandemos.panteion.gr/handle/123456789/101
Νέα
Αυτή είναι η κοινότητα από το παλιό σύστημα με ID:cid:21
Περιηγούμαι
Πλοήγηση Συνέδρια ανά Τίτλο
Τώρα δείχνει 1 - 20 από 392
- Αποτελέσματα ανά σελίδα
- Επιλογές ταξινόμησης
Τεκμήριο A continuous urban history: european colonial urban images and the development of African cities(2008-01-18) Som, Simon Elate; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςΤεκμήριο A splintered icon: the tensions of politics, ideology and representation in early republican Ankara(2008-01-18) Kezer, Zeynep; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςΤεκμήριο A walk in the park as a democratic right(2007-12-19) Rooijen, Maurits van; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςThis paper will focus on one element of the history of public green open spaces in an urban environment (‘public parks’): the gradual process of democratisation. It will show a long process of change, i.e. over a period of approximately five centuries, illustrated with examples of a number of trend-setting European cities and projects. The intention is not to give a comprehensive or factual-historical account, but rather to present a framework. This will show how over time public parks in cities have become increasingly ‘democratic’ in purpose, design and usage, in line with the broader developments in society and in turn enhancing those political developments. The final paragraph will reflect on consequences for the public parks of today.Τεκμήριο Address of the Rector of Panteion University, Professor Ioannis Vavouras(Πάντειος Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, 2004) Πάντειος Ανώτατη Σχολή Πολιτικών ΕπιστημώνΤεκμήριο Alexandropolis: an attempt of the second capital of the Russian Empire in 18th century?(2008-02-20) Mikhalchenko, Sergey; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςΤεκμήριο Analysis of the effects of trade liberalization on poverty in developing countries(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2000) Παλάσκας, Θεοδόσιος Β.; Crowe, T.J.Τεκμήριο Architectrural and urban development of Constantinople and the contribution of Greek-Orthodox community to the formation of city (1878-1908): the example of Kalfa Pericles D. Fotiadis(2008-02-22) Tsilenis, Savvas E.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςDuring the second half of the 19th century Istanbul was characterized as the prominent multicultural and multireligious city, and this character of the city was strongly reflected on its physical structure. The Greek-Orthodox community was playing an important role in the trade and finance services, and the high education level of the community members determined their orientation as individual professionals, such as architects. The activity of them concerned not only the limited boundaries of the community but also the whole population of the city. The paper attempts conclusions to enlighten the contribution of the community to the formation of urban space, and draw future conclusions for the architectural “identities” that could characterize the cosmopolitan phenomenon. Further, this paper wishes to mention the written sources of this era in order to investigate the role of the press in shaping and promoting urban and architectural patterns.Τεκμήριο Aristotele’s and Islamic Philosophers’ Teachings in the early Philosophical Writingsof Thomas Aquinas(Πάντειος Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, 2004) Chronis, NikolaosΤεκμήριο Aristotle from the Viewpoint of Muslim Philosophers(Πάντειος Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, 2004) Moghaddam, Mahdi HadaviΤεκμήριο Aristotle's Prime Matter through the Looking Glass of Quantum Mechanics and Physics of Elementary Particles(Πάντειος Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, 2004) Sfendoni-Mentzou, DemetraΤεκμήριο Aspects of the urban development of Tirana: 1820-1939(2008-01-28) Kera, Gentiana; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςThe feudal anarchy particularly created during the XVIIIth century and through the 30s of the XIXth century, had considerably weakened the administrative and political power of Sultan in Albania. Instead of existing sandjaks, the inherited possessions of local feudals, pashalics were created. Until the 30s of the XIXth century, the administrative domination of the country was transferred onto the hands of large Albanian feudal families. This also happened in Tirana. For a long period of time, Tirana was an arena of fighting between two large feudal families, the Bargjin, the early possessors of this region, and Toptani, the possessors of Kruja. Finally Tirana fell into the hands of the Toptani family, who ruled the city until the beginning of the XXth century. XIXth century Tirana made a very friendly, prosperous and clean impression on the Western travellers. According to Hahn in 1854 Tirana numbered 2000 houses, all but 100 of which were inhabited by Muslims. When Albania won independence in 1912, almost nothing changed in the administrative structure of the country. During the World War I, Tirana was occupied by Austrian troops and governed by the Military Administration with headquarter in Shkodra. According to the Population Census of 1918 Tirana had approximately 10.000 inhabitants.The proclamation of Tirana as the capital of Albania in 1920, was a memorable political, historical and administrative event and played a decisive role in the further development of the city. Tirana, which until then had preserved its typical oriental street pal, covering an area of 1 by 1.5 km began to change rapidly. The demands for the construction of social amenities and administration buildings increased. In 1922, cemeteries that had been up to this year near the mosques were transferred outside the city. In their place were created several public gardens. The 1920s and 1930s are the years when many efforts were made to westernize the city, to improve the transportation system and urban infrastructure. The aim of this paper is to analyze the ways in which the city of Tirana was ruled during the XIXth and the first half of the XXth century. The paper will be focused on the transition to modern administrative structures that happened in 1920s. A great importance is given to the analyses of the developments in Tirana after the proclamation as the capital city of Albania. The modernization of the urban government and urban space, which happened as a result of different city planning presented by Austrian and Italian architects in 1923, 1926, 1928 and 1931, will also be presented.Τεκμήριο Athènes au XIXe siècle : de la bourgade à la capitale(2008-01-15) Dimitropoulou, Myrto; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςPendant la deuxième moitié du XIXe siècle et même jusqu’au début du XXe siècle, Athènes reste la seule grande ville de l’état grec avec plus de 100 000 habitants et son centre urbain par excellence.La ville d’Athènes est une nouvelle ville du XIXe siècle et elle est fondée pour une deuxième fois en 1834 lorsqu’elle devient capitale du royaume. En moins d’un siècle, Athènes réussit à se transformer à une grande ville de 175 000 habitants en 1907 en réunissant alors 40% de la population urbaine totale tandis qu’à son point de départ, elle n’était qu’une petite bourgade de 7 000 habitants.Le but de ma recherche est l’étude de l’évolution de la population et de la démographie athénienne, l’immigration vers la capitale grecque et ses caractéristiques (origine géographique, âge d’arrivée à la capitale, professions exercées) ainsi que l’étude de la composition, de l’évolution, de la hiérarchie et de la classification des groupes socioprofessionnels de la société athénienne. Pour cela, on a utilisé trois sources principales : l’état civil (actes de décès et de mariage de la période 1859 – 1910), les actes notariés (baux de location, ventes, contrats de mariage et testaments couvrant la période 1886 - 1910) et les résultats des recensements effectués de 1861 jusqu’en 1907. A ce jour, seule la troisième source a été exploitée pour la ville d’Athènes. Le choix de la période 1860 – 1910 repose sur la disponibilité des sources : le point de départ est la décennie 1860 et le point d’arrivée correspond au début des guerres balkaniques en 1912. Par ailleurs, cette période de 50 ans est celle des forts rythmes de croissance de la population de la capitale, qui pendant un demi-siècle gagne en moyenne plus de 2 500 habitants par an.L’histoire de la population et l’histoire sociale sont des disciplines très récentes en Grèce et les études ne sont pas encore nombreuses. Ces dernières se limitent surtout à la description de certaines villes qui constituaient des centres importants du commerce au XIXe siècle en Grèce (Corfou, Syra, Patras et le Pirée) et en ce qui concerne Athènes, malgré le fait qu’elle est la capitale du pays et qu’on pouvait s’attendre à avoir plusieurs monographies, elle n’a pas encore fait l’objet d’études d’histoire sociale.Certes, l’histoire d’une ville ne peut pas être faite par une personne ou même par une seule équipe de recherche. L’apport des autres disciplines est indispensable, à l’image des travaux des urbanistes, des géographes, des architectes… Le dépouillement et la synthèse de toutes ces sources, m’aideront à faire de premières tentatives pour essayer d’éclairer quelques domaines de la vie sociale de la capitale, d’esquisser la structure sociale d’Athènes et peut–être de mieux comprendre les mécanismes à travers lesquels cette capitale méditerranéenne s’est développée.La documentation sur Athènes est abondante et exceptionnelle pour le XIXe siècle, mais elle reste largement inexploitée. Dans le cadre de mon D.E.A. j’ai fait une présentation de l’historiographie grecque de l’histoire sociale des villes et des sources que je vais utiliser pour la suite de ma recherche, essentiellement l’état civil athénien (les actes de décès et de mariages) et les actes notariés d’un seul notaire dont les archives couvrent la période 1886 – 1919. Une ville à croissance rapide entre la seconde moitié du XIXe et le début du XXe siècle est tributaire de l’immigration. Autrement dit, c’est le processus d’enracinement qui est fondamental pour expliquer l’évolution. Quel est le rôle des mariages et l’influence des métiers et des activités ainsi que les éventuels héritages professionnels dans ce processus ? Telles sont les questions essentielles qui me sont posées afin d’essayer d’y répondre à ma thèse.Τεκμήριο Auto-ethnography: research into one's own culture: some methodological insights(2008-02-08) Gulin Zrnic, Valentina; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςMethodological issues I would like to discuss are drawn from my own research while preparing my PhD thesis in urban anthropology. My research is being carried out in Zagreb, Croatia. It is focused on New Zagreb, the part of the city built intensively between the 1960s and the 1980s, as part of the socialist urbanization. I am using various data (master plan, demographic data, newspapers etc), but my main research tool is interviewing.The main theme of my open interviews is everyday life. I have collected a significant corpus of urban experiences/oral testimonies of living in New Zagreb. Following that material I address a number of issues with regard to living in socialist/post-socialist city: the relationship between the architectural percepts, ideological discourse and everyday life; stereotyping of the urban setting; community building; identity of city inhabitants and community attachment; conceptions of home; reflections of the contemporary political, economic, social and cultural transition at the level of everyday life in New Zagreb neighborhoods.Two methodological issues follow from my own research experience that I would like to discuss. First, there is an issue of constructing the field of study. Although anthropology has shifted its optics from "there" (far away indigenous cultures) to "here", the research still demands the basic "otherness" (in terms of ethnicity, class, race, gender etc.) , to fulfil its perspective. My reasearch is not based on the presumption of "the other", but it is aimed at understanding of "the own". This shift in perspective underlies the basic position of the researcher, as deeply immersed within her/his filedwork. The position of "I know everything, I know what is going on" has to be broken down in pieces since it is only an illusion that would finally lead to no need of research because everything is already known. I argue that significant efforts have to be made to "wonder" critically about one's own culture or urban life. The "openess" towards the research into space someone is living in has to be far greater than in other fieldwork situations. The border between the fieldwork and the researcher's life and experience is blurred. This perspective does not call for researcher's "entering into" the fieldwork (as defined in classical anthropological research methods), but for his/her "stepping out" from it, not to "come closer" but to become "distanced from" in order to understand culture better. In other words, the cultural familiarity of "living in known and own" has to be recognized in its critical potential for understanding contemporary culture.Second, there is an issue of interpretation of collected interviews. Specifically I would like to call attention to the fact that in studying researcher's own culture he/she himself/herself could become his/her own informant. That means that the researcher is not only relevant in aspect of making fieldwork notes, but in the sense that he/she is the participant of his/her own research project. What is the value of the researcher's own experience/testimony in relation to other oral testimonies? To what extent could someone use it, or should it be dissmissed?I hope that this two methodological insights would provoke wider discussion. Although they are not new issues, I argue that they are not specified enough both in methodological as well as in ethical aspect. Any kind of research into one's own contemporary culture places the researcher into peculiar double position of (experientially) insider and (scientifically adequate) outsider. The auto-ethnography could be the new genre of anthropological writing. All of mentioned methodological themes are challenged from and illustrated by the process of my own research.Τεκμήριο Begging and peddling in Vienna and its surrounding areas (1918-1938)(2008-02-12) Wadauer, Sigrid; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςΤεκμήριο Beyond the eruv: is there a Jewish Urban Historiography?(2008-02-15) Schlör, Joachim; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςThe term „urban historiography“ encompasses the notion of Writing the City in its totality – from a (presumed) beginning to the present, and in all its aspects. Minorities, however, cannot meet this claim for totality. Given the transnational character of the Jewish minority, there is also no possibility to write the urban history of any city in a clearly defined national context, as other groups can do. However, the question if and how an urban historiography can help to shape a specific urban identity and legitimacy and mirror the mentality of a group, is most relevant for Jewish culture and history. Being excluded from legitimacy in Europe (until 1789 in France, 1871 in Prussia/Germany), Jews didn’t have access to the means needed to create a legal participation, nor did they have an integral power at their disposal.Could Jews write urban historiography? Early travel reports from the Middle Ages and the Early Modern period, but also reconstructive descriptions of urban lifeworlds in Jewish historiography (Graetz, Dubnow) indeed concentrate on the aspects closely related to the minority itself. On the other hands, Jews had to be interested in and aware of everything that happened outside. In this dilemma, I suggest to take a closer look at a specific Jewish institution which might give us an insight into a specific understanding of spaces and places: the Sabbath „border“, eruv. The Talmud Tractate eruvim treats questions of blending (of objects, spaces, rituals). Jewish law allows for a practical solution of the commandment not to carry things on Sabbath: An artificial border can be erected – and thus a space can be created – inside of which the law is cancelled.Two different coordinate systems confront each other, defined by the general law on the one side, and by the minority’s „inner“ law, on the other side; but this confrontation takes place in the same space. Jewish urban historiography has been and is being written in this context, and has always asked about the interface of universal and specific images of cities. In which way do developments in the city influence the existence of its Jewish minority? How can the minority participate in this development? What kond of images are being created of the relationship between the top components?With the arrival of modernisation – an earlier event in European port cities (Bordeaux, Trieste, Livorno, Salonica, Odessa) and their Sephardi communities, a later event induced by the Haskala in Central and Eastern Europe – a process of integration begins. This process is brutally interupted in the 20th century, but it can be described as an urban phenonemon. In this context, the „specific urban fate“ – „städtisches Sonderschicksal“ – of the Jews finds its own historiography.Τεκμήριο Bombs on Polish ground: the fate of Warsaw and its inhabitants during World War II(2008-01-24) Boehler, Jochen; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςIn 1939 Wielun was a Polish town of some 12,000 people near the German border. On the very first day of the Second World War Wielun was severely attacked by German “Sturzkampfbomber”. 1,200 of the city’s inhabitants were killed, 70 per cent of all buildings were destroyed. Attacks on Warsaw began on 9th September 1939, they lasted for two weeks, killed 20,000 people and left great parts of the city in ruins. In the autum of 1944 - after the crushing of the Warsaw up-raising - the German occupying forces completed their work of destruction: whole blocks of buildings were systematically blown up. The paper will discuss how inhabitants of both towns experienced the destruction of ‘their’ city. It will also deal with strategies of survival among the ruins, the consequences of the great shifts in the population of both cites during the war and the symbolic meaning of post-war reconstruction and remembrance.Τεκμήριο Bridging the voluntarist gap: hospitals and the local state in Middlesbrough, 1890-1950(2008-01-25) Doyle, Barry M.; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςIn the late nineteenth century towns across England acquired voluntary hospitals to treat accidents, emergencies and the acute sick. Funded by donations, subscriptions or contributions from workers, such institutions were highly selective in the patients they chose to treat, excluding the infectious, the chronically sick, the destitute, maternity cases, TB and VD and the mentally ill. As a result, it fell increasingly to the local state to provide cover for such cases as Parliament allowed and obliged poor law and local councils to build infirmaries, hospitals and asylums. The need for such institutions was particularly great in towns which had expanded rapidly during the nineteenth century, especially in heavy industrial areas with extensive health and environmental problems and a relatively small middle class. This paper will examine the development of the municipal hospital system in Middlesbrough, a new industrial town in the north east of England heavily dependent on iron and steel making. By the end of the nineteenth century the town had a population of around 90,000 and was served by two voluntary hospitals paid for largely by worker contributions, a poor law infirmary, two municipal fever hospitals and a mental hospital. Over the next forty years these municipal services were expanded by the Medical Officer of Health Charles Dingle and his successor so that by the time of the NHS there were five municipal hospitals with over 1000 beds. The paper will assess the extent to which these hospitals helped to meet the gap in provision left by the voluntary hospitals, the degree to which they were able to finance adequate services, especially in a period of severe economic crisis in the town, and the scale of cooperation with the voluntary sector to provide a full acute and chronic hospital service. It will show that Middlesbrough was able to deliver a very extensive hospital service, despite the economic climate and that this service was not generated to any great extent by the political power of the Labour party, though it may have owed something to the long standing incorporation of the labour movement in the radical politics of the town.Τεκμήριο Bringing great shame upon this city: sodomy, the courts and the civic idiom in south west England, 1720-1820(2008-01-07) Poole, Steve; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςThis paper, examines the relationship between national statute laws governing 'unnatural' expressions of male sexuality and the politics of their implementation at local level. The frequency with which sodomy was prosecuted in eighteenth century Bristol was proportionately far greater than at Bath, Gloucester, Exeter, Portsmouth, Salisbury, Southampton or Winchester. Although the provincial press commonly regarded sodomy as a threat to civic cohesion and ascribed its prevalence to the influence of 'outsiders', the preoccupation of the Bristolian public sphere with sodomite 'conspiracies' became acute in the 1730s and had a lasting influence on popular attitudes towards sexuality in the city. This paper considers social, cultural and economic factors underlying that preoccupation, and discusses its expression within a locally nuanced 'civic idiom', in which the 'unmasking' and presentation of deviance and masquerade play a central role. All previous research into the legal enforcement of what Randolph Trumbach has termed the 'new heterosexuality' of the 18th century has been drawn from London sources. In shifting the focus to the English provinces, this paper argues that the nature and extent of masculinity's remodelling was as dependent upon regionally variable as universal or national terms of reference.Τεκμήριο British cities ‘in the front line’: representations and realities, 1939-1945(2008-01-25) Jones, Helen; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής ΑνάπτυξηςThis paper explores the way in which politicians and the media used the language of 'the front line' to stimulate a commitment to the war and behaviour that would assist the war effort among civilians in urban, dock and industrial areas. The concept of the civilian 'in the front line' was a political construction. The use of this metaphor reinforced the message that the role of civilians was essential to avoiding defeat. It was easily understood, for the centrality of the Forces to the outcome of war was self-evident. It tried to engender certain types of behaviour in urban areas that was widely associated with the Armed Forces, such as duty, sacrifice, bravery, following orders, teamwork, and loyalty to King and country. It was inclusive and challenged the notion of a gulf between the civilians at home and the military, which had been such a widespread assumption in the public memory of the First World War. When politicians and newspaper journalists used the metaphor of civilians as front-line troops it incorporated notions of discipline, hierarchy and unquestioning obedience to authority, and as such it was not a radical message. Yet, when people behaved as politicians encouraged them to behave, and when they withstood the onslaught of bombs, it enhanced people's sense of self-importance, which suggests that behaviour and actions encouraged by the government may have had some unintended consequences. The paper considers the possible ways in which the metaphor was apt for civilians in urban areas.Τεκμήριο Cadastre maps and views of the city of Vienna (late 18th - early 19th centuries)(2008-01-24) Opll, Ferdinand; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης