Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας
Μόνιμο URI για αυτήν την κοινότηταhttps://beta-pandemos.panteion.gr/handle/123456789/26
Νέα
Αυτή είναι η κοινότητα από το παλιό σύστημα με ID:cid:7
Περιηγούμαι
Πλοήγηση Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας ανά Συγγραφέα "Βούρτσης, Νεοκλής Α."
Τώρα δείχνει 1 - 1 από 1
- Αποτελέσματα ανά σελίδα
- Επιλογές ταξινόμησης
Τεκμήριο Στους τόπους της απώλειας: μια ιχνηλασία των οριακών τοπίων του ανάπηρου είναι στα Κέντρα Αποκατάστασης(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2014) Βούρτσης, Νεοκλής Α.; Μακρής, Γεράσιμος; Αγγελίδου, Αλίκη; Γέρος, Παναγιώτης; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΑνθρωπολογίαςΗ πεντάμηνη παραμονή μου σε Κέντρο Αποκατάστασης Αναπήρων, εξαιτίας της παραπληγίας μου, δημιούργησε ένα εθνογραφικό πεδίο, από όπου συνέλεξα στοιχεία από την συμμετοχική μου παρατήρηση και από τους λόγους του προσωπικού, των αναπήρων και των συγγενών τους. Κατέληξα, ότι αυτό που με ενδιέφερε ήταν να ερευνήσω, το τι γίνεται με τις ταυτίσεις των υποκειμένων «Πριν» (ταυτότητα) και «Μετά» (ετερότητα) το συμβάν της αναπηρίας. Διατηρούνται; Μεταμορφώνονται; Αμφισβητούνται; Ακυρώνονται; Τα Κέντρα Αποκατάστασης, ως κοινωνικός μικρόκοσμος, γίνονται τα συνοριακά φυλάκια του κοινωνικού σώματος. Εδώ διεξάγονται μάχες και τίθενται τα τείχη ανάμεσα σε εμάς και τους «άλλους». Οι τελετουργικές δράσεις, οι αναπαραστάσεις και φαντασιώσεις για το ανάπηρο σώμα, ως μιασματική απειλή, ως τερατωδία που προκαλεί τρόμο, λαμβάνουν θέση όπλων και στρατηγικών. Μάχονται για να εξουσιάσουν και να περιορίσουν την τρομοκρατική ετερότητα της αναπηρίας στο περιθώριο και ταυτόχρονα να μην επιτρέψουν την επαν-είσοδό της στο κοινωνικό ανήκειν. Τα ταυτοτικά σύνορα δεν είναι παρά τόποι απώλειας. Είναι εκεί, σε αυτά τα σύνορα της διάβασης, όπου ο ανάπηρος εκδύεται και αποποιείται των όποιων ταυτίσεών του. Έτσι, ως περιθωριακή οντότητα, δεν εντάσσεται ούτε στην προηγούμενη ταυτοτική του θέση, ούτε στην νεότερη. Δεν βρίσκεται απλώς «μεταξύ και ανάμεσα», αλλά επιπλέον δεν του παρέχεται η δυνατότητα επαναφοράς, διαβιεί μόνιμα σε μια κατάσταση συνοριακότητας, σε μια κατάσταση ταυτοτικής απώλειας. Πώς λοιπόν υποχρεώνεσαι να υπάρχεις ως άνθρωπος, ως σώμα, ως φύλο, ή να μην υπάρχεις, στους οριακούς αυτούς τόπους; Πώς βιώνεται η ανθρώπινη υποκειμενικότητα στο σύνορο μεταξύ ζωής και περίπου-ζωής; Πώς διεξάγονται οι μάχες ανάμεσα στην ταυτότητα και την ετερότητα; Και πώς τελικά τελούνται και βιώνονται οι αμφισβητήσεις, οι απώλειες των ταυτίσεων ανθρώπων όπως οι ανάπηροι;