Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής
Μόνιμο URI για αυτήν την κοινότηταhttps://beta-pandemos.panteion.gr/handle/123456789/2
Νέα
Αυτή είναι η κοινότητα από το παλιό σύστημα με ID:cid:10
Περιηγούμαι
Πλοήγηση Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής ανά Συγγραφέα "Αθανασοπούλου, Αγγελική"
Τώρα δείχνει 1 - 12 από 12
- Αποτελέσματα ανά σελίδα
- Επιλογές ταξινόμησης
Τεκμήριο Γυναίκες στην εξουσία και στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων: η περίπτωση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2023) Τσάμη, Παρασκευή Γ.; Στρατηγάκη, Μαρία; Πετράκη, Γεωργία; Αθανασοπούλου, Αγγελική; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΠολιτικήςΣτην Ελλάδα, οι γυναίκες μετά από πολύχρονους αγώνες κατάφεραν να έχουν δικαίωμα ψήφου, μόλις τη δεκαετία του 1930 ενώ η ισότητα των φύλων θεσπίστηκε με το Σύνταγμα του 1975. Συνεπώς, την εποχή των γονέων των περισσοτέρων αναγνωστών, η ανδροκρατούμενη κοινωνία δεν διευκόλυνε ούτε παρείχε κάποιου είδους ισότητα και ειδικότερα σε τομείς κατάληψης ηγετικών διευθυντικών θέσεων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Σε αυτή τη διπλωματική εργασία παρουσιάζονται και αναλύονται οι πολιτικές, οι νομοθεσίες και οι αποτελεσματικές ηγετικές πρακτικές για το ζήτημα της ισότιμης πρόσβασης των γυναικών στις δομές εξουσίας και στη λήψη αποφάσεων και ειδικότερα εξετάζεται η περίπτωση του ελληνικού δημοσίου τομέα. Η διπλωματική αποτελείται από το Θεωρητικό μέρος και το Ερευνητικό μέρος. Το Θεωρητικό μέρος αποτελείται από τρία κεφάλαια: στο πρώτο κεφάλαιο αναλύονται οι θεωρητικές προσεγγίσεις, οι προκλήσεις και οι παράγοντες επιτυχίας των γυναικών σε υψηλές ιεραρχικά θέσεις, δίνεται ιδιαίτερη βάση στα ζητήματα που αφορούν στην ισορροπία επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής και στους παράγοντες επιτυχίας των γυναικών. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι κυριότερες κατευθύνσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων (EIGE) και των στατιστικών στοιχείων που τηρούνται με σκοπό την απεικόνιση της κατάστασης σε δείκτες για τις γυναίκες σε υψηλές θέσεις και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα. Στο τρίτο κεφάλαιο εξετάζεται η πολιτική για την άρση των εμποδίων και των ανασταλτικών παραγόντων για την συμμετοχή των γυναικών σε υψηλές θέσεις στην Ελλάδα, η νομοθεσία, οι θεσμικοί μηχανισμοί για την ισότητα, τα στατιστικά στοιχεία και οι σχετικοί δείκτες. Το Ερευνητικό μέρος αποτελείται από δύο κεφάλαια, το τέταρτο και το πέμπτο. Στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζεται η εμπειρική έρευνα, οι θεματικοί άξονες και ο τρόπος διεξαγωγής των ποιοτικών συνεντεύξεων με γυναίκες σε υψηλά ιεραρχικές θέσεις στον δημόσιο τομέα. Στο πέμπτο κεφάλαιο πραγματοποιείται η ανάλυση των αποτελεσμάτων των συνεντεύξεων, παρουσιάζονται τα εμπόδια που διαφάνηκαν ότι αντιμετωπίζουν οι γυναίκες για να λάβουν υψηλές θέσεις στον δημόσιο τομέα, οι τρόποι αντιμετώπισης αυτών των εμποδίων και η επαγγελματική τους ικανοποίηση. Για την αποτίμηση της ελληνικής περίπτωσης και την περαιτέρω βελτίωση του εθνικού δείκτη (ποσοστού) ισότιμης εκπροσώπησης, διατυπώνονται προτάσεις για τις πολιτικές που πρέπει να υιοθετηθούν.Τεκμήριο Επανα-οικογενειοποίηση και κοινωνική αναπαραγωγή στην Ελλάδα των μνημονίων(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2022) Κορνιλάκης, Ανδρέας Ι.; Δημουλάς, Κωνσταντίνος; Παπαθεοδώρου, Χρίστος; Αθανασοπούλου, Αγγελική; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΠολιτικήςΗ Ελλάδα προσπαθώντας από τη δεκαετία του 1990 να συγκλίνει προς το βορειοευρωπαϊκό «πρότυπο εκσυγχρονισμού», διατηρώντας σταθερά μια σειρά από δομικές παθογένειες στο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό πεδίο, βρέθηκε αντιμέτωπη με την οικονομική κρίση του 2008, που την οδήγησε στην εφαρμογή μνημονίων και συμφωνιών διάσωσης, ως επιβαλλόμενη λύση στην εξυπηρέτηση του χρέους και στη διαχείριση της κρίσης. Η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόστηκαν, οδήγησαν σε ένα φαύλο κύκλο λιτότητας-ύφεσης-αδυναμίας κοινωνικής αναπαραγωγής, οδηγώντας στη φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του ελληνικού πληθυσμού, στη σοβαρή υποβάθμιση της εργασίας ως μέσου κοινωνικής ένταξης και αναπαραγωγής, στη συρρίκνωση και τον αναπροσανατολισμό του κράτους πρόνοιας, καθώς και στην ανάπτυξη νέων άτυπων μορφών προστασίας και ανθεκτικότητας. Υπό το πρίσμα αυτό, η οικογένεια αναγκάστηκε να στηρίξει τα μέλη της που βρέθηκαν σε ανάγκη (άνεργοι, ηλικιωμένοι, ανάπηροι κ.α.), μέσω «επανα-οικογενειοποίησης» της προστασίας τους. Το βάρος της κρίσης μετακυλίστηκε από το κράτος και τις επιχειρήσεις στην οικογένεια, η οποία ωστόσο δεν ήταν πάντα σε θέση να αποτελέσει το ρόλο του «κοινωνικού αμορτισέρ», ώστε να απορροφήσει τους συστημικούς κοινωνικό-οικονομικούς κραδασμούς, βιώνοντας συχνά τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, αναζητώντας πρόνοια από άτυπους φορείς κοινωνικής προστασίας, επιλέγοντας τη μετανάστευση κυρίως νέων και εκπαιδευμένων μελών της ή επαναχαράσοντας νέες οικογενειακές στρατηγικές που δημιουργούσαν ad hoc συνδυασμούς διαφορετικών αναλογίων των παραπάνω εναλλακτικών τρόπων προσαρμογής και επιβίωσης. Έτσι, η σύγχρονη ελληνική οικογένεια, εμφανίζοντας στοιχεία αποθεσμοποίησης και ρευστότητας στη μορφή και τη δομή της, αποτέλεσε ξανά το «λιμάνι σε ένα άκαρδο κόσμο», απέναντι σε μια παγκοσμιοποιημένη και ανεξέλεγκτη κοινωνία της διακινδύνευσης.Τεκμήριο Ζητήματα κοινωνικής πολιτικής στην τοπική αυτοδιοίκηση την περίοδο της κρίσης: παρεμβάσεις σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2020) Μακρής, Χρήστος Α.; Σκαμνάκης, Χριστόφορος; Κωτσονόπουλος, Λουδοβίκος; Αθανασοπούλου, Αγγελική; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΠολιτικήςΤην περίοδο της κρίσης παρατηρείται όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων, των κοινωνικών αναγκών καθώς επίσης και η εμφάνιση ενός πλήθους νέων αναγκών για τις οποίες πρέπει να οργανωθούν παρεμβάσεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι άμεσες και οι έμμεσες συνέπειες τους στο κοινωνικό σύνολο. Στο σύγχρονο περιβάλλον, παρότι η κρίση οξύνει κοινωνικά προβλήματα και δημιουργεί περισσότερες κοινωνικές ανάγκες, η κοινωνική πολιτική παραμένει αναιμική και εξασθενεί συνεχώς. Ο τρόπος παρέμβασης του κράτους στις συνθήκες αυτές εμπλέκει ή θα έπρεπε να εμπλέκει σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό τους επίσημους φορείς που είναι πιο κοντά στους ανθρώπους, δηλαδή τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης οι οποίοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης της κρίσης. Ο σκοπός της διπλωματικής αυτής είναι η μελέτη της κοινωνικής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο την περίοδο της κρίσης ώστε να διερευνηθούν τα αντανακλαστικά ενός επίσημου φορέα άσκησης κοινωνικής πολιτικής στην αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών. Η προκείμενη διπλωματική εστιάζει στην κοινωνική πολιτική σε τοπικό επίπεδο καθώς φαίνεται πως οι συγκεκριμένοι φορείς αποτελούν παράγοντες κλειδιά για τον ρόλο του κράτους στην αντιμετώπιση ή την ανακούφιση των εκτάκτων αναγκών που προκύπτουν την περίοδο της κρίσης. Η μεθοδολογία που σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθεί θα κάνει χρήση εργαλείων ποιοτικής έρευνας και πιο συγκεκριμένα ο σχεδιασμός προβλέπει την μελέτη περίπτωσης. Αναμένεται να λάβει χώρα σε οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης της Αττικής με συνεντεύξεις σε στελέχη υπεύθυνα για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή κοινωνικής πολιτικής. Η λήψη των δεδομένων γίνεται με τη βοήθεια ημιδομημένου οδηγού συνέντευξης, προκειμένου να μελετηθούν διεξοδικά κρίσιμα ζητήματα κοινωνικής πολιτικής και ζητήματα που αφορούν τις παρεμβάσεις σε καταστάσεις κρίσης.Τεκμήριο Η αντιμετώπιση περιστατικών έμφυλης ενδοοικογενειακής βίας από τις ελληνικές αστυνομικές αρχές(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2023) Σωτηρίου, Χρίστος Κ.; Στρατηγάκη, Μαρία; Πετράκη, Γεωργία; Αθανασοπούλου, Αγγελική; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΠολιτικήςΗ αντιμετώπιση ενός σύνθετου κοινωνικού ζητήματος όπως η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη. Από την περίοδο που η ενδοοικογενειακή βία έχει αναγνωριστεί ως ανεξάρτητη εγκληματική πράξη στις διεθνείς παραδόσεις και το κρατικό δίκαιο, οι αστυνομικές εκτελέσεις ήταν ένας από τους βασικούς παράγοντες στο επίκεντρο των σπουδών. Παρά τις παρεμβάσεις στον τομέα της αστυνομικής δράσης, αρκετές μελέτες έχουν αποκαλύψει μέχρι στιγμής χαμηλό επίπεδο καταγγελίας ενδοοικογενειακής βίας στους αστυνομικούς και μια βαθύτερη αντίληψη ότι η αστυνομία δεν μπορεί να τους παράσχει ουσιαστική βοήθεια στη συνείδηση των γυναικών θυμάτων, η οποία περιπλέκεται από τον αντίκτυπο της κακοποίησης στη ζωή και τις αποφάσεις τους. Η παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζει τα ευρήματα ερευνών που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της υλοποίησης του ευρωπαϊκού έργου «ΑΡΙΑΔΝΗ». Τα ευρήματα αυτών των μελετών αναδεικνύουν για άλλη μια φορά τους λόγους για την ελλιπή καταγγελία εγκλημάτων ενδοοικογενειακής βίας στην αστυνομία, καθώς και τις στάσεις και τις αντιλήψεις των αστυνομικών σχετικά με το φαινόμενο, την αξιολόγηση της επιχειρησιακής ετοιμότητας και τα εμπόδια στη διαχείριση σχετικών περιστατικών.Τεκμήριο Η δεκαετής κρίση και ο ρόλος της αυτοδιοίκησης στην αντιμετώπισή της όπως όρισε το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» : ο δήμος Ξάνθης(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2021) Μπερετζίκη, Ευαγγελία Δ.; Σκαμνάκης, Χριστόφορος; Στρατηγάκη, Μαρία; Αθανασοπούλου, Αγγελική; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΠολιτικήςΗ μεγάλη οικονομική κρίση και ύφεση της τελευταίας δεκαετίας με την είσοδο της χώρας σε ένα μνημονιακό καθεστώς, φαίνεται να οδήγησε και σε κρίση των ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων. Στο νέο πλαίσιο που διαμορφώθηκε, η φτώχεια, η ανεργία, ο κοινωνικός αποκλεισμός και γενικότερα η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων βρέθηκαν στο επίκεντρο της παρέμβασης των «αποκεντρωμένων» Τοπικών Αυτοδιοικήσεων μέσα από την εφαρμογή κοινωνικών πολιτικών, καθώς μεγάλο μέρος της ευθύνης για την αντιμετώπισή τους έχει μετατοπιστεί από το κεντρικό κράτος σ’ αυτές. Οι μεταβολές που συντελέστηκαν στο τοπικό επίπεδο κατά την περίοδο της κρίσης με την συγκρότηση των νέων Δήμων είχαν ως στόχο μεταξύ άλλων την αποτελεσματικότερη διευθέτηση των τοπικών προβλημάτων με την ενίσχυση του ρόλου των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην άσκηση της κοινωνικής πολιτικής. Η δυνατότητα διαχείρισης των οικονομικών πόρων και του ανθρώπινου δυναμικού από τους ίδιους τους δήμους σύμφωνα με τις ανάγκες τους, η διασφάλιση της διαφάνειας και της λογοδοσίας απέναντι στους πολίτες, και η εγγύτητα προς τον πολίτη με την παράλληλη ενίσχυση της ενεργού συμμετοχής του σε θέματα, που αφορούν το δήμο, αποτελούν αλλαγές που φαίνεται να αμβλύνουν τον συγκεντρωτικό χαρακτήρα του κεντρικού κράτους στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας. Σκοπός είναι να αναδειχθεί η ενίσχυση του ρόλου της Κοινωνικής Πολιτικής στο τοπικό επίπεδο και τα πεδία παρέμβασης του Δήμου Ξάνθης, επιδιώκοντας την κοινωνική συνοχή με την εφαρμογή των προγραμμάτων Καλλικράτη (ν.3852/2010) και Κλεισθένη (ν.4555/2018). Κατά την τελευταία δεκαετία, πραγματοποιήθηκε η ίδρυση νέων Ν.Π.Δ.Δ. όπως το Κέντρο Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης για το Δήμο Ξάνθης, έχοντας ως στόχο την ενίσχυση της αυτονομίας του στο πεδίο άσκησης της κοινωνικής πολιτικής ως προς τη διαχείριση των τοπικών ζητημάτων και την κοινωνική προστασία.Τεκμήριο Η κοινωνική πολιτική της τοπικής αυτοδιοίκησης μέσα από τα Ν.Π.Δ.Δ. και Ν.Π.Ι.Δ: η περίπτωση του Δήμου Καλλιθέας και της Νέας Σμύρνης(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2023) Τσολακίδης, Γεώργιος Ι.; Σκαμνάκης, Χριστόφορος; Στρατηγάκη, Μαρία; Αθανασοπούλου, Αγγελική; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΠολιτικήςΗ Τοπική Αυτοδιοίκηση στη χώρα μας βρέθηκε σε μια μεγάλη περίοδο αλλαγών που σκοπό είχαν την ενδυνάμωση και διεύρυνση του ρόλου της στην τοπική κοινότητα. Τα τελευταία τριάντα χρόνια οι δήμοι ενισχύονται θεσμικά και αναλαμβάνουν αρμοδιότητες κοινωνικής πολιτικής παρέχοντας υπηρεσίες κοινωνικής προστασίας σε τοπικό επίπεδο. Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στον πληθυσμό της χώρας με την παράλληλη αδυναμία του κοινωνικού κράτους να ανταποκριθεί στην αύξηση των κοινωνικών προβλημάτων αναβάθμισε το ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης ως φορέα κοινωνικής προστασίας. Οι νέες κοινωνικές συνθήκες έθεσαν νέες προκλήσεις για την τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία έπρεπε να βρει αποτελεσματικούς τρόπους με σκοπό την αντιμετώπιση τους. Την ίδια χρονική περίοδο πραγματοποιούνται μεταρρυθμίσεις στους ΟΤΑ, οι οποίες μετέφεραν αρμοδιότητες από το κράτος στους δήμους για την κάλυψη των τοπικών αναγκών και τη συμβολή τους στους τομείς της κοινωνικής προστασίας και της αλληλεγγύης. Η έρευνα μας, αποτυπώνει την υφιστάμενη κατάσταση ως προς την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών από τα Νομικά Πρόσωπα του Δήμου Καλλιθέας και της Νέας Σμύρνης, τα οποία αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν ένα μέρος της κοινωνικής πολιτικής των δύο δήμων. Δραστηριοποιούνται στον τομέα της φροντίδας ηλικιωμένων και παιδιών, καθώς και στον τομέα του αθλητισμού και του πολιτισμού. Το σημαντικό πρόβλημα που αναδεικνύεται είναι η οικονομική τους εξάρτηση τόσο από το δήμο όσο και από τους χρηματοδοτικούς πόρους που διατίθενται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.Τεκμήριο Μετανάστευση και εργασία: η γεωργική απασχόληση και η οικιακή εργασία στην Ελλάδα(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2021) Γεωργιάδου, Ασημένια Θ.; Ψημμένος, Ιορδάνης; Ανθοπούλου, Θεοδοσία; Αθανασοπούλου, Αγγελική; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΠολιτικήςΗ παρούσα εργασία πραγματεύεται την γεωργική και οικιακή απασχόληση στην Ελλάδα. Τα διαθέσιμα δημογραφικά δεδομένα και οι προφορικές μαρτυρίες υποδηλώνουν ότι υπάρχει μεγάλο εργατικό δυναμικό, που αποτελείται κυρίως από γυναίκες και παιδιά. Για τις ανάγκες της εργασίας μελετήθηκε η σχέση δύο μεταβλητών, της μετανάστευσης και των εργατών (οικιακές εργάτριες, αγροτοεργάτες) που και τα δύο αποτελούν παραδοσιακά επαγγέλματα. Για τη συλλογή των ποιοτικών δεδομένων επιλέχθηκε η πρόσωπο με πρόσωπο συνέντευξη βασισμένη σε έναν οδηγό συνέντευξης, με καταγεγραμμένες ερωτήσεις, σύμφωνα με την αρχική υπόθεση, το θεωρητικό πλαίσιο και τις θεματικές ενότητες που πρέπει να καλυφθούν. Οι άξονες του οδηγού συνέντευξης όπως διαμορφώθηκαν μετά την πιλοτική συνέντευξη και είναι τα δημογραφικά στοιχεία (φύλο, ηλικία, τρόπος ζωής στη χώρα προέλευσης, λόγοι που οδήγησαν στη μετανάστευση), οι συνθήκες εργασίας (παροχές, προβλήματα, λήψη οδηγιών και εντολών κ.λπ.) και προτάσεις βελτίωσης της κατάστασης. Με σκόπιμη δειγματοληψία επιλέχθηκαν δύο άτομα, 1 άνδρας και 1 γυναίκα, που πληρούσαν τις προϋποθέσεις προκειμένου να δώσουν συνέντευξη. Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Δεκεμβρίου 2020. Η ανάλυση των ποιοτικών δεδομένων στηρίχτηκε στη θεματική ανάλυση περιεχομένου που οδηγεί σε ελεγχόμενη και συστηματική κωδικοποίηση των απαντήσεων Σύμφωνα με όσα αναλύθηκαν οι μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα ήταν περιορισμένες έως τη δεκαετία του 1980 και έγιναν έντονες από τις αρχές τις δεκαετίας του 1990 με την κατάρρευση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και την πτώση του καθεστώτος στην Αλβανία. Οι μετανάστες απασχολούνται σε δραστηριότητες χαμηλής ειδίκευσης ή ανειδίκευτες, χειρωνακτικές (στον αγροτικό τομέα ή στον τομέα των υπηρεσιών) με χαμηλές αμοιβές, ελαστικά ωράρια χωρίς ασφάλιση και άλλες παροχές. Η ένταξή τους μπορεί να γίνει αντιληπτή μέσω του δίπολου που κυμαίνεται ανάμεσα στα δικαιώματα και την απαγόρευση από τη μία και την πολιτισμική επαφή (ελπίδα και (αν)ασφάλεια) από την άλλη. Βιώνουν κοινωνικό αποκλεισμό. Το κράτος ωθεί τα άτομα προς την ένταξη αντί να παρέχει υπηρεσίες ως αντίβαρο στις κοινωνικές ανισότητες. Έμμεσα ο εργασιακός χώρος μετατρέπεται σε χώρο κοινωνικού αποκλεισμού και διαμόρφωσης τρόπων υποταγής στους εργοδότες. Η οικιακή εργασία χαρακτηρίζεται από έλλειψη δικαιωμάτων και κύρους και ασαφώς προκαθορισμένα καθήκοντα που καθιστούν τις εργαζόμενες μετανάστριες ευάλωτο εργατικό δυναμικό και αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους εργοδότες. Λόγω των δυσκολιών πρόσβασης συνδέονται με άτυπα οικονομικά και πολιτισμικά δίκτυα προστασίας της παραοικονομίας που εγκλωβίζουν τις γυναίκες σε μηχανισμούς διαβίωσης και κάνουν τη μελλοντική τους ένταξη σχεδόν αδύνατη. Ο εργοδότης είναι ο κύριος υπεύθυνος για την κοινωνική και ιατρική ασφάλιση των μεταναστριών εργατριών. Η εργαζόμενη πολλές φορές δεν έχει κοινωνικά δικαιώματα στον εργασιακό χώρο αλλά ούτε και την επιλογή άλλου εργοδότη. Η κατάσταση αυτή καταδεικνύει υποβόσκουσα κοινωνική, συναισθηματική ή άλλη μορφή σύνδεσης της οικιακής εργάτριας με τους εργοδότες με παντελή έλλειψη ορίων εργασίας και απασχόλησης. Τέλος, οι έντονες διαρθρωτικές αλλαγές στις τοπικές αγορές της ελληνικής επαρχίας συνέβαλαν στην αυξημένη εποχική εργασία που προσέλκυσε μεγάλο πληθυσμό ανδρών μεταναστών. Η ζήτηση για άτυπη εργασία «ανειδίκευτου» εργατικού δυναμικού, ευέλικτου και χαμηλού κύρους αυξήθηκε. Παράλληλα η προσφορά στην Ελληνική οικονομία είναι συμπληρωματική στην αγοράς εργασίας του ελληνικού εργατικού δυναμικού καθώς εργάζονται σε θέσεις που δεν επιθυμούν και δεν αποδέχονται οι Έλληνες εργαζόμενοιΤεκμήριο Οι επιπτώσεις της πανδημίας Covid-19 στις συνθήκες εργασίας και στην ποιότητα ζωής των εργαζομένων γυναικών στον τομέα της υγείας: η περίπτωση του Γ.Ν.Ν.Θ.Α η "Σωτηρία"(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2023) Μπουλούγαρη, Σοφία Κ.; Στρατηγάκη, Μαρία; Πετράκη, Γεωργία; Αθανασοπούλου, Αγγελική; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΠολιτικήςΑπό τις αρχές του 21ου αιώνα η εμφάνιση επιδημιών και μολυσματικών ασθενειών γίνεται ολοένα και πιο συχνή και πολύπλοκη με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνδυνο η υγεία του πληθυσμού και ιδιαίτερα των εργαζόμενων στον τομέα της υγείας. Το ξέσπασμα της πανδημίας covid-19 είχε τη δυνατότητα να επηρεάσει αρνητικά σε υψηλότερο βαθμό από τις προηγούμενες πανδημίες, τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική υγεία των επαγγελματιών υγείας. Τα τελευταία χρόνια, το δημόσιο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης στην Ελλάδα, αντιμετωπίζει και επιδεινώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, σοβαρές προκλήσεις, απόρροια της οικονομικής κρίσης, καθώς και μιας κλιμακούμενης προσφυγικής κρίσης. Με την έλευση της πανδημίας, αρκετές ήταν οι έρευνες οι οποίες ανέδειξαν τα προβλήματα που βίωσαν οι επαγγελματίες υγείας στα νοσοκομεία αναφοράς covid-19 και ιδιαίτερα οι γυναίκες εργαζόμενες, καθότι, εκτός των άλλων, καλούνται να αντεπεξέλθουν σε πολλαπλούς ρόλους και να συνδυάσουν την οικογενειακή με την επαγγελματική τους ζωή. Η απομόνωση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η αύξηση των κρουσμάτων και των θανάτων από τη νόσο, τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε εγχώριο επίπεδο, έχουν αυξήσει την αβεβαιότητα και έχουν καταδείξει αρνητική επίδραση στην ποιότητα ζωής και στην ψυχική υγεία των εργαζόμενων στην υγεία. Η παρούσα εργασία στοχεύει να διερευνήσει τη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής (health related quality of life) των εργαζόμενων γυναικών στο χώρο της υγείας, καθώς και τις επιπτώσεις της πανδημίας στις συνθήκες της εργασίας τους. Στο πρώτο μέρος της εργασίας γίνεται αναφορά στο σύστημα υγείας της Ελλάδας, στην εργασία των γυναικών στο δημόσιο τομέα υγείας και στις επιπτώσεις που επέφερε ο covid-19 στην ποιότητα της ζωής τους. Στο ερευνητικό μέρος της παρούσας εργασίας, μέσω συνεντεύξεων με δέκα εργαζόμενες γυναίκες σε νοσοκομείο αναφοράς covid-19, αναδεικνύονται οι επιπτώσεις που είχε η πανδημία κατά τη διάρκειά της αλλά και μετά στις συνθήκες εργασίας τους, στην ποιότητα της ζωής τους και το πόσο αυτή επηρεάστηκε από την επαγγελματική εξουθένωση που βίωσαν. Επιπλέον, οι συμμετέχουσες εκφράζουν προτάσεις για ανάπτυξη πολιτικών σχετικά με τη μείωση των αρνητικών επιδράσεων της πανδημίας, καθώς και για την αντιμετώπιση μιας νέας πανδημίας στο μέλλον. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να αναδειχθεί σε ποιους τομείς της ζωής των εργαζόμενων γυναικών της πρώτης γραμμής του νοσοκομείου υπήρξαν προβλήματα (σωματικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά, κοινωνικά, οικογενειακά, εργασιακά), κατά τη διάρκεια της πανδημίας covid-19.Τεκμήριο Πολιτικές για τις γυναίκες με αναπηρία σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2022) Μυτάρα, Ευαγγελία Γ.; Στρατηγάκη, Μαρία; Σκαμνάκης, Χριστόφορος; Αθανασοπούλου, Αγγελική; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΠολιτικήςΟι γυναίκες με αναπηρία αντιμετωπίζουν πολλά εμπόδια στην ένταξη τους στην κοινωνία λόγω της διπλής διάκρισης που υφίστανται. Πολλές φορές μάλιστα, προστίθενται σε αυτές και άλλα χαρακτηριστικά, όπως να είναι μετανάστριες, άνεργες ή να βρίσκονται σε μία ευάλωτη κατάσταση, με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε περαιτέρω αποκλεισμό τους από την κοινωνική και οικονομική ζωή. Σύμφωνα με την Σύμβαση για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες, του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, όπως αυτή κυρώθηκε και από την Ελλάδα, οι γυναίκες με αναπηρίες δικαιούνται απόλαυσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών τους, με σκοπό την ίση συμμετοχή σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να διερευνήσει τις πολιτικές για τις γυναίκες με αναπηρία. Πιο συγκεκριμένα, στο πρώτο μέρος θα αποσαφηνιστούν βασικές έννοιες, όπως της αναπηρίας και της διάκρισης. Επιπλέον, θα καταγραφεί το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο καθώς και το νομικό πλαίσιο που ισχύει στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα αποσκοπείτε η καταγραφή των υφιστάμενων πολιτικών σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Στο τέλος του πρώτου μέρους, θα παρουσιαστούν σημαντικοί τομείς της καθημερινότητας των γυναικών με αναπηρία, που αποτελούν τομείς διακρίσεων και εμποδίων, μέσα από στατιστικά δεδομένα αναδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο την ευάλωτη θέση των γυναικών με αναπηρία. Τέλος, στο δεύτερο μέρος στην ποιοτική έρευνα, θα πραγματοποιηθούν ημιδομημένες συνεντεύξεις προς εκπροσώπους φορέων χάραξης πολιτικής, έχοντας ως στόχο να αναδειχθεί το κατά πόσο οι πολιτικές για την αναπηρία λαμβάνουν υπόψη τους τη διάσταση του φύλου, αλλά και αντίστροφα, σε ποιο βαθμό οι πολιτικές για την ισότητα των φύλων συμπεριλαμβάνουν τις γυναίκες με αναπηρία.Τεκμήριο Πολιτικές παιδικής προστασίας στην Ελλάδα : η περίπτωση κακοποίησης/παραμέλησης στο οικογενειακό περιβάλλον(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2020) Δομούζογλου, Θεόδωρος Μ.; Στρατηγάκη, Μαρία; Πετράκη, Γεωργία; Αθανασοπούλου, Αγγελική; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΠολιτικήςΗ παιδική κακοποίηση-παραμέληση φαίνεται ότι είναι ένα θέμα που αναδεικνύεται ιδιαίτερα στην σύγχρονη εποχή. Αφορά την έλλειψη της παιδικής προστασίας και φροντίδας μέσα στην οικογένεια σε ζητήματα διαβίωσης, υγιούς σωματικής και ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης των παιδιών στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Αίτια εκδήλωσης αυτού του φαινομένου είναι πολλοί και σύνθετοι παράγοντες που συσχετίζονται με δυσλειτουργίες της οικογένειας, συνθήκες φτώχειας, αποστέρησης, κοινωνικού αποκλεισμού αλλά και ψυχοπαθολογικών αιτιών των γονέων που τους καθιστούν αδύναμους έως και «ακατάλληλους» να ανταποκριθούν στο γονικό τους ρόλο. Η κακή άσκηση της γονικής μέριμνας όπως εννοείται στην ελληνική έννομητάξη, απαιτεί από τη σύγχρονη κοινωνία προληπτική στήριξη αλλά και θεραπευτική παρέμβαση. Στην παρούσα Διπλωματική Εργασία επιχειρείται η αποτίμηση των πολιτικών παιδικής προστασίας που εφαρμόζονται στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο της κακοποίησης-παραμέλησης μέσα στην οικογένεια στις σημερινές συνθήκες του απόηχου της οικονομικής κρίσης, μέσα από τη μελέτη των πολιτικών των συστημάτων κοινωνικής προστασίας και των παρεμβάσεων στον τομέα αποκατάστασης των παιδιών, σε ένα πλαίσιο φιλοξενίας, τοποθέτησης και επανατοποθέτησης τους. Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση στρατηγικών και παρεμβάσεων για την προστασία των παιδιών που αφαιρείται προσωρινά/μόνιμα η επιμέλεια ή και η γονική μέριμνα στην Ελλάδα φαίνεται ότι, καθώς πρακτικά δεν υπάρχει μια ενιαία κρατική κοινωνική πολιτική παιδικής προστασίας για την αντιμετώπιση της αποϊδρυματοποίησης των παιδιών σε συνδυασμό με την περιορισμένη ή λάθος αντίληψη που υπάρχει στην Ελλάδα για την αναδοχή, βασίζονται σε αποσπασματικές δράσεις και προτάσεις από τους δημόσιους φορείς παιδικής προστασίας αλλά και από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Τα αιτήματα και οι ανάγκες των παιδιών που απομακρύνονται από το οικογενειακό τους περιβάλλον είναι πολύπλευρα. Αναγκαία κρίνεται μια σφαιρική και εξειδικευμένη προσέγγιση από τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες για τη πολύπλευρη κάλυψη των αναγκών των παιδιών που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση από πολλές και διαφορετικές πηγές αιτιών. Επιπλέον, μία ενιαία θεσμοθετημένη και συντονισμένη κοινωνική πολιτική για την παιδική προστασία ίσως οδηγήσει και στην ουσιαστική και αποτελεσματική αντιμετώπιση του εν λόγω προβλήματος.Τεκμήριο Συγκριτική μελέτη των πολιτικών αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών στις χώρες της Ε.Ε. : η ενδοοικογενειακή βία(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2020) Μαυρομμάτη-Λαγάνη, Αρετή Π.; Στρατηγάκη, Μαρία; Πετράκη, Γεωργία; Αθανασοπούλου, Αγγελική; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΠολιτικήςΣτην εργασία που ακολουθεί διερευνάται κατά πόσο υπάρχει τάση σύγκλισης των πολιτικών που υιοθετούνται για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών, και συγκεκριμένα της ενδοοικογενειακής βίας, σε 6 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, και πώς το φεμινιστικό κίνημα συνέβαλλε στην ανάπτυξη των συγκεκριμένων πολιτικών στις 6 χώρες. Επίσης, γίνεται προσπάθεια κατάταξης της χώρας μας σε μία από τις ιστορικές φάσεις ανάπτυξης των παραπάνω πολιτικών, ενώ παράλληλα αναλύεται κατά πόσο οι πολιτικές για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών συνδέονται με την τυπολογία των κρατών – πρόνοιας. Η παραπάνω ανάλυση γίνεται εφικτή μέσα από την βιβλιογραφική επισκόπηση στο πρώτο μέρος της εργασίας, την συγκριτική ανάλυση των πολιτικών των κρατών – μελών στο δεύτερο μέρος της εργασίας και την επιτόπια έρευνα που διενεργείται με εκπροσώπους γυναικείων και φεμινιστικών οργανώσεων και ΜΚΟ για περαιτέρω εμβάθυνση και κατανόηση της περίπτωσης της χώρας μας. Εν τέλει παρατηρείται σύγκλιση των πολιτικών που υιοθετούνται από τα 6 κράτη – μέλη, ενώ στα 5 από αυτά η έναρξη ανάπτυξης των πολιτικών αυτών συνδέεται με διεκδικήσεις του φεμινιστικού κινήματος.Τεκμήριο Το φαινόμενο της Ισλαμοφοβίας: η περίπτωση των μουσουλμάνων γυναικών με μαντίλα(Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, 2023) Κώστα, Χριστίνα Ευθαλία Α.; Παπαδοπούλου, Δέσποινα; Αθανασοπούλου, Αγγελική; Στρατηγάκη, Μαρία; Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής ΠολιτικήςΟι πολλαπλές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές κρίσεις δημιουργήσαν ένα περιβάλλον αύξησης των κοινωνικών ανισοτήτων και διακρίσεων. Εντός αυτού του πλαισίου, φαινόμενα όπως το ακραίο μίσος, η μισαλλοδοξία, ο κοινωνικός αποκλεισμός και οι διακρίσεις συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων όπως οι μουσουλμάνες γυναίκες με μαντίλα είναι ιδιαίτερα έντονα. Τα τελευταία χρόνια, στις χώρες της δύσης, η μαντίλα ως θρησκευτικό σύμβολο αποτέλεσε πεδίο έντονης διαμάχης καθώς θεωρήθηκε μέσο καταπίεσης και καταπάτησης των ελευθεριών και δικαιωμάτων των γυναικών. Πιο συγκεκριμένα, το κοσμικό κράτος απαγορεύοντας τα θρησκευτικά σύμβολα, εντός του νεοφιλελεύθερου περιβάλλοντος, προσπαθεί να καταπολεμήσει με αυτόν τον τρόπο τις κοινωνικές ανισότητες. Ωστόσο, η αντίληψη που επικρατεί για τη μαντίλα είναι αναποτελεσματική με συνέπεια την όξυνση φαινομένων ισλαμοφοβίας, κοινωνικών διακρίσεων και ρατσισμού αυτής της πληθυσμιακής ομάδας καθώς την αποκόβει από τις κοινωνικές εκδηλώσεις και την περιορίζει αποκλειστικά στην ιδιωτική σφαίρα. Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, οι γυναίκες με μαντίλα καθίσταντο πιο ευάλωτες τόσο σε θρησκευτικές όσο και σε έμφυλες διακρίσεις.